Tim Henman

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Tim Henman
Tim Henman
Persoonlijke informatie
Bijnaam Tiny Tim, Timbledon
Nationaliteit Vlag van het Verenigd Koninkrijk Britse
Geboorteplaats Oxford, Verenigd Koninkrijk
Geboortedatum 6 september 1974
Woonplaats Londen, Verenigd Koninkrijk
Lengte 1,85 m
Gewicht 77 kg
Profdebuut 1993
Met pensioen 2007
Slaghand rechts (enkelhandige backhand)
Totaal prijzengeld 11.635.542 US dollar
Coach Paul Annacone
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 496–274
Titels 11
Hoogste positie 4e (8 juli 2002)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 4e ronde (2000–2002)
Vlag van Frankrijk Roland Garros halve finale (2004)
Vlag van het Verenigd Koninkrijk Wimbledon halve finale (1998, 1999, 2001, 2002)
Vlag van de Verenigde Staten US Open halve finale (2004)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 89–81
Titels 4
Hoogste positie 62e (21 februari 2000)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (1996–1998)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (1996)
Vlag van het Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (1994)
Vlag van de Verenigde Staten US Open 2e ronde (1996)
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Timothy Henry (Tim) Henman (Oxford, 6 september 1974) is een voormalig Brits tennisser, die in 1993 toetrad tot de rijen der professionals.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Hij was de hoop voor alle Britten om Wimbledon een keer te winnen, wat hem nooit is gelukt, velen denken dat Tiny Tim te veel onder druk stond van de pers en het publiek. Desondanks haalde Henman vier keer de kwartfinale en vier keer de halve finale op Wimbledon. Alle nederlagen die Henman leed in de halve finales van Wimbledon waren tegen de uiteindelijke winnaars van die editie van het toernooi.

Hoewel hij op Wimbledon 2004 de hoge verwachtingen opnieuw niet kon waarmaken, presteerde hij toch zeer goed op de andere grandslamtoernooien; op Roland Garros bereikte hij onverwacht de halve finale, gravel is namelijk niet de ondergrond die het beste bij zijn speltype – serve en volley – past en op het US Open bereikte hij eveneens de halve eindstrijd. Op Roland Garros 2004 verloor hij van Guillermo Coria en op het US Open 2004 verloor hij van de toenmalige nummer 1 Roger Federer met 6–3 en twee keer 6–4.

In september 2007 maakte hij bekend te stoppen met toptennis. Hij was te vaak geblesseerd en kon zich niet meer keer op keer motiveren na een blessure.

Om het nieuwe uitschuifbare dak op 17 mei 2009 in te huldigen, keerde hij nog één keer terug naar het gras van Wimbledon om een demonstratiewedstrijd te spelen aan de zijde van de Belgische Kim Clijsters in een dubbelspel tegen Andre Agassi en zijn vrouw Steffi Graf.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score Details
Gewonnen finales
1. 12 januari 1997 Vlag van Australië ATP Sydney Hardcourt Vlag van Spanje Carlos Moyá 6-3, 6-1 Details
2. 14 september 1997 Vlag van Kazachstan ATP Tasjkent (1) Hardcourt Vlag van Zwitserland Marc Rosset 7-6(2), 6-4 Details
3. 20 september 1998 Vlag van Kazachstan ATP Tasjkent (2) Hardcourt Vlag van Rusland Jevgeni Kafelnikov 7-5, 6-4 Details
4. 11 oktober 1998 Vlag van Zwitserland ATP Bazel (1) Hardcourt (i) Vlag van de Verenigde Staten Andre Agassi 6-4, 6-3, 3-6, 6-4 Details
5. 15 oktober 2000 Vlag van Oostenrijk ATP Wenen Hardcourt (i) Vlag van Duitsland Tommy Haas 6-4, 6-4, 6-4 Details
6. 26 november 2000 Vlag van het Verenigd Koninkrijk ATP Brighton Hardcourt (i) Vlag van Slowakije Dominik Hrbatý 6-2, 6-2 Details
7. 18 februari 2001 Vlag van Denemarken ATP Kopenhagen Hardcourt (i) Vlag van Zweden Andreas Vinciguerra 6-3, 6-4 Details
8. 28 oktober 2001 Vlag van Zwitserland ATP Bazel (2) Tapijt (i) Vlag van Zwitserland Roger Federer 6-3, 6-4, 6-2 Details
9. 6 januari 2002 Vlag van Australië ATP Adelaide Hardcourt Vlag van Australië Mark Philippoussis 6-4, 6-7(6), 6-3 Details
10. 3 augustus 2003 Vlag van de Verenigde Staten ATP Washington Hardcourt Vlag van Chili Fernando González 6-3, 6-4 Details
11. 2 november 2003 Vlag van Frankrijk ATP Parijs Hardcourt (i) Vlag van Roemenië Andrei Pavel 6-2, 7-6(6), 7-6(2) Details
Verloren finales
1. 5 januari 1997 Vlag van Qatar ATP Doha Hardcourt Vlag van de Verenigde Staten Jim Courier 5-7, 7-6(5), 2-6 Details
2. 23 februari 1997 Vlag van België ATP Antwerpen Hardcourt (i) Vlag van Zwitserland Marc Rosset 2-6, 5-7, 4-6 Details
3. 18 januari 1998 Vlag van Australië ATP Sydney Hardcourt Vlag van Slowakije Karol Kučera 5-7, 4-6 Details
4. 2 augustus 1998 Vlag van de Verenigde Staten ATP Los Angeles Hardcourt Vlag van de Verenigde Staten Andre Agassi 4-6, 4-6 Details
5. 10 januari 1999 Vlag van Qatar ATP Doha Hardcourt Vlag van Duitsland Rainer Schüttler 4-6, 7-5, 1-6 Details
6. 21 februari 1999 Vlag van Nederland ATP Rotterdam Hardcourt (i) Vlag van Rusland Jevgeni Kafelnikov 2-6, 6-7(3) Details
7. 13 juni 1999 Vlag van het Verenigd Koninkrijk ATP Londen Gras Vlag van de Verenigde Staten Pete Sampras 7-6(1), 4-6, 6-7(4) Details
8. 10 oktober 1999 Vlag van Zwitserland ATP Bazel Tapijt (i) Vlag van Slowakije Karol Kučera 4-6, 6-7(10), 6-4, 6-4, 6-7(2) Details
9. 20 februari 2000 Vlag van Nederland ATP Rotterdam Hardcourt (i) Vlag van Frankrijk Cédric Pioline 7-6(3), 4-6, 6-7(4) Details
10. 12 maart 2000 Vlag van de Verenigde Staten ATP Scottsdale Hardcourt Vlag van Australië Lleyton Hewitt 4-6, 6-7(2) Details
11. 13 augustus 2000 Vlag van de Verenigde Staten ATP Cincinnati Hardcourt Vlag van Zweden Thomas Enqvist 6-7(5), 4-6 Details
12. 17 juni 2001 Vlag van het Verenigd Koninkrijk ATP Londen Gras Vlag van Australië Lleyton Hewitt 6-7(3), 6-7(3) Details
13. 24 februari 2002 Vlag van Nederland ATP Rotterdam Hardcourt (i) Vlag van Frankrijk Nicolas Escudé 6-3, 6-7(7), 4-6 Details
14. 17 maart 2002 Vlag van de Verenigde Staten ATP Indian Wells Hardcourt Vlag van Australië Lleyton Hewitt 1-6, 2-6 Details
15. 16 juni 2002 Vlag van het Verenigd Koninkrijk ATP Londen Gras Vlag van Australië Lleyton Hewitt 6-4, 1-6, 4-6 Details
16. 21 maart 2004 Vlag van de Verenigde Staten ATP Indian Wells Hardcourt Vlag van Zwitserland Roger Federer 3-6, 3-6 Details
17. 8 oktober 2006 Vlag van Japan ATP Tokio Hardcourt Vlag van Zwitserland Roger Federer 3-6, 3-6 Details
Gewonnen finales challengers
1. 29 oktober 1995 Vlag van Zuid-Korea Seoul Gravel Vlag van Italië Vincenzo Santopadre 6-2, 4-6, 6-2
2. 19 november 1995 Vlag van Frankrijk Réunion Hardcourt Vlag van Duitsland Patrick Baur 1-6, 6-3, 7-6

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score Details
Gewonnen finales heren dubbel
1. 5 oktober 1997 Vlag van Zwitserland ATP Bazel Tapijt (i) Vlag van Zwitserland Marc Rosset Vlag van Duitsland Karsten Braash
Vlag van de Verenigde Staten Jim Grabb 		7–6, 6-7, 7-6 Details
2. 28 februari 1999 Vlag van het Verenigd Koninkrijk ATP Londen Tapijt (i) Vlag van het Verenigd Koninkrijk Greg Rusedski Vlag van Zimbabwe Byron Black
Vlag van Zuid-Afrika Wayne Ferreira 		6-3, 7-6(6) Details
3. 25 april 1999 Vlag van Monaco ATP Monte Carlo (1) Gravel Vlag van Frankrijk Olivier Delaître Vlag van Tsjechië Jiří Novák
Vlag van Tsjechië David Rikl 		6-2, 6-3 Details
4. 25 april 2004 Vlag van Monaco ATP Monte Carlo (2) Gravel Vlag van Servië Nenad Zimonjić Vlag van Argentinië Gastón Etlis
Vlag van Argentinië Martín Rodríguez 		7-5, 6-2 Details
Verloren finales heren dubbel
1. 28 juli 1996 Vlag van de Verenigde Staten OS 1996 Hardcourt Vlag van het Verenigd Koninkrijk Neil Broad Vlag van Australië Todd Woodbridge
Vlag van Australië Mark Woodforde 		4-6, 4-6, 2-6 Details
2. 20 februari 2000 Vlag van Nederland ATP Rotterdam Hardcourt (i) Vlag van Rusland Jevgeni Kafelnikov Vlag van Zuid-Afrika David Adams
Vlag van Zuid-Afrika John-Laffnie de Jager 		7-5, 2-6, 3-6 Details
Gewonnen finales heren dubbel challengers
1. 23 juli 1995 Vlag van het Verenigd Koninkrijk Manchester Gras Vlag van het Verenigd Koninkrijk Mark Petchey Vlag van Italië Massimo Bertolini
Vlag van Italië Diego Nargiso 		6-3, 6-4
2. 10 september 1995 Vlag van Portugal Azoren Hardcourt Vlag van Duitsland Christian Saceanu Vlag van Portugal Nuno Marques
Vlag van het Verenigd Koninkrijk Chris Wilkinson 		6-2, 6-2
3. 29 oktober 1995 Vlag van Zuid-Korea Seoul Gravel Vlag van het Verenigd Koninkrijk Andrew Richardson Vlag van Italië Filippo Messori
Vlag van Italië Vincenzo Santopadre 		6-2, 6-1

Resultaten grote toernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
– niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 w-v
grandslamtoernooien
Australian Open – – 2R 3R 1R 3R 4R 4R 4R – 3R 3R 1R – 18-10
Roland Garros – – 1R 1R 1R 3R 3R 3R 2R 3R HF 2R 2R 1R 16-12
Wimbledon 1R 2R KF KF HF HF 4R HF HF KF KF 2R 2R 2R 43-14
US Open – 2R 4R 2R 4R 1R 3R 3R 3R 1R HF 1R 2R 2R 21-13
winst-verlies 0-1 2-2 8-4 7-4 8-4 9-4 10-4 12-4 11-4 6-3 16-4 4-4 3-4 2-3 98-49
Tennis Masters Cup
ATP World Tour Finals – – – G HF – – – – – G – – – 4-4
ATP Masters 1000
Indian Wells – – – – 1R KF 2R 3R F 2R F KF 2R 1R 20-10
Miami – – 2R 1R HF 3R KF 2R 4R 2R 2R KF 3R 1R 16-12
Monte Carlo – – – – 1R 2R 2R KF HF – KF 1R 1R 1R 11-9
Hamburg – – – – 2R KF 3R 1R 2R 3R 2R 3R – – 11-8
Rome – – – 2R 2R 3R 2R 2R 1R 1R 3R 3R 3R 1R 12-11
Montréal/Toronto – – 3R 1R HF 2R 1R 2R 3R 2R 2R 1R 2R – 10-11
Cincinnati – – 2R 1R 1R KF F HF 2R 1R 3R 2R 1R 1R 16-12
Stockholm/Stuttgart – – 1R 3R 3R 2R 3R KF l.c. 6-6
Madrid l.c. 2R 1R 3R 2R 3R – 4-5
Parijs – – 1R 2R 3R 3R 2R 2R 3R W 3R – – – 11-8
Olympische Spelen
Olympische Spelen n.v.t. n.v.t. 2R n.v.t. n.v.t. n.v.t. 1R n.v.t. n.v.t. n.v.t. 1R n.v.t. n.v.t. n.v.t. 1-3
Statistieken
Totaal aantal titels 0 0 0 2 2 0 2 2 1 2 0 0 0 0 11
Totaal winst-verlies 3-5 8-9 40-25 48-24 59-29 44-29 57-25 51-20 50-19 31-17 44-22 23-18 31-20 7-12 496-274
Eindejaarsranking 167 95 29 17 7 12 10 9 8 15 6 36 39 292

Mannendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1993 1994 1995 1996 1997 1998
Vlag van Australië Australian Open – – – 1R 1R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros – – – 3R – –
Vlag van het Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 2R 1R 1R – –
Vlag van de Verenigde Staten US Open – – – 2R – –

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Tim Henman.
Bibliografische informatie

Library of Congress Control Number: nb99016324
Virtual International Authority File: 14264810
WorldCat Identities (via VIAF): 14264810

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tim_Henman&oldid=62363638"