Jim Courier

Jim Courier
Persoonlijke informatie
Bijnaam	The Rock (de rots)
Nationaliteit	Verenigde Staten
Geboorteplaats	Sanford, Verenigde Staten
Geboortedatum	17 augustus 1970
Woonplaats	Orlando, Verenigde Staten
Lengte	1,85 m
Gewicht	82 kg
Profdebuut	1988
Met pensioen	2000
Slaghand	rechts
Totaal prijzengeld	14.034.132 US dollar
Profiel	(en) ATP-site
Hall of Fame	2005 (en) profiel
Enkelspel
Winst-verliesbalans	506–237
Titels	23
Hoogste positie	1e (20 februari 1992)
	Grandslamresultaten
Australian Open	Winnaar (1992, 1993)
Roland Garros	Winnaar (1991, 1992)
Wimbledon	Finale (1993)
US Open	Finale (1991)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans	124–97
Titels	6
Hoogste positie	20e
Portaal	Tennis

James Spencer "Jim" Courier, Jr. (Sanford (Florida), 17 augustus 1970) is een voormalig professioneel tennisser uit de Verenigde Staten.

Gedurende zijn carrière won Courier vier grandslamtoernooien: tweemaal het Australian Open en tweemaal Roland Garros. Hij is een van de weinige spelers die op alle vier grandslamtoernooien de finale bereikten – anderen zijn Roger Federer, Rafael Nadal, Roy Emerson, Novak Đoković, Rod Laver, Andy Murray, Ivan Lendl, Ken Rosewall, Andre Agassi, Fred Perry, Jack Crawford, Stefan Edberg, Don Budge, Frank Sedgman, Lew Hoad en Jean Borotra. Daarnaast voerde Courier achtenvijftig weken de wereldranglijst aan. Na zijn tennisloopbaan fungeerde hij regelmatig als tenniscommentator bij verscheidene tv-stations en zette hij een sportevenementenbureau op. Tevens is Courier medeoprichter van Courier's Kids, een non-profitorganisatie die kinderen naschoolse programma’s biedt op het gebied van tennis en educatie.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Als junior bezocht Courier in de jaren 80 de tennisschool van Nick Bollettieri en won hij tweemaal de prestigieuze Orange Bowl in 1986 en 1987. Daarnaast won hij samen met Jonathan Stark het dubbelspel voor jongens op Roland Garros 1987.

In 1988 werd Courier tennisprofessional. Zijn echte doorbraak in de grandslamtoernooien kwam in 1991, door de Open Franse tenniskampioenschappen op Roland Garros te winnen. In datzelfde jaar bereikte hij ook de finale van het US Open, maar verloor deze van Stefan Edberg.

In 1992 won hij het Australian Open en Roland Garros door respectievelijk Stefan Edberg en Petr Korda in de finale te verslaan. Ook zette hij een zegereeks neer van 25 wedstrijden op rij. In februari 1992 bereikte Courier, als tiende speler sinds in de invoering van ranglijsten in 1973, de nummer één positie; hij sloot het jaar ook als nummer één af. Tevens maakte hij deel uit van het Amerikaanse team dat in 1992 de Davis Cup won.

In 1993 wist Courier wederom het Australian Open te winnen, door weer Stefan Edberg te verslaan. Voor de derde keer op rij bereikte hij de finale van Roland Garros – deze keer moest hij echter de winst aan Sergi Bruguera laten. Ook was hij verliezend finalist tegen Pete Sampras op Wimbledon.

In 1995 won hij voor de tweede keer de Davis Cup met het Amerikaanse team.

In totaal won Jim Courier 23 enkelspeltitels en 6 dubbelspeltitels, was hij 58 weken de nummer één van de wereld en bereikte hij op alle vier grandslamtoernooien de finale.

In 2005 werd hij opgenomen in de Tennis Hall of Fame.

Courier was van oktober 2010 tot september 2018 captain van het Amerikaanse Davis Cup team.^[1]

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Titels (23)[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda

Grand Slam (4)

Tennis Masters Cup (0)

ATP Masters Series (5)

ATP Tour (14)

No.	Datum	Toernooi	Ondergrond	Tegenstander in de finale	Score
1.	9 oktober 1989	Bazel, Zwitserland	Hardcourt	Stefan Edberg	7-6(6), 3-6, 2-6, 6-0, 7-5
2.	4 mei 1991	Indian Wells, Verenigde Staten	Hardcourt	Guy Forget	4-6, 6-3, 4-6, 6-3, 7-6(4)
3.	15 maart 1991	Key Biscayne, Verenigde Staten	Hardcourt	David Wheaton	4-6, 6-3, 6-4
4.	10 juni 1991	Roland Garros, Frankrijk	Gravel	Andre Agassi	3-6, 6-4, 2-6, 6-1, 6-4
5.	27 januari 1992	Australian Open, Australië	Hardcourt	Stefan Edberg	6-3, 3-6, 6-4, 6-2
6.	13 april 1992	Tokio, Japan	Hardcourt	Richard Krajicek	6-4, 6-4, 7-6(3)
7.	20 april 1992	Hongkong	Hardcourt	Michael Chang	7-5, 6-3
8.	18 mei 1992	Rome, Italië	Gravel	Carlos Costa	7-6(3), 6-0, 6-4
9.	8 juni 1992	Roland Garros, Frankrijk	Gravel	Petr Korda	7-5, 6-2, 6-1
10.	1 februari 1993	Australian Open, Australië	Hardcourt	Stefan Edberg	6-2, 6-1, 2-6, 7-5
11.	15 februari 1993	Memphis, Verenigde Staten	Hardcourt	Todd Martin	5-7, 7-6(4), 7-6(4)
12.	7 maart 1993	Indian Wells, Verenigde Staten	Hardcourt	Wayne Ferreira	6-3, 6-3, 6-1
13.	17 mei 1993	Rome, Italië	Gravel	Goran Ivanišević	6-1, 6-2, 6-2
14.	23 augustus 1993	Indianapolis, Verenigde Staten	Hardcourt	Boris Becker	7-5, 6-3
15.	9 januari 1995	Adelaide, Australië	Hardcourt	Arnaud Boetsch	6-2, 7-5
16.	6 maart 1995	Scottsdale, Verenigde Staten	Hardcourt	Mark Philippoussis	7-6(2), 6-4
17.	17 april 1995	Tokio, Japan	Hardcourt	Andre Agassi	6-4, 6-3
18.	2 oktober 1995	Bazel, Zwitserland	Hardcourt	Jan Siemerink	6-7(2), 7-6(5), 5-7, 6-2, 7-5
19.	4 maart 1996	Philadelphia, Verenigde Staten	Hardcourt	Chris Woodruff	6-4, 6-3
20.	6 januari 1997	Doha, Qatar	Hardcourt	Tim Henman	7-5, 6-7(5), 6-2
21.	28 juli 1997	Los Angeles, Verenigde Staten	Hardcourt	Thomas Enqvist	6-4, 6-4
22.	6 oktober 1997	Peking, China	Hardcourt	Magnus Gustafsson	7-6(10), 3-6, 6-3
23.	27 april 1998	Orlando, Verenigde Staten	Hardcourt	Michael Chang	7-5, 3-6, 7-5

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Titels (6)[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda

Grand Slam (0)

Tennis Masters Cup (0)

ATP Masters Series (3)

ATP Tour (3)

No.	Datum	Toernooi	Ondergrond	Partner	Tegenstandster in de finale	Score
1.	22 mei 1989	Rome, Italië	Gravel	Pete Sampras	Danilo Marcelio/Mauro Menezes	6-4, 6-3
2.	14 mei 1990	Hamburg, Duitsland	Gravel	Pete Sampras	Udo Riglewski/Michael Stich	7-6, 6-2
3.	11 maart 1991	Indian Wells, Verenigde Staten	Hardcourt	Javier Sánchez	Guy Forget/Henri Leconte	7-6, 3-6, 6-3
4.	2 augustus 1993	Montreal, Canada	Hardcourt	Mark Knowles	Glenn Michibata / Pate David	6-4, 7-6
5.	9 januari 1995	Adelaide, Australië	Hardcourt	Patrick Rafter	Byron Black / Grant Connell	7-6, 6-4
6.	26 april 1999	Orlando, Verenigde Staten	Hardcourt	Todd Woodbridge	Bob Bryan/Mike Bryan	7-6(4), 6-4

Prestatietabel[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t.	geen toernooi gehouden
l.c.	lagere categorie
–	niet deelgenomen
G	uitgeschakeld in de groepsfase
1R	uitgeschakeld in de eerste ronde
2R	uitgeschakeld in de tweede ronde
3R	uitgeschakeld in de derde ronde
4R	uitgeschakeld in de vierde ronde
KF	uitgeschakeld in de kwartfinale
HF	uitgeschakeld in de halve finale
F	de finale verloren
W	het toernooi gewonnen
w-v	winst/verlies-balans

Prestatietabel grand slam en ATP Tour World Championships, enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi	1988	1989	1990	1991	1992	1993	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000
Australian Open	–	–	2R	4R	W	W	HF	KF	KF	4R	–	3R	1R
Roland Garros	–	4R	4R	W	W	F	HF	4R	KF	1R	2R	2R	–
Wimbledon	–	1R	3R	KF	3R	F	2R	2R	1R	1R	1R	4R	–
US Open	2R	3R	2R	F	HF	4R	2R	HF	–	1R	–	1R	–
ATP Tour World Championships	–	–	–	F	F	RR	–	RR	–	–	–	–	–