Carlo Maria Buonaparte: verschil tussen versies
Versie 39615372 van 82.176.98.101 (overleg) ongedaan gemaakt. Laatste waarschuwing, stoppen. |
|||
| Regel 7: | Regel 7: | ||
== Kinderen == |
== Kinderen == |
||
Carlo en Laetitia hadden acht kinderen die de volwassen leeftijd bereikten: |
|||
* [[Jozef Bonaparte|Jozef]] (''Giuseppe''), [[7 januari]] [[1768]] – [[28 juli]] [[1844]], koning van [[Koninkrijk Napels|Napels]] en [[Spanje]], trouwde met [[Julie Clary]] |
* [[Jozef Bonaparte|Jozef]] (''Giuseppe''), [[7 januari]] [[1768]] – [[28 juli]] [[1844]], koning van [[Koninkrijk Napels|Napels]] en [[Spanje]], trouwde met [[Julie Clary]] |
||
* [[Napoleon Bonaparte|Napoleon]] (''Napoleone''), [[15 augustus]] [[1769]] – [[5 mei]] [[1821]], keizer der Fransen, trouwde [[Joséphine de Beauharnais]] en [[Marie Louise van Oostenrijk]] |
* [[Napoleon Bonaparte|Napoleon]] (''Napoleone''), [[15 augustus]] [[1769]] – [[5 mei]] [[1821]], keizer der Fransen, trouwde [[Joséphine de Beauharnais]] en [[Marie Louise van Oostenrijk]] |
||
Versie van 9 dec 2013 14:33
Carlo Maria di Buonaparte (Frans: Charles-Marie Bonaparte) (Ajaccio, 29 maart 1746 - Montpellier, 24 februari 1785) stamde uit een van oorsprong Genuase, adellijke familie die zich later vestigde op Corsica. Alhier behoorden ze tot de invloedrijke families van het eiland. Carlo di Buonaparte was advocaat van beroep. Hij ging vooral de geschiedenis in als de vader van zijn zoon, de latere keizer Napoleon Bonaparte. De familienaam 'di Buonaparte' is later door Napeleon om strategische redenen verfranst in 'Bonaparte', met weglating van het adellijke 'di' ('de' in het Frans).
Hij studeerde rechten aan de universiteit van Pisa en huwde op 2 juni 1764 Maria Laetitia Ramolino. In 1768 en 1769 streed hij onder Pasquale Paoli tegen Frankrijk voor de onafhankelijkheid van Corsica. Toen deze werd verslagen stelde Carlo zich in dienst van de Fransen en werd assessor van Ajaccio en in de adelstand opgenomen (1771). Twee jaar later kreeg hij de functie van koninklijk raad. Hij bewerkstelligde in 1778 voor zijn zoons Jozef en Napoleon een kosteloze plaats aan de militaire school van Brienne.
De immer optimistische en zeer opportunistisch Carlo trachtte als fervent gokker en verkwister voortdurend middels gerechtelijke procedures land en geld te verkrijgen. Hij intrigeerde om een hogere posities en liet zich in met allerlei riskante zakelijke ondernemingen. De laatste jaren van zijn leven leed hij aan maagkanker en reisde om een geneesmiddel te zoeken naar Parijs en Montpellier. Hij stierf aldaar op 24 februari 1785 en liet zijn familie zo goed als bankroet achter. Napoleon zou hem later beschrijven als een goed mens die zich graag belangrijker voordeed dan hij was en een zwak voor vrouwen had.
Kinderen
Carlo en Laetitia hadden acht kinderen die de volwassen leeftijd bereikten:
- Jozef (Giuseppe), 7 januari 1768 – 28 juli 1844, koning van Napels en Spanje, trouwde met Julie Clary
- Napoleon (Napoleone), 15 augustus 1769 – 5 mei 1821, keizer der Fransen, trouwde Joséphine de Beauharnais en Marie Louise van Oostenrijk
- Lucien (Luciano), 21 mei 1775 - 29 juni 1840, trouwde met Christine Boyer en Alexandrine de Bleschamps
- Elisa (Maria Anna), 3 januari 1777 – 6 augustus 1820, groothertogin van Toscane, trouwde Felix Bacciocchi
- Lodewijk (Luigi), 2 september 1778 - 25 juli 1846, koning van Holland, trouwde met Hortense de Beauharnais
- Pauline (Maria Paoletta), 20 oktober 1780 - 9 juni 1825, trouwde Charles Leclerc en prins Camillo Borghese
- Carolina (Maria Annunziata), 25 maart 1782 – 18 mei 1839, trouwde met Joachim Murat
- Jérôme (Girolamo) 15 november 1784 - 24 juni 1860 koning van Westfalen, trouwde met Elizabeth Patterson, Catharina van Württemberg en Giustina Pecori-Suárez
Bron:
- Steven Englund, Napoleon. A Political Life (New York 2004)
