Naar inhoud springen

Triclocarban

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Mileau (overleg | bijdragen) op 27 dec 2018 om 20:52. (Categorie:Milieugevaarlijke stof toegevoegd (HotCat.js))
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Triclocarban
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van triclocarban
Structuurformule van triclocarban
Algemeen
Molecuulformule C13H9Cl3N2O
IUPAC-naam 1-(4-chloorfenyl)-3-(3,4-dichloorfenyl)ureum
Andere namen trichloorcarbanilide, 3,4,4'-trichloorcarbanilide
Molmassa 315,58 g/mol
SMILES
C1=CC(=CC=C1NC(=O)NC2=CC(=C(C=C2)Cl)Cl)Cl
CAS-nummer 101-20-2
EG-nummer 202-924-1
PubChem 7547
Wikidata Q416579
Vergelijkbaar met triclosan
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Milieugevaarlijk
Waarschuwing
H-zinnen H410
EUH-zinnen geen
P-zinnen P273 - P501
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur wit
Dichtheid 1,53 g/cm³
Smeltpunt 254-256 °C
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Triclocarban (INN) of 3,4,4'-trichloorcarbanilide is een chemische stof met bacterie- en schimmeldodende werking. Ze wordt gebruikt in antibacteriële zeep, en als conserveermiddel in andere reinigingsmiddelen voor huishoudelijk gebruik en cosmetica.

Synthese

Triclocarban wordt gevormd door de reactie van 3,4-dichlooraniline en 4-chloorfenylisocyanaat.[1]

Regelgeving

In de Europese Unie mag triclocarban vanaf 25 oktober 2009 niet meer gebruikt worden als biocide in de productklassen 1 (biociden voor menselijke hygiëne), 2 (desinfecterende middelen voor privégebruik en voor de openbare gezondheidszorg) en 4 (ontsmettingsmiddelen voor gebruik in de sector voeding en diervoeders).[2]