Super Prestige Pernod 1973

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Super Prestige Pernod 1973 was de vijftiende editie van dit regelmatigheidsklassement in het wielrennen. Ten opzichte van het vorige seizoen telde de Ronde van Romandië voor het eerst mee voor het klassement. Ook telde dit jaar Luik-Bastenaken-Luik weer mee, maar leverde de Waalse Pijl geen punten op (deze koersen wisselden elkaar tussen 1970–1975 af in de Super Prestige Pernod). Er waren dit jaar in totaal twintig wedstrijden die meetelden op de kalender van de Super Prestige Pernod.

Eddy Merckx won het eindklassement voor het vijfde jaar op rij en werd daarmee de eerste renner die de Super Prestige Pernod vijfmaal won. Met zijn derde zege in Parijs-Roubaix evenaarde hij het recordaantal overwinningen in die koers.[1] Een week later werd hij de eerste renner die Luik-Bastenaken-Luik viermaal won. Merckx deed dit jaar niet mee aan de Ronde van Frankrijk, maar won wel de Vuelta en de Giro. Door zijn Vueltazege werd hij de derde renner die alle grote rondes wist te winnen (na Jacques Anquetil en Felice Gimondi) en zijn Girozege was de negende grote ronde die hij won in zijn carrière, een evenaring van het record van Anquetil.

Tourwinnaar Luis Ocaña werd tweede in de eindstand. Hij was ook tweede geworden in de Vuelta en won het Criterium du Dauphiné Libéré voor de derde keer, een evenaring van het record van Nello Lauredi. De derde plaats in het klassement was voor Joop Zoetemelk. Daarnaast slaagde Eric Leman er dit jaar in om de Ronde van Vlaanderen voor de derde maal te winnen (in vier jaar tijd), een evenaring van het record in Vlaanderens Mooiste. Georges Pintens werd de eerste renner die Rund um den Henninger-Turm meermaals won. Deze renners eindigden echter niet in de top-tien van de eindstand. Behalve de Super Prestige Pernod werden er nog twee andere prijzen uitgereikt: de Prestige Pernod voor Franse renners en de Promotion Pernod voor Franse renners onder de 25 jaar.

Wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Datum Koers Winnaar
11–17 maart Vlag van Frankrijk Parijs-Nice Vlag van Frankrijk Raymond Poulidor
19 maart Vlag van Italië Milaan-San Remo (1973) Vlag van België Roger De Vlaeminck
26–30 maart Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Catalaanse Week Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Luis Ocaña
1 april Vlag van België Ronde van Vlaanderen (1973) Vlag van België Eric Leman
15 april Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix (1973) Vlag van België Eddy Merckx
22 april Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik Vlag van België Eddy Merckx
1 mei Vlag van Duitsland Rund um den Henninger-Turm Vlag van België Georges Pintens
26 april–13 mei Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ronde van Spanje (1973) Vlag van België Eddy Merckx
8–13 mei Vlag van Zwitserland Ronde van Romandië Vlag van België Wilfried David
8–13 mei Vlag van Frankrijk Vierdaagse van Duinkerke Vlag van België Freddy Maertens
27 mei Vlag van Frankrijk Bordeaux-Parijs Vlag van Frankrijk Enzo Mattioda
28 mei–4 juni Vlag van Frankrijk Critérium du Dauphiné Libéré Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Luis Ocaña
18 mei–9 juni Vlag van Italië Ronde van Italië (1973) Vlag van België Eddy Merckx
14–17 juni Vlag van Frankrijk Grand Prix du Midi Libre Vlag van Frankrijk Raymond Poulidor
30 juni–22 juli Vlag van Frankrijk Ronde van Frankrijk (1973) Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Luis Ocaña
22–26 augustus Vlag van Canada Ronde van Nieuw-Frankrijk Niet georganiseerd
2 september Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Wereldkampioenschap in Barcelona (1973) Vlag van Italië Felice Gimondi
30 september Vlag van Frankrijk Parijs-Tours Vlag van België Rik Van Linden
7 oktober Vlag van Frankrijk Grote Landenprijs Vlag van België Eddy Merckx
13 oktober Vlag van Italië Ronde van Lombardije Vlag van Italië Felice Gimondi

Eindklassementen[bewerken | brontekst bewerken]

Individueel[bewerken | brontekst bewerken]

Plek Renner Punten
1 Vlag van België Eddy Merckx 465
2 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Luis Ocaña 310
3 Vlag van Nederland Joop Zoetemelk 190
4 Vlag van Italië Felice Gimondi 185
5 Vlag van België Freddy Maertens 165
6 Vlag van Frankrijk Bernard Thévenet 155
7 Vlag van België Roger De Vlaeminck 140
8 Vlag van België Frans Verbeeck 138
9 Vlag van Frankrijk Raymond Poulidor 135
10 Vlag van België Walter Godefroot 120
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Super_Prestige_Pernod_1973&oldid=65279027"