Mérida (Venezuela): verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
RibotBOT (overleg | bijdragen)
LinkFA-Bot (overleg | bijdragen)
k Bot: Link FA +es
Regel 45: Regel 45:


[[Categorie:Stad in Venezuela]]
[[Categorie:Stad in Venezuela]]

{{Link FA|es}}


[[ab:Мерида]]
[[ab:Мерида]]

Versie van 28 jul 2010 16:50

Mérida
Plaats in Venezuela Vlag van Venezuela
Mérida (Venezuela)
Mérida
Situering
Staat Mérida
Coördinaten 8° 24′ NB, 71° 8′ WL
Algemeen
Inwoners
(2005)
215.289
Portaal  Portaalicoon   Zuid-Amerika

Mérida is een stad in Venezuela, en de hoofdstad van het gelijknamige departement. De stad ligt in het noorden van de Andes, op ongeveer 1500 meter hoogte. De temperatuur ligt tussen 12 °C en 26 °C.

Geschiedenis

Onder de naam Santiago de los Caballeros de Mérida werd de stad gesticht op 9 oktober 1558 door kapitein Juan Rodríguez Suárez. Hij was afkomstig uit het Spaanse Mérida, en met deze naam wilde hij zijn geboortestreek gedenken. De “caballeros” (soldaten) waren de manschappen met wie hij het gebied had ingenomen. Rodríguez Suárez had de opdracht om in de Andes nieuwe mijnen te vinden waar goud en zilver kon worden gedolven. Maar het was niet zijn opdracht om ter plaatse een stad op te richten. Hij werd dan ook gearresteerd door zijn meerderen en in Bogota werd hij ter dood veroordeeld. Hij wist echter met te ontsnappen. Op 1 november 1558 werd de stad een eindje verplaatst om te ontkomen aan vijandige acties van de lokale bevolking. Op 24 juni 1560 werd de stad om dezelfde reden nog een keer verplaatst.

Dat de bevolking de Spanjaarden niet goed gezind was bleek eerder al doordat de Spanjaarden drie pogingen nodig hadden om het gebied te veroveren hadden. Een eerdere poging in 1534 werd door de inheemse bevolking grotendeels afgeslagen, en Rodríguez Suárez wist bij die gelegenheid slechts één inheems dorp te veroveren. Later verkende Alonso Pérez de Tolosa het gebied, maar hij meende dat het Andes-gebergte te ruig was om een succesvolle slag te kunnen leveren.

In 1622 werd Mérida het bestuurlijke centrum van de provincie Mérida del Espíritu Santo de La Grita, dat nog geen deel uitmaakte van Venezuela. In 1676 ging ook Maracaibo deel uitmaken van die provincie, die toen Provincia de Mérida del Espíritu Santo de Maracaibo ging heten. Pas in 1777 ging Mérida deel uitmaken van Venezuela, en verloor de stad de bestuurlijke functie ten gunste van Caracas. Mérida werd een groot voorstander van de onafhankelijkheid, en de onafhankelijkheidsstrijder Simón Bolívar was een graag geziene gast in de stad. Na de oorlog, in 1842, was Mérida de eerste stad in Venezuela waar een standbeeld voor Bolívar werd opgericht. Dat standbeeld staat er nu nog, op het centrale plein, en het is strafbaar om er op te klimmen.

In 1881 werd er een bisdom gevestigd in Mérida. In 1899 werd de universiteit (de Universidad de los Andes, die tegenwoordig nog van groot belang is voor Venezuela) in Mérida gevestigd.

Economie

In de omgeving van Mérida is de landbouw een belangrijke economische activiteit. Het voornaamste product is melk: de regio voorziet in een groot deel van de behoefte van Venezuela. Andere belangrijke landbouwproducten zijn aardappels, verschillende soorten groente, koffie, yuca en fruit.

De houtkap zorgde voor een zorgelijke mate van ontbossing. Door de aanleg van vijf bossen voor de industriële houtkap heeft men geprobeerd dat een halt toe te roepen.

Het toerisme is een zeer belangrijke bron van inkomsten.

De kabelbaan

de kabelbaan in Mérida

De teleférico (ofwel de kabelbaan) is de belangrijkste attractie van de stad. Deze baan is zowel de langste (12,5 kilometer) als de hoogste (tot aan 4765 meter) ter wereld. De bouw van de kabelbaan was een prestigieus project dat in de jaren vijftig werd gestart. Het was de bedoeling dat de baan een verbinding zou worden tussen Mérida en het stadje Barinas dat aan de andere kant van de bergrug gelegen is. Aan het einde van de jaren vijftig bleek dat dit doel zo niet te hoog, dan toch te ver gegrepen was. In 1960 bestond de baan uit vier stations, en werd de verdere bouw gestaakt. Sindsdien is de baan open voor het publiek, zij het met (soms enige jaren durende) perioden waarin de baan vanwege noodzakelijke reparaties buiten werking is.