The queen is dead
| The queen is dead | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Studioalbum van The Smiths | |||||||
| (Albumhoes op en.wikipedia.org) | |||||||
| Uitgebracht | 16 juni 1986 | ||||||
| Opgenomen | eind 1985 | ||||||
| Genre | alternatieve rock, indie | ||||||
| Duur | 37:07 | ||||||
| Label(s) | .svg){kind=small} Rough Trade Sire
| ||||||
| Producent(en) | Morrissey, Johnny Marr | ||||||
| Positie(s) in de hitlijsten | |||||||
| |||||||
| Professionele recensie | |||||||
| Chronologie | |||||||
| |||||||
| (en) Allmusic-pagina (en) MusicBrainz-pagina | |||||||
| |||||||
The queen is dead is het derde studioalbum van de Britse alternatieve rockgroep The Smiths. Het album werd op 16 juni 1986 uitgebracht door Rough Trade Records en bereikte de tweede plaats van de UK Albums Chart. The queen is dead werd in 2013 door NME bekroond tot beste album aller tijden.[6] Rolling Stone plaatste het album op de 218e plaats in hun lijst van de vijfhonderd beste albums aller tijden.[7]
Achtergrond
Het album wordt afgetrapt met een sample van het Britse patriottische lied Take me back to dear old Blighty, gezongen door actrice Cicely Courtneidge in de film The L-Shaped Room uit 1962. In de teksten van zanger Morrissey haalt hij uit naar het Britse koningshuis (The queen is dead), zijn platenbaas (Frankly, mr. Shankly), beschuldigers van plagiaat (Cemetry gates) en de muziekindustrie (The boy with the thorn in his side). Terugkerende thema's zijn eenzaamheid en sociale tekortkomingen (The queen is dead, I know it's over, Never had no one ever, Bigmouth strikes again). Het morbide liefdeslied There is a light that never goes out is thans een van de bekendste nummers van de groep.[8][9]
Nummers
Alle muziek en teksten zijn geschreven door Morrissey en Johnny Marr.
| Nr. | Titel | Duur | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | The queen is dead | 6:24 | |||||||
| 2. | Frankly, mr. Shankly | 2:17 | |||||||
| 3. | I know it's over | 5:48 | |||||||
| 4. | Never had no one ever | 3:36 | |||||||
| 5. | Cemetry gates | 2:39 | |||||||
| 6. | Bigmouth strikes again | 3:12 | |||||||
| 7. | The boy with the thorn in his side | 3:15 | |||||||
| 8. | Vicar in a tutu | 2:21 | |||||||
| 9. | There is a light that never goes out | 4:02 | |||||||
| 10. | Some girls are bigger than others | 3:14 | |||||||
| Totale duur: 37:07 | |||||||||
Bezetting
- Morrissey – zang
- Johnny Marr – gitaar, harmonium, synthesizer en fluitarrangementen
- Andy Rourke – basgitaar
- Mike Joyce – drumstel
Productie
- Morrissey en Johnny Marr – producenten
- Stephen Street – geluidstechnicus
- John Porter – geluidstechnicus op Frankly, mr. Shankly
- ↑ (en) The Queen Is Dead. Official Charts. Geraadpleegd op 6 augustus 2016.
- ↑ (nl) The Smiths - The Queen Is Dead. dutchcharts.nl. Geraadpleegd op 6 augustus 2016.
- ↑ (en) Stephen Thomas Erlewine, The Queen Is Dead - The Smiths. AllMusic. Geraadpleegd op 30 mei 2016.
- ↑ (en) Douglas Wolk, The Smiths: The Complete Album Review. Pitchfork (18 november 2011). Geraadpleegd op 30 mei 2016.
- ↑ (en) Gavin Edwards, The Smiths: The Queen Is Dead: Music Reviews. Rolling Stone (17 april 2003). Gearchiveerd op 15 oktober 2007. Geraadpleegd op 30 mei 2016.
- ↑ (en) The 500 Greatest Albums Of All Time: 100-1. NME (25 oktober 2013). Geraadpleegd op 1 juli 2016.
- ↑ (en) 500 Greatest Albums of All Time. Rolling Stone. Geraadpleegd op 1 juli 2016.
- ↑ (en) Mitchell Hillman, The Smiths' The Queen Is Dead Is Just As Important 30 Years After Its Release. Phoenix New Times (23 juni 2016). Geraadpleegd op 4 juli 2016.
- ↑ (en) Colin Fleming, How Smiths' 'The Queen Is Dead' Married High Wit, Heavy Drama. Rolling Stone (16 juni 2016). Geraadpleegd op 4 juli 2016.
· 
· 