Tom Wesselmann

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Tom Wesselmann
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonsgegevens
Geboren Cincinnati, 23 februari 1931
Overleden New York, 17 december 2004
Geboorteland Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Beroep(en) kunstschilder, beeldhouwer, graficus
Oriënterende gegevens
Jaren actief 1959 - 2004
Stijl(en) popart
RKD-profiel
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Tom Wesselmann (Cincinnati Ohio, 23 februari 1931New York, 17 december 2004) was een Amerikaans kunstschilder, beeldhouwer en graficus die gezien wordt als een belangrijke vertegenwoordiger van de popart.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Wesselmann ging van 1945 tot 1951 naar de middelbare school te Hiram (Ohio) en studeerde daarna korte tijd psychologie aan de universiteit van Cincinnati. Na zijn diensttijd, die van 1952 tot 1954 duurde, stapte hij over naar de kunstacademie in dezelfde stad, waarna hij van 1956 tot 1959 studeerde aan de Cooper Union in New York.

Zijn eerste solotentoonstelling vond plaats in 1961 in de Tanager Gallery in New York. Hij werkte in het allereerste begin expressionistisch maar keerde zich daar al snel van af en ging kleine collages maken met plaatjes uit tijdschriften. Hij ontwikkelde zich naast Roy Lichtenstein en Andy Warhol tot een van de bekendste figuren binnen de Amerikaanse popart. Een van zijn centrale thema's vormde het vrouwelijke naakt dat hij in talloze variaties uitbeeldde. Tot zijn bekendste werken behoort bijvoorbeeld de vroege serie Great American Nudes. In zijn late fase greep hij hierop terug en schilderde de serie Sunset Nude.

Hij combineerde figuratieve schilderkunst met objectmontages. Zijn werk toont veelal sterk gestileerde en tot groot formaat opgeblazen details van gebruiksvoorwerpen uit de hedendaagse consumptiemaatschappij. Zijn werken werden steeds groter en in de jaren 70 begon hij shaped canvasses te maken waarin hij zijn close-ups vrijstaand uitwerkte op uitgezaagd plaatmateriaal.

Tentoonstellingen (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

groepstentoonstellingen
solotentoonstellingen

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • (de) Thomas Buchsteiner (uitg.): Tom Wesselmann 1959–1993, Hatje Cantz Verlag, 2000
  • (en) Slim Stealingworth: Tom Wesselmann, TBS, 1989
  • (de) Gérard A. Goodrow: Black and White, Weidle Verlag, 2005
  • (en) John Wilmerding: Tom Wesselmann - His Voice and Vision, New York, 2008

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]