Wereldkampioenschappen wielrennen
Wereldkampioenschap wegwielrennen
| ||||
| ||||
| Plaats | Variërend | |||
| Geschiedenis | ||||
| Eerste editie | 1927 | |||
| Aantal edities | 84 (2017) | |||
| Eerste winnaar |  Alfredo Binda
| |||
| Meest recente winnaar |  Alejandro Valverde
| |||
| Meeste zeges | Alfredo Binda.svg){kind=small} Rik Van Steenbergen Eddy Merckx Óscar Freire Peter Sagan (3)
| |||
| Veldrijden | ||||
| ||||
De wereldkampioenschappen wielrennen zijn wegwedstrijden en tijdritten die jaarlijks door de Internationale Wielerunie worden georganiseerd voor verscheidene categorieën wielrenners; de eerste maal gebeurde dat in 1921, toen nog enkel voor amateurs. Het eerste wereldkampioenschap voor beroepsrenners werd gehouden in 1927 en voor de vrouwen in 1958. De wedstrijden worden verreden als eendaagse wegwedstrijden of (in de beginperiode) soms als tijdritten. Sinds 1994 wordt er ook een apart wereldkampioenschap tijdrijden georganiseerd. De wereldkampioenschappen worden verreden in de categorieën: elite (vroeger professionals/beroepsrenners), beloften (vroeger amateurs) en dames.
Inhoud
- 1 Deelname
- 2 Locatie en parcours
- 3 Regenboogtrui
- 4 Lijst van winnaars
- 4.1 Wegwedstrijd elite
- 4.2 Wegwedstrijd vrouwen
- 4.3 Wegwedstrijd amateurs
- 4.4 Wegwedstrijd beloften
- 4.5 Wegwedstrijd junioren
- 4.6 Wegwedstrijd junioren (v)
- 4.7 Tijdrit elite
- 4.8 Tijdrit vrouwen
- 4.9 Tijdrit beloften
- 4.10 Tijdrit junioren
- 4.11 Tijdrit junioren (v)
- 4.12 Ploegentijdrit voor merkenploegen mannen
- 4.13 Ploegentijdrit voor merkenploegen vrouwen
- 5 Medaillespiegel aller tijden
Deelname[bewerken]
De Italiaan Alfredo Binda won als eerste drie keer de regenboogtrui (1927, 1930, 1932). |
.jpg)
Rik Van Steenbergen (links) met Peter Post in 1967. |
Rudi Altig was de wereldkampioen van 1966. |
Eddy Merckx op het WK 1966. De Belg werd in totaal drie keer wereldkampioen (1967, 1971, 1974). |
Jean-Pierre Monseré (rechts) overleed in maart 1971 als wereldkampioen. |
Felice Gimondi op het WK 1966. Hij werd pas 7 jaar later wereldkampioen. |
Hennie Kuiper (foto uit 1988) won in 1975 zowel het Nederlands als het wereldkampioenschap. |
Joop Zoetemelk (foto uit 1981) was net geen 39 jaar toen hij in 1985 het WK won. |
De Italiaan Maurizio Fondriest werd wereldkampioen in 1988. |
.jpg)
Gianni Bugno werd begin jaren 90 twee keer op rij wereldkampioen. |
Johan Museeuw won zijn enige wereldtitel in 1996. |
Oscar Camenzind werd in 1998 wereldkampioen. |
Óscar Freire werd in 2004 voor de derde keer wereldkampioen op de weg. |
Michael Rogers werd drie keer op rij wereldkampioen tijdrijden (2003, 2004, 2005). Zijn eerste titel kreeg hij nadat David Millar betrapt werd op dopinggebruik. |
Judith Arndt (rechts) won in 2004 het WK bij de vrouwen. |
Tom Boonen is de voorlaatste Belgische winnaar. |
De Zwitser Fabian Cancellara werd vier keer wereldkampioen tijdrijden. |
Marianne Vos werd in 2006 wereldkampioen bij de vrouwen. Nadien won ze 5 jaar op rij zilver. In 2012 en 2013 werd ze opnieuw wereldkampioen. |
Paolo Bettini won de wegrit zowel in 2006 als in 2007. |
.jpg)
Alessandro Ballan is de laatste Italiaanse winnaar. |
Cadel Evans won de wereldtitel in 2009. |
Giorgia Bronzini werd zowel in 2010 als in 2011 wereldkampioen bij de vrouwen. |
Mark Cavendish werd in 2011 wereldkampioen. |
.png)
Ellen van Dijk werd in 2013 wereldkampioen bij de vrouwen in het tijdrijden. |
In tegenstelling tot (bijna) alle andere wielerwedstrijden rijden de renners niet in merkenteams, maar in teams per land. Overeenkomstig de UCI ProTour-ranglijst vaardigen de landen hun aantal wielrenners af: de 10 hoogst geklasseerde wielerlanden mogen negen renners afvaardigen (tot 2004 kon een landenploeg nog uit maximaal 12 renners bestaan). Voor de andere landen wordt gebruikgemaakt van een rangschikking volgens continent en levert afhankelijk van de positie zes, drie of één plaats op. De winnaar van het jaar ervoor mag altijd deelnemen en kan zo zijn land meestal aan een extra startplaats helpen (in 2006 was dit niet het geval: de Belgen zijn met zijn negenen gestart, hoewel Tom Boonen het jaar ervoor wereldkampioen geworden was). Omdat renners de rest van het jaar in een vaak internationale ploeg rijden komt het voor dat renners van verschillende landen elkaar helpen, of dat renners van één land elkaar tegenwerken.
Bij de tijdrit mogen per land twee renners deelnemen.
Ook bij de junioren, beloften, meisjesjunioren en dames worden de wereldkampioenschappen in landenteams verreden. Deze zijn echter kleiner dan bij de elite. Vanaf 2005 vonden de wereldkampioenschappen van de junioren en meisjesjunioren op een ander moment en plek plaats dan de overige kampioenschappen, maar vanaf 2011 worden deze wedstrijden weer samen verreden.
In 2005 konden de eerste drie renners van de wegwedstrijd bij het wereldkampioenschap ook punten voor de UCI ProTour verdienen.
Locatie en parcours[bewerken]
De locatie van het wereldkampioenschap verschilt per jaar. Meestal is het parcours licht heuvelachtig, vergelijkbaar met dat van klassiekers. Het zijn daarom ook vaak specialisten in dit type wedstrijden die wereldkampioen worden. Soms gaat het echter om een vrijwel vlak parcours, zoals in 2002 (Zolder) toen de sprinter Mario Cipollini won, of juist een vrij bergachtig parcours zoals in 1994 (Agrigento) en 1995 (Duitama) toen de klimmers Luc Leblanc en Abraham Olano wonnen.
Het parcours bestaat traditioneel uit een groot aantal ronden en de lengte is meestal rond de 250 kilometer. De wedstrijd vindt in het najaar plaats, niet lang na de Ronde van Spanje.
De tijdrit vindt enkele dagen eerder plaats, in dezelfde regio als de wegwedstrijd.
De toekomstige kampioenschappen vinden plaats in Innsbruck (2018).
Regenboogtrui[bewerken]
Voor de wereldkampioen wacht aan de eindstreep een regenboogtrui die hij voor de rest van het jaar tijdens wedstrijden mag dragen, tenzij hij een leiderstrui in de wegwedstrijd bezit, dan moet deze worden gedragen. De eerste regenboogtruien werden in 1927 uitgereikt, daarvoor was er geen speciale trui voor de wereldkampioen. De wereldkampioen mag alleen in die discipline waar de titel voor is behaald zijn of haar trui dragen. De gewezen wereldkampioenen mogen de rest van hun carrière regenboogbandjes onder aan hun mouwen en aan de kraag dragen.
Omdat het een aantal malen is voorgekomen dat een wereldkampioen het seizoen erop amper wedstrijden won, wordt wel gesproken van de vloek van de regenboogtrui.
Lijst van winnaars[bewerken]
Wegwedstrijd elite[bewerken]
De eerste wereldkampioen van elk land is in het vet aangeduid.[1]
- Karel Kaers werd met 20 jaar, 2 maanden, 15 dagen de jongste wereldkampioen.
- Joop Zoetemelk werd op 38 jaar, 8 maanden, 29 dagen de oudste wereldkampioen.
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Meervoudige winnaars[bewerken]
Renners in het cursief gedrukt zijn renners die nu nog actief zijn.
| Overwinningen | Renner | Land | Jaren |
|---|---|---|---|
| 3 | Alfredo Binda | Italië |
1927 + 1930 + 1932 |
| Rik Van Steenbergen | België |
1949 + 1956 + 1957 | |
| Eddy Merckx | België |
1967 + 1971 + 1974 | |
| Óscar Freire | Spanje |
1999 + 2001 + 2004 | |
| Peter Sagan | Slowakije |
2015 + 2016 + 2017 | |
| 2 | Georges Ronsse | België |
1928 + 1929 |
| Briek Schotte | België |
1948 + 1950 | |
| Rik Van Looy | België |
1960 + 1961 | |
| Freddy Maertens | België |
1976 + 1981 | |
| Greg LeMond |  Verenigde Staten |
1983 + 1989 | |
| Gianni Bugno | Italië |
1991 + 1992 | |
| Paolo Bettini | Italië |
2006 + 2007 |
Volgden zichzelf op als wereldkampioen[bewerken]
| Overwinningen | Renner | Land | Jaren |
|---|---|---|---|
| 3 | Peter Sagan | Slowakije |
2015 + 2016 + 2017 |
| 2 | Georges Ronsse | België |
1928 + 1929 |
| Rik Van Steenbergen | België |
1956 + 1957 | |
| Rik Van Looy | België |
1960 + 1961 | |
| Gianni Bugno | Italië |
1991 + 1992 | |
| Paolo Bettini | Italië |
2006 + 2007 |
Wereldkampioenen mannen elite per land[bewerken]
| Land | Aantal wereldkampioenen |
|---|---|
| België |
26 |
| Italië |
19 |
 Frankrijk |
8 |
 Nederland |
7 |
| Spanje |
6 |
| Slowakije |
3 |
| Verenigde Staten |
3 |
.svg){kind=small} Zwitserland |
3 |
 Duitsland |
2 |
 Verenigd Koninkrijk |
2 |
 Australië |
1 |
 Ierland |
1 |
 Letland |
1 |
 Noorwegen |
1 |
 Polen |
1 |
 Portugal |
1 |
Wegwedstrijd vrouwen[bewerken]
De eerste wereldkampioene van elk land is in het vet aangeduid.
In de Olympische jaren 1984, 1988 en 1992 werd de wegwedstrijd voor vrouwen niet verreden.
Meervoudige winnaars[bewerken]
Renners in het cursief gedrukt zijn renners die nu nog actief zijn.
| Overwinningen | Renner | Land | Jaren |
|---|---|---|---|
| 5 | Jeannie Longo-Ciprelli | Frankrijk |
1985 + 1986 + 1987 + 1989 + 1995 |
| 4 | Yvonne Reynders | België |
1959 + 1961 + 1963 + 1966 |
| 3 | Marianne Vos | Nederland |
2006 + 2012 + 2013 |
| 2 | Beryl Burton | Verenigd Koninkrijk |
1960 + 1967 |
| Anna Konkina |  Sovjet-Unie |
1970 + 1971 | |
| Geneviève Gambillon | Frankrijk |
1972 + 1974 | |
| Keetie Hage | Nederland |
1968 + 1976 | |
| Leontien van Moorsel | Nederland |
1991 + 1993 | |
| Susanne Ljungskog |  Zweden |
2002 + 2003 | |
| Giorgia Bronzini | Italië |
2010 + 2011 |
Volgden zichzelf op als wereldkampioen[bewerken]
| Overwinningen | Renner | Land | Jaren |
|---|---|---|---|
| 4 | Jeannie Longo-Ciprelli | Frankrijk |
1985 + 1986 + 1987 + 1989 |
| 2 | Anna Konkina | Sovjet-Unie |
1970 + 1971 |
| Leontien van Moorsel | Nederland |
1991 + 1993 | |
| Susanne Ljungskog | Zweden |
2002 + 2003 | |
| Giorgia Bronzini | Italië |
2010 + 2011 | |
| Marianne Vos | Nederland |
2012 + 2013 |
Wereldkampioenen vrouwen elite per land[bewerken]
| Land | Aantal wereldkampioenen |
|---|---|
| Nederland |
11 |
| Frankrijk |
10 |
| België |
6 |
| Italië |
5 |
| Verenigd Koninkrijk |
5 |
 Litouwen |
3 |
| Sovjet-Unie |
3 |
| Zweden |
3 |
| Duitsland |
2 |
| West-Duitsland |
2 |
| Verenigde Staten |
2 |
 DDR |
1 |
 Denemarken |
1 |
 Luxemburg |
1 |
| Noorwegen |
1 |
 Wit-Rusland |
1 |
| Zwitserland |
1 |
Wegwedstrijd amateurs[bewerken]
In de Olympische jaren 1972, 1976, 1980, 1984, 1988 en 1992 werd de wegwedstrijd voor amateurs niet verreden.
Wegwedstrijd beloften[bewerken]
Wegwedstrijd junioren[bewerken]
Wegwedstrijd junioren (v)[bewerken]
Tijdrit elite[bewerken]
* Aanvankelijk won David Millar de tijdrit in 2003. Wegens gebruik van doping werd hem zijn titel een jaar later echter ontnomen.
Wereldkampioenen tijdrijden mannen elite per land[bewerken]
| Land | Aantal wereldkampioenen |
|---|---|
| Duitsland |
7 |
| Zwitserland |
5 |
| Australië |
4 |
| Spanje |
2 |
| Verenigd Koninkrijk |
2 |
| Frankrijk |
1 |
 Oekraïne |
1 |
 Colombia |
1 |
| Wit-Rusland |
1 |
| Nederland |
1 |
Tijdrit vrouwen[bewerken]
Wereldkampioenen tijdrijden vrouwen elite per land[bewerken]
| Land | Aantal wereldkampioenen |
|---|---|
| Verenigde Staten |
6 |
| Nederland |
5 |
| Frankrijk |
4 |
| Duitsland |
4 |
| Zwitserland |
2 |
 Rusland |
1 |
| Spanje |
1 |
| Verenigd Koninkrijk |
1 |
 Nieuw-Zeeland |
1 |