Temporale kwab: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Mx9 (overleg | bijdragen)
Versie 44521189 van Maxwvb (overleg) ongedaan gemaakt.
Regel 29: Regel 29:
== Anatomie ==
== Anatomie ==
* Mediaal deel
* Mediaal deel
De hippocampus en de amygdala zijn gelegen in het mediale (naar binnen gelegen) deel, dat ook wel de [[mediotemporale cortex]] wordt genoemd. In het mediale deel van de temporaalkwab liggen (van boven naar onder) twee windingen of gyri: de [[gyrus parahippocampalis]], door de [[sulcus rhinicus]] en de [[sulcus collateralis]] gescheiden van de [[gyrus fusiformis]]. De gyrus fusiformis wordt vervolgens weer begrensd door de [[sulcus occipitotemporalis]].
De hippocampus en de amygdala zijn gelegen in het mediale (naar binnen gelegen) deel, dat ook wel de [[mediotemporale cortex]] wordt genoemd. In het mediale deel van de temporaal kwab liggen (van boven naar onder) twee windingen of gyri: de [[gyrus parahippocampalis]], door de [[sulcus rhinicus]] en de [[sulcus collateralis]] gescheiden van de [[gyrus fusiformis]]. De gyrus fusiformis wordt vervolgens weer begrensd door de [[sulcus occipitotemporalis]].
* Lateraal deel
* Lateraal deel
Het laterale (aan de buitenkant gelegen) deel kan (wederom van boven naar onder, gerekend vanaf de fissura lateralis ([[groeve van Sylvius]]) worden onderverdeeld in drie windingen: de [[gyrus temporalis superior]] (bovenste slaapwinding, locatie van [[gebied van Brodmann|Brodmanngebied 22]]), de [[gyrus temporalis medius]] (middelste slaapwinding, locatie van [[gebied van Brodmann|Brodmanngebied 21]]) en de [[gyrus temporalis inferior]] (onderste slaapwinding, locatie van [[gebied van Brodmann|Brodmanngebied 20]]). Het achterste deel van de gyrus temporalis superior van de linkergrotehersenhelft wordt ook wel het [[centrum van Wernicke]] genoemd. Deze drie windingen worden gescheiden door respectievelijk de [[sulcus temporalis superior]] en de [[sulcus temporalis inferior]]. Het meest naar voren gelegen deel wordt de [[polus temporalis]] of slaappool genoemd. De [[auditieve cortex]] of gehoorschors ligt in het bovenste deel van de temporaalkwab in de [[groeve van Sylvius]].
Het laterale (aan de buitenkant gelegen) deel kan (wederom van boven naar onder, gerekend vanaf de fissura lateralis ([[groeve van Sylvius]]) worden onderverdeeld in drie windingen: de [[gyrus temporalis superior]] (bovenste slaapwinding, locatie van [[gebied van Brodmann|Brodmanngebied 22]]), de [[gyrus temporalis medius]] (middelste slaapwinding, locatie van [[gebied van Brodmann|Brodmanngebied 21]]) en de [[gyrus temporalis inferior]] (onderste slaapwinding, locatie van [[gebied van Brodmann|Brodmanngebied 20]]). Het achterste deel van de gyrus temporalis superior van de linkergrotehersenhelft wordt ook wel het [[centrum van Wernicke]] genoemd. Deze drie windingen worden gescheiden door respectievelijk de [[sulcus temporalis superior]] en de [[sulcus temporalis inferior]]. Het meest naar voren gelegen deel wordt de [[polus temporalis]] of slaappool genoemd. De [[auditieve cortex]] of gehoorschors ligt in het bovenste deel van de temporaalkwab in de [[groeve van Sylvius]].

Versie van 5 sep 2015 00:28

Temporaalkwab
Lobus temporalis
De hersenkwabben van de grote hersenen. De temporale kwab is met groen aangegeven
Portaal  Portaalicoon   Biologie
De belangrijkste mediale windingen (gyri) van de temporaalkwab (zie anatomie mediaal deel)
De drie laterale windingen (gyri) van de temporaalkwab (zie anatomie lateraal deel)
De twee grote visuele routes. De onderste of ventrale route loopt naar de temporale cortex. Deze is belangrijk voor herkenning van visuele objecten

De temporaalkwabben of lobi temporales,[1] (enkelvoud: lobus temporalis) zijn een deel van de hersenen. Ze behoren tot het telencephalon en zijn gelegen aan beide zijkanten, ongeveer boven de oren. De temporaalkwabben bevatten onder andere de hippocampi en de amygdalae.

Anatomie

  • Mediaal deel

De hippocampus en de amygdala zijn gelegen in het mediale (naar binnen gelegen) deel, dat ook wel de mediotemporale cortex wordt genoemd. In het mediale deel van de temporaal kwab liggen (van boven naar onder) twee windingen of gyri: de gyrus parahippocampalis, door de sulcus rhinicus en de sulcus collateralis gescheiden van de gyrus fusiformis. De gyrus fusiformis wordt vervolgens weer begrensd door de sulcus occipitotemporalis.

  • Lateraal deel

Het laterale (aan de buitenkant gelegen) deel kan (wederom van boven naar onder, gerekend vanaf de fissura lateralis (groeve van Sylvius) worden onderverdeeld in drie windingen: de gyrus temporalis superior (bovenste slaapwinding, locatie van Brodmanngebied 22), de gyrus temporalis medius (middelste slaapwinding, locatie van Brodmanngebied 21) en de gyrus temporalis inferior (onderste slaapwinding, locatie van Brodmanngebied 20). Het achterste deel van de gyrus temporalis superior van de linkergrotehersenhelft wordt ook wel het centrum van Wernicke genoemd. Deze drie windingen worden gescheiden door respectievelijk de sulcus temporalis superior en de sulcus temporalis inferior. Het meest naar voren gelegen deel wordt de polus temporalis of slaappool genoemd. De auditieve cortex of gehoorschors ligt in het bovenste deel van de temporaalkwab in de groeve van Sylvius.

Functie

De laterale (aan de buitenkant gelegen) temporaalkwabben bestaan (van voor naar achter) uit de primaire auditieve schors, de secundaire auditieve schors en de secundaire visuele schors. De temporaalkwabben zijn betrokken bij het gehoor, het verbale geheugen en de taalfuncties, en ook bij visuele herkenning. Hier volgt een korte samenvatting.

  • Herkennen en benoemen

Laesies van de temporaalkwab gaan vaak gepaard met verschillende vormen van agnosie en anomie: het onvermogen objecten te herkennen en/of te benoemen. Volgens onderzoekers als H. Damasio e.a. zouden laesies van specifieke gebieden hier gepaard gaan met categorie-specifieke functionele defecten zoals het niet kunnen herkennen of benoemen van personen, dieren of gereedschappen (zie ook hieronder bij taal). Stoornissen in het herkennen van gezichten (prosopagnosie) lijken verband te houden met specifieke gebieden (zoals de gyrus fusiformis) in de temporaalkwab van de rechtergrotehersenhelft.

  • Geheugen

De mediotemporale schors met hippocampus is verantwoordelijk voor de tijdelijke (voorlopige) opslag van nieuwe kennis van feiten en gebeurtenissen, ook wel aangeduid als declaratief geheugen of expliciet geheugen. Waarschijnlijk is de opslag van deze kennis in het langetermijngeheugen niet beperkt tot de temporaalkwab, maar kan het ook plaatsvinden in verder weg gelegen gebieden in de hersenschors.

  • Visuele waarneming

De cortex temporalis inferior vormt het eindpunt van de zogeheten ventrale route van het visuele systeem (zie afbeelding hiernaast). Deze is vooral verantwoordelijk voor de verwerking van kennis van objecten (‘wat-route’). Aangenomen wordt dat vroegere (dit wil zeggen dichter bij de visuele schors gelegen) stations in deze route betrokken zijn bij verwerking van elementaire visuele kenmerken (zoals: kleur, vorm), en latere stations bij verwerking van meer abstracte of betekenisvolle kenmerken (zoals: begrippen/categorieën) van waargenomen objecten. Neuronen in dit gebied reageren vooral op driedimensionale objecten.

  • Taal

De temporaalkwab van de linkerhersenhelft speelt ook een rol bij taalverwerking. Beschadigingen in de gyrus temporalis superior (gebied 22 van Brodmann) gaan vaak gepaard met syntactische afasie: stoornissen in het begrijpen van grammatica van zinnen. Mogelijk fungeren deze gebieden als opslagplaats van linguïstisch-syntactische informatie. Daarentegen zou de cortex temporalis inferior (o.a. gebied 20) meer betrokken zijn bij de opslag c.q. verwerking van meer concreet-inhoudelijke begrippen.

De temporaalkwab als plaats van godsgeloof

Volgens de Canadese neuroloog Michael Persinger wordt ons geloof in onze hersenen bepaald in de temporaalkwab. Stimulatie van de temporaalkwab zou kunnen leiden tot visioenen. Hij heeft dat middels een helm met stroomdraadjes aangetoond.[2]

Literatuur

  • Persinger, M.A. (1987). "Neuropsychological Bases of God Beliefs", Praeger, 1987.
  • Tanaka, K. (1996). Inferotemporal cortex and object vision. Annual Review of Neuroscience, 19, 100-139.