Sociaal isolement

Sociaal isolement

Sociaal isolement is een situatie waarin een persoon of een kleine groep personen afgezonderd leeft van anderen. Het isolement kan zowel van de persoon zelf uitgegaan zijn als door de omgeving zijn opgelegd.

Oorzaken

Het sociaal isolement kan verschillende en ver uiteenlopende oorzaken hebben.

Individueel

Een persoon kan in een sociaal isolement geraken door:

• Een ziekte (bijvoorbeeld dementie of reuma) waardoor hij of zij afhankelijk kan worden van mantelzorg of professionele zorg. Zodra het ziektebeeld verergert, kan dat tot gevolg hebben dat deze persoon niet meer in staat is om zelfstandig of met behulp van zorg sociale contacten te onderhouden.
• Het isolement kan ook veroorzaakt worden door het wegvallen van vervoer (zoals het openbaar vervoer), drugs- of alcoholgebruik, een ernstige gebeurtenis (zoals het overlijden van een naaste), een verhuizing (bijvoorbeeld bij emigranten) of een psychische stoornis.
• Bij kinderen is een veel voorkomende oorzaak pesten. Een gepest kind zal zich isoleren opdat het niet gepest kan worden.
• Sommige mensen isoleren zich uit angst voor afwijzing. In veel gevallen wordt dit maar weinig begrepen door de omgeving.
• Verschil in taal ten opzichte van de personen in de streek of groep.
• (Langdurige) werkloosheid.
• Echt of vermeend onbegrip vanuit de sociale omgeving.
• Posttraumatische stressstoornis (PTSS)
• Plots- en laatdoofheid, waardoor de persoon niet kan communiceren zonder benodigde hulpmiddelen.
• Echtscheiding.

Groepen

Als een dorp of woning erg afgelegen ligt, wordt gezegd dat het erg geïsoleerd is.

Zie ook

• Eenzaamheid