Terschellings volkslied
Oan Schylge is het volkslied van Terschelling (lokaal Fries: Schylge, Standaardfries: Skylge). Het lied is geschreven in 1854 door Jacob Sijbrands Bakker van West-Terschelling. Over het algemeen wordt gedacht dat de melodie zoals hij nu bestaat werd gecomponeerd door Hendrik Rotgans (1851-1910), maar het kon ook een ouder lied zijn. Vandaag de dag wordt gewoonlijk niet de hele tekst gezongen; het is gebruikelijker om slechts het eerste en laatste couplet te zingen.
Tekst van J. S. Bakker:
- Oan Skîllinge.[1]
- (Skîlger tongslag.)
- O Skîlge mîn lândje
- Wat hab ik di jeaf,
- O wa di net prîset
- Di fînt mi toch deaf;
- Dan slût ik mîn eeren,
- Of geet it te bont,
- Dan kan ik net swîje,
- Mar straf se terstont.
- O Skîlge mîn lândje!
- Soa droeg en soa heag,
- Wat leisto dir frolik
- De Noardsé în 't eag.
- Hoa trots bin dîn dunen
- Hoa wît is dîn sân,
- Hoa grien bin dîn helmen
- Mîn jeaf Skîlgerlân.
- O Skîlge mîn lândje,
- Do leist mi oan 't hart,
- Wa di net ris prîset,
- Di dogt di te kort.
- Soa lang asto steetste,
- Soa fest op dîn sân,
- Wæs fol brave minsken
- Mîn jeaf Skîlgerlân!
- J. S. Bakker.
De taal van de liedtekst is het Friese dialect Westers.
- Oan Schylge
- O, Schylge myn lântse,
- wat hab ik dy jeaf
- |: Al wa dy net priizet,
- dy fynt my toch deaf:|
- Dan slút ik myn earen,
- of geet it te bont
- |: Dan kan ik net swye,
- mar straf se terstont:|
- O Schylge, myn lântse,
- sò droeg en sò heag
- |: Wat leisto dir froalik,
- de Noardsee yn't eag:|
- Hò trots bin dyn dunen,
- hò wyt is dyn sân
- |: Hò grien bin dyn helmen,
- myn jeaf Schylgerlân:|
- O Schylge, myn lântse,
- do leist my oant hort
- |: Wa dy net ris priizet,
- dy dogt dy te kort:|
- Sò lang asto steeste,
- sò fest op dyn sân
- |: Wês fol brave minsken,
- myn jeaf Schylgerlân:|
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 