Thallium(I)chloride

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Thallium(I)chloride
Structuurformule en molecuulmodel
Kristalstructuur van thallium(I)chloride
__ Tl+     __ Cl
Algemeen
Molecuulformule TlCl
IUPAC-naam thallium(I)chloride
Andere namen thalliumchloride
Molmassa 239,836 g/mol
CAS-nummer 7791-12-0
PubChem 24642
Wikidata Q425234
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
ToxischSchadelijk voor de gezondheidMilieugevaarlijk
Gevaar
H-zinnen H300 - H330 - H373 - H411
EUH-zinnen geen
P-zinnen P260 - P284 - P301+P310 - P320 - P405 - P501
EG-Index-nummer 232-241-4
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur wit
Dichtheid 7,0 g/cm³
Smeltpunt 430 °C
Kookpunt 720 °C
Oplosbaarheid in water 2,9 g/L
Slecht oplosbaar in water
Onoplosbaar in ethanol
Brekingsindex 2,247
Geometrie en kristalstructuur
Kristalstructuur kubisch
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Thallium(I)chloride is een zeer toxische verbinding van thallium, met als brutoformule TlCl. De stof komt voor als witte kristallen, die slecht oplosbaar zijn in water. In de natuur komt thallium(I)chloride voor als het zeer zeldzame mineraal lafossaïet.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Thallium(I)chloride kan bereid worden door een oplossing van thallium(I)sulfaat te behandelen met zoutzuur. Daarbij vormt zich een neerslag van het slecht oplosbare thallium(I)chloride.

Toxicologie en veiligheid[bewerken | brontekst bewerken]

De stof ontleedt bij verhitting met vorming van zeer giftige dampen, onder andere thallium. De stof is irriterend voor de ogen, de huid en de luchtwegen. Ze kan effecten hebben op het maag-darmstelsel, het zenuwstelsel en het hart en vaatstelsel.

Langdurige of herhaalde blootstelling kan de dood tot gevolg hebben.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]