Mariska Veres: verschil tussen versies

Mariska Veres
Algemene informatie
Geboren	1 oktober 1947
Geboorteplaats	Den Haag
Overleden	2 december 2006
Overlijdensplaats	Den Haag
Land	Nederland
Werk
Jaren actief	1963 - 2006
Genre(s)	Rock; Zigeunermuziek; Jazz
Label(s)	Imperial (jaren '60); Pink Elephant (jaren '70); Red Bullet (latere jaren)
	(en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel; (en) Last.fm-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Interactief door geschiedenis bladeren

← Oudere bewerking Nieuwere bewerking →

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

VisueelWikitekst

In de regel

Versie van 19 okt 2015 13:44

Mariska Veres (Den Haag, 1 oktober 1947 - aldaar, 2 december 2006) was een Nederlandse zangeres, die vooral bekend was door haar optredens met de popgroep Shocking Blue.

Biografie

Jeugd

Veres werd geboren als middelste van de drie dochters van de Hongaarse violist en orkestleider Lajos Veres en haar in Duitsland geboren moeder uit Frans-Russische ouders, Maria Ender.

De muziek werd Veres thuis met de paplepel ingegoten. Ze leerde piano spelen en zat enkele jaren op zangles. Thuis nam ze met een bandrecorder populaire hits van de radio op en knipte de teksten uit muziekbladen als Tuney Tunes en Muziek Expres. Zo kon zij met de nummers meezingen, bijvoorbeeld met Helen Shapiro, die ook een lage, warme stem had. In die tijd was ook Cliff Richard een van haar favorieten, vertelde ze in meerdere interviews^[1].

Als zestienjarig meisje reageerde Veres oktober 1962 op een advertentie in de Haagsche Courant, waarin de studentengroep Les Mystères een zangeres zocht. In december 1963 werd er een vierdaagse talentenjacht georganiseerd door het muziekblad Tuney Tunes in samenwerking met platenmaatschappij Bovema te Heemstede. Herman Stok was de presentator. Met begeleiding van Les Mystères zong zij "Summertime", "Fever", en "Lullaby of Birdland" en won daarmee de eerste prijs. Veres mocht in 1964 een Nederlandstalig plaatje maken. Dat werd een cover van de hit van Conny Froboess "Diese Nacht Hat Viele Lichter" (filmthema uit 'Topkapi' van Manos Hadjidakis) met de originele orkestband van Kurt Edelhagen. De plaat "TOpkapi" met als subtitel "Als De Mandolinen Klinken" werd overigens pas in 1965 op het label Imperial uitgebracht. Op de B-kant het veel meer poppy liedje "Is het waar?" een vertaling van Brenda Lees "Is it true?", ook met de Duitse orkestband van Conny Froboess. Deze debuutsingle is heden ten dage een uiterst zeldzaam collector's item waarvoor op beurzen forse bedragen worden gevraagd en gegeven (zeker als de hoes gesigneerd is door Mariska zelf).

Les Mystères is in 1965, na enkele personeelswisselingen, doorgegaan als The Bumble Bees. In 1966 mocht de groep haar eerste plaat maken voor het Op Art-label van Muziek Expres. Veres was toen al vertrokken naar The Blue Fighters. Nadat ze in de periode 1966-1967 als zangeres bij Danny & his Favourites, The General Four, The Sunset Four en The Stagemen had meegewerkt kwam ze in november 1967 bij de indorockband The Motowns terecht, die vanaf toen Mariska and the Motowns heette, en waar ze niet alleen de leadzang, maar ook de orgelpartijen voor haar rekening nam. Eind 1967 nam Veres voor platenmaatschappij Phonogram nog een Nederlandstalige single ("Dag en Nacht", een cover van Sandie Shaw's "You've not changed") op voor het label van Philips Records. Op de B-kant stond "Al wordt 't nu winter", een cover van het vrolijke "The sound of the summer". Tijdens live-optredens met The Motowns zong Mariska deze stukken overigens in het Engels. Vanaf de zomer van 1968 was ze weer actief als zangeres en organiste bij Danny & his Favourites tot ze in het najaar in Loosdrecht een aanbieding kreeg voor Shocking Blue, waar ze zanger Fred de Wilde verving omdat hij in militaire dienst moest.

Shocking Blue

De eerste hit waarop ze meezong was "Send me a postcard", gevolgd door "Long and lonesome road". Een leuk feit is dat de band - voor de opname van "send me a postcard" - nog niet één keer op het podium had gestaan (ze waren dus eerst de studio ingedoken). In 1969/1970 kreeg Shocking Blue wereldfaam met het nummer Venus, de eerste Amerikaanse nummer 1-hit van Nederlandse makelij. In de jaren die volgden toerde Veres met Shocking Blue de hele wereld rond. Iets wat haar zeer aanstond, want, zo zei ze ooit in een interview: "Ik ben gek op hotels". Toch vergde het reizen veel van de groep. Soms wisten de leden amper waar ze nu weer aan het spelen waren. Van Nederlandse optredens kwam in deze periode niet veel terecht. Toch verbleef Shocking Blue regelmatig in de Top 40. Grote hits waren "Never Marry a Railroad Man", "Shocking you", "Hello Darkness", "Blossom lady" en "Inkpot". De groep scoorde met deze nummers gigahits in Japan en Azië.

Op 1 juni 1974 kondigde Shocking Blue aan te stoppen. Een jaar eerder was Robbie van Leeuwen al als actief lid gestopt omdat hij geelzucht had opgelopen tijdens een tournee. Hij werd vervangen door Martin van Wijk. Mariska voelde zich niet echt happy meer in de groep: zonder de leiding van Van Leeuwen sloeg de anarchie toe. Er werd veel gedronken, Mariska was daar niet gelukkig mee en wilde er het liefst mee stoppen. Het echte einde van de groep kreeg door het nakomen van al gemaakte afspraken pas in de zomer van 1975 zijn beslag, nadat de allerlaatste single Gonna sing my song uitkwam en flopte. Veres begon hierna aan een solocarrière, die vooral in Duitsland succesvol was. Van haar werden onder andere de nummers "Take me high" en "Lovin' you" uitgebracht (de Duitstalige versies waren grote hits in Duitsland: "Mach mich frei"/"Ich liebe doch nur dich", "Liebe ist..."/"Ich hab' an dich geglaubt"). De single "Tell it like it is" kwam eind 1975 in de Tipparade, maar heeft de stap naar de hitparade nooit kunnen maken. Deze single is onder Mariska's eigen naam uitgebracht; een leuk detail is wel dat het haar Shocking Blue-collega's waren (van de 'Good Times'-periode) die de muziek hebben verzorgd op "Tell it like it is". Het nummer kwam in 1981 terecht op een Greatest Hits-album van Shocking Blue op CNR. In haar solojaren heeft Mariska naar verluidt een groot aantal nummers opgenomen, waarvan het de bedoeling was dat ze op een soloalbum zouden worden gezet, maar dat album is er nooit gekomen en de opnames zouden voor het grootste deel zoek zijn geraakt. Alleen het nummer "There's a need in me" (niet te verwarren met "Need you near me"!) kwam als onderdeel van een verzamelalbum op de plaat terecht. Een speciale Dureco-promotie-LP die werd uitgegeven voor de MIDEM 1975 in Cannes, bevat de solotrack "Never leave me lonely".

In de late jaren 70 nam ze nog een aantal solosingles op, waaronder "Too Young", "Bye bye to romance", "Looking out for number one", maar het werden geen van alle hits. Het optreden met een orkestband beviel haar ook helemaal niet. Tussen de bedrijven door werkte ze als diskjockey in de chique 'Club de Paris' onder het Scheveningse Europa Hotel. In 1979 zong Mariska (samen met Marjan Schattelijn) het nummer "Neon city" van Robbies studioproject 'Mistral'. Ze verzorgde in dat jaar ook achtergrondvocalen op het album 'Palmtree Luxury' van de groep Plant. In 1981 zong Veres een deel van "Somebody to love" op de medley Super Rock Stars Live, waarmee de gebroeders Bolland inhaakten op de medleyrage die met Stars On 45 is begonnen. In 1982 nam ze met de Bollands als componisten en producers nog een laatste solosingle op: "Wake up city" / "In the name of love". Het nummer haalde nog wel het Hilversum 3-programma Los Vast, maar een hitnotering kreeg het helaas niet. In 1984 nam Veres op initiatief van toenmalig VARA-diskjockey Peter Holland met een organist een Nederlandstalige versie op van het Vicky Leandros-succes Après Toi, getiteld "Het is te laat". Het nummer was alleen eenmalig op de radio te horen.

In 1980 en in 1984 was Shocking Blue intussen weer bij elkaar gekomen met Veres als zangeres en deze rentree bleek zeer succesvol. Maar aangezien Robbie van Leeuwen in Luxemburg woonde en iedere keer voor een optreden naar Nederland moest komen, werd het een beetje te veel voor hem. Ook het feit dat de Britse meidengroep Bananarama in 1986 met Venus op nummer 1 kwam te staan in de VS - en dat Robbie weer veel royalty's opleverde - was voor hem een reden om te stoppen met Shocking Blue. In 1986 werd nog wel met een gedeeltelijk nieuwe Shocking Blue-line-up de single "The jury and the judge" opgenomen, die zowaar ook weer eens wat media-aandacht kreeg. In 1994 werd nog de cd-single "Body And Soul" uitgebracht op het label Red Bullet, geproduceerd door Rob van Leeuwen zelf.

Latere jaren

In 1988 gaf Veres eindelijk het startschot voor haar eigen groep: "Veres" was geboren. Los van een Shocking Blue-medley concentreerde deze groep, bestaande uit drummer Klaus Streitwolf, gitarist André van Geldorp en bassist Henk Bisschop, zich voornamelijk op eigen werk. Het grootste gedeelte van het eigen werk lag in het toen zeer populaire hardrockidioom. Met deze formatie is een promo opgenomen en is er door de groep getoerd. Deze groep werd ontbonden in 1993. Volledigheidshalve de nummers die waren opgenomen: "Strange Ways", "Your Dirty Lies", "Ready To Leave" (een rockballad), "Hear About It Later" en "End Of The Road".

In 1993 trok Veres de aandacht als jazzzangeres met haar eigen groep: The Shocking Jazz Quintet. In dat jaar trad Veres tot ieders verrassing met de Clarks in een populair Duits programma op en vertolkte live "Venus". Verrassend fris, olijk en frivool sloeg haar verschijning in als een bom. In datzelfde jaar ging ze ook weer optreden met een 'reïncarnatie' van Shocking Blue. Er was steeds meer vraag naar de band, en van Robbie van Leeuwen kreeg Mariska toestemming om onder de naam Shocking Blue te opereren. Met de nieuwe formatie bleef Veres tot aan haar overlijden optreden. In de nieuwe line-up speelde ook haar vriend, gitarist André van Geldorp. Mariska was goed bevriend met Peter Tetteroo van de Tee Set; met hem nam ze eind jaren 90 het nummer "Christmas Time" op dat in een kerstkaart aan een aantal relaties werd verstuurd. Een paar jaar later ging ze in op een aanbod van Blue Diamond Riem de Wolff om een cover op te nemen van het Carpenters-succes "Close to you" dat op de cd "Out of the Blue" van The New Diamonds terechtkwam. Tevens verscheen van haar op een verzamel-cd "Stem voor Daniël" (ten bate voor de Daniël den Hoed Kliniek) een Rolling Stones-cover "Paint it Black". Verder maakte ze een cd met Andrei Serbanescu (2003) getiteld: "Gipsy Heart", waarmee ze terugkeerde naar haar roots, de zigeunermuziek.

Een van de laatste keren dat Mariska live te aanschouwen was, was tijdens een tweetal concerten van Margriet Eshuijs, waar Veres als speciale gaste was uitgenodigd. Op 25 augustus 2006 trad ze op in het Bloemendaalse openluchttheater Caprera, de dag erna in het Haagse Zuiderpark. Behalve een aantal Shocking Blue-stukken, zong Mariska ook onder andere "River deep, mountain high", "White rabbit" en "Stand by me". Verrassend was ook de vertolking (voor de eerste keer sinds 1976) van "Tell it like it is". Mariska zou later in het jaar nog een aantal malen optreden, maar deze optredens werden vanwege haar reeds verzwakte toestand afgezegd.

Mariska Veres overleed op zaterdagmiddag 2 december 2006 aan de gevolgen van kanker. De ziekte werd slechts drie weken voor haar dood bij de Haagse zangeres ontdekt. Het lichaam van Mariska Veres werd op 8 december 2006 gecremeerd in het Haagse crematorium Ockenburg.

Na haar dood

In 2007 werd (postuum) het album "Another Touch" (met diverse artiesten) uitgebracht met daarop een zwoele versie van 'Venus'. Dit nummer had Mariska opgenomen met pianist/arrangeur Dolf de Vries.

Tijdens KoninginneNach 2007 verzorgden verschillende Haagse bands een eerbetoon aan Mariska Veres door tijdens hun optreden op het speciale Haagse Podium een nummer uit het repertoire van Shocking Blue te spelen: So What speelde 'Venus', Orange Grove 'Bird of Paradise', Leona 'Get it on' en Hasselhoff 'Love buzz'.

Op het Haagse jazz-festival The Hague Jazz is één van de podia naar Mariska vernoemd. Het podium, dat vanaf nu "Mariska's" heet, keert bij iedere editie van het festival terug. Maar op 5 november 2011 werd bekend dat The Hague Jazz failliet is. De organisatie kampte al een tijd met financiële problemen.

In 2009 dook op Marktplaats een ep'tje op van Les Mystėres, het allereerste bandje van Mariska. Zij zingt hierop twee nummers: Summertime (solo) en Someone (een duet). De ep werd 1964 in Den Haag door GTB opgenomen en in een kleine oplage vermenigvuldigd voor promotie doeleinden. Platenclub Utrecht restaureerde de opnamen en bracht de EP opnieuw uit voor de fans.

Discografie

Albums

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
At Home	1970	14-2-1970	4	8	Shocking Blue
Scorpio's Dance	1970	3-10-1970	13	6	Shocking Blue
Shocking Blue	1971	2-1-1971	20	17	Shocking Blue
Third Album	1971	5-6-1971	25	4	Shocking Blue
Live in Japan (July 28 & 30, 1971)	1971	-	-	-	Shocking Blue (Livealbum)
Inkpot	1972	-	-	-	Shocking Blue
Atilla	1973	-	-	-	Shocking Blue
Eve and the Apple	1973	-	-	-	Shocking Blue
Ham	1973	-	-	-	Shocking Blue
Dream on Dreamer	1973	-	-	-	Shocking Blue
Good Times	1974	-	-	-	Shocking Blue
Shocking You!	1993	-	-	-	Mariska Veres Shocking Jazz Quintet
Gipsy Heart	2003	-	-	-	Mariska Veres & Andrei Serban
Another Touch (diverse artiesten)	2007	-	-	-	Mariska Veres & Dolf de Vries

Singles

Alleen solo-werk buiten Shocking Blue om

1965 Topkapi / Is het waar (single) (als 'Mariska' op het label en 'Mariska Veres' op de hoes)
1967 Dag en nacht / Al wordt het nu winter (single) (als 'Mariska')
1975 Tell it like it is / Wait till I get back to you (single)
1974 Need you near me / It's a long hard road (single Japan)
1975 Take me high / I am loving you (single)
1976 Loving you / You showed me how (single)
1976 Liebe ist... (Loving you) / Ich hab' an dich geglaubt (You showed me how) (single - Duitstalige landen)
1976 Mach mich frei (Take me high) / Ich liebe doch nur dich (I am loving you) (single - Duitstalige landen)
1976 Little by little / Help the country (single)
1977 Too young / You don't have to know (single)
1978 Bye bye to romance / It's a long hard road (single - "Mariska Veres Band")
1978 Neon city / Asphalt (single - "Mistral")
1980 Looking out for number one / So sad without you (single)
1981 Super Rock Stars Live / Dance all night (single en 12-inch, als Super Rock Stars Live met o.a. Bolland en Bolland)
1982 Wake up city / In the name of love (single)
Opgedoken in 2010: Summertime - Someone / San Antonio rose - Can't you see (ep) - "Mariska Veres & Les mystères")

Top 40-noteringen

Incl. haar werk met Shocking Blue

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Topkapi	1965	?-?-1965	-	-	solo
Dag en nacht	1967	?-?-1967	-	-	solo
Send me a postcard	1968	14-12-1968	11	7	Shocking Blue
Long lonesome road	1969	8-3-1969	17	7	Shocking Blue
Venus	1969	12-7-1969	3	15	Shocking Blue
Mighty Joe	1969	29-11-1969	1(2wk)	18	Shocking Blue
Venus	1969	24-1-1970	3	11	Shocking Blue ; heruitgave n.a.v. het Amerikaanse succes
Never marry a railroad man	1970	6-6-1970	1(2wk)	12	Shocking Blue ; onder vakbondsdruk geboycot op de BBC
Hello darkness	1970	21-11-1970	6	9	Shocking Blue
Shocking you	1971	6-3-1971	12	5	Shocking Blue
Blossom lady	1971	21-8-1971	2	10	Shocking Blue
Out of sight, out of mind	1971	27-11-1971	6	10	Shocking Blue
Inkpot	1972	11-3-1972	5	9	Shocking Blue
Rock in the sea	1972	19-8-1972	12	5	Shocking Blue
Eve and the apple	1972	9-12-1972	13	8	Shocking Blue
Oh Lord	1973	7-4-1973	14	5	Shocking Blue
Let me carry your bag	1974	22-9-1973	tip	-	Shocking Blue
This America	1974	11-5-1974	tip	-	Shocking Blue
Need you near me	1974	?-?-1974	-	-	solo (Japan)
Gonna sing my song	1975	31-5-1975	tip	-	Shocking Blue
Take me high	1975	30-8-1975	27	3	solo
Tell it like it is	1975	29-11-1975	tip	-	solo
Lovin' you	1976	31-7-1976	16	6	solo
Mach mich frei (Take me high)	1975	?-?-1975	-	-	solo (Duitsland)
Liebe ist... (Lovin' you)	1976	?-?-1976	-	-	solo (Duitsland)
Little by little	1976	20-11-1976	tip	-	solo
Too young	1977	16-7-1977	tip	-	solo
Bye bye to romance	1978	?-?-1978	tip	-	Mariska Veres Band
Neon city	1978	21-10-1978	37	3	Mistral (Robbie van Leeuwen)
Looking out for number one	1980	21-3-1980	tip	-	solo
Wake up city	1982	26-10-1982	tip	-	solo
Summertime - Someone	2010	10-3-2010	tip	-	Mariska Veres & Les mysterés

Mini LP-CD Series (Russische Bootleg)

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
At home	-	-	-	-	Shocking Blue (Russisch Bootleg)
Scorpio's dance	-	-	-	-	Shocking Blue (Russisch Bootleg)
Third album	-	-	-	-	Shocking Blue (Russisch Bootleg)
Live in Japan (July 28 & 30, 1971)	-	-	-	-	Shocking Blue (Livealbum) (Russisch Bootleg)
Inkpot	-	-	-	-	Shocking Blue (Russisch Bootleg)
Attila	-	-	-	-	Shocking Blue (Russisch Bootleg)
Ham	-	-	-	-	Shocking Blue (Russisch Bootleg)
Dream on Dreamer	-	-	-	-	Shocking Blue (Russisch Bootleg)
Good times	-	-	-	-	Shocking Blue (Russisch Bootleg)
The Shocking Blue Reunion 1980 (June 13, 1980)	-	-	-	-	Livealbum (Russisch Bootleg)
The Shocking Blue Comeback (December 28, 1984)	-	-	-	-	Shocking Blue (Livealbum) (Russisch Bootleg)
23 Greatest Hits	-	-	-	-	Shocking Blue - Verzamel-CD (Russisch Bootleg)
Shocking You!	-	-	-	-	Mariska Veres Shocking Jazz Quintet (Russisch Bootleg)

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Chris Bruijnius, 'She's got it' knalt er nog steeds uit. Trouw (21 juli 1994). Geraadpleegd op 19 september 2012.

Zie de categorie Mariska Veres van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[1] Chris Bruijnius, 'She's got it' knalt er nog steeds uit. Trouw (21 juli 1994). Geraadpleegd op 19 september 2012.

[1]

@@ Regel 53: / Regel 53: @@
 Tijdens [[KoninginneNach]] 2007 verzorgden verschillende Haagse bands een eerbetoon aan Mariska Veres door tijdens hun optreden op het speciale Haagse Podium een nummer uit het repertoire van Shocking Blue te spelen: So What speelde 'Venus', Orange Grove 'Bird of Paradise', Leona 'Get it on' en Hasselhoff 'Love buzz'.
 Op het Haagse jazz-festival The Hague Jazz is één van de podia naar Mariska vernoemd. Het podium, dat vanaf nu "Mariska's" heet, keert bij iedere editie van het festival terug. Maar op 5 november 2011 werd bekend dat The Hague Jazz failliet is. De organisatie kampte al een tijd met financiële problemen.
 In 2009 dook op Marktplaats een ep'tje op van Les Mystėres, het allereerste bandje van Mariska. Zij zingt hierop twee nummers: [[Summertime (aria)|Summertime]] (solo) en Someone (een duet). De ep werd 1964 in Den Haag door [[Gerard Theo Bakker|GTB]] opgenomen en in een kleine oplage vermenigvuldigd voor promotie doeleinden. Platenclub Utrecht restaureerde de opnamen en bracht de EP opnieuw uit voor de fans.
@@ Regel 221: / Regel 221: @@
 {{DEFAULTSORT:Veres, Mariska}}
 [[Categorie:Nederlands jazzzanger]]
-[[Categorie:Rockzanger]]
+[[Categorie:Nederlands rockzanger]]
 [[Categorie:Roma]]