Triclosan

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Triclosan
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van triclosan
Algemeen
Molecuulformule C12H7Cl3O2
IUPAC-naam 5-chloor-2-(2,4-dichloorfenoxy)fenol
Andere namen 2,4,4'-trichloor-2'-hydroxydifenylether, Irgasan DP 300
Molmassa 289,54 g/mol
SMILES
C1=CC(=C(C=C1Cl)O)OC2=C(C=C(C=C2)Cl)Cl
CAS-nummer 3380-34-5
EG-nummer 222-182-2
PubChem 5564
Wikidata Q408646
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
SchadelijkMilieugevaarlijk
Waarschuwing
H-zinnen H315 - H319 - H410
EUH-zinnen geen
P-zinnen P273 - P305+P351+P338 - P501
EG-Index-nummer 604-070-00-9
VN-nummer 3077
ADR-klasse Gevarenklasse 9
LD50 (ratten) (oraal) 3700-4500 mg/kg
(dermaal) 9300 mg/kg
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur wit
Smeltpunt 55-57 °C
Kookpunt (ontleedt) > 280 °C
Goed oplosbaar in ethanol
Slecht oplosbaar in water
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Triclosan is een krachtige en veel gebruikte bacteriedodende en schimmelwerende stof. Het is een wit poeder met een lichte aromatische geur. Het is bijna niet oplosbaar in water, maar goed oplosbaar in ethanol, di-ethylether en sterk basische oplossingen.

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Triclosan is een bestanddeel van desinfecterende middelen voor artsenpraktijken en ziekenhuizen. Het wordt aan veel cosmetische en hygiënische producten toegevoegd, zoals antiseptische zeep, tandpasta (niet meer), scheerschuim, make-up, aftershave en deodorant. Het wordt gebruikt als conserveermiddel en geurbestrijder: het helpt om zweetgeur te bestrijden door bacteriën op de huid te doden die in contact met zweet een onaangename geur afgeven, dit zijn onder andere bacteriën van de geslachten Stafylokokken en Corynebacterium, of, in lagere concentraties, door die bacteriën te beletten om onwelriekende vetzuren aan te maken. Triclosan heeft een brede werking en remt ook de groei van andere micro-organismen, waardoor de stof het evenwicht van de natuurlijke microflora op de huid kan verstoren.

Sommige textielproducten, onder meer matrashoezen, tapijten, schoenen en sportkleding, worden met triclosan behandeld. Triclosan wordt ook toegevoegd aan uiteenlopende andere verbruiksgoederen zoals plastics en keukengerei. Deze producten worden aangeduid met de handelsmerken Microban[1] of Sanitized.[2] Triclosan dient in deze producten als conserveermiddel en geurbestrijder, maar niet om de gezondheid van de consument te beschermen. In de Verenigde Staten werd Johnson & Johnson beboet voor misleidende gezondheidsclaims en moest Hasbro ongegronde gezondheidsclaims over Microban-producten intrekken.[3]

Regelgeving[bewerken | brontekst bewerken]

In de Europese Unie is de maximaal toegelaten concentratie van triclosan in cosmetische producten 0,3%. De Amerikaanse staat Minnesota heeft in 2015 het gebruik van Triclosan in antibacteriële zeep verboden.[4]

Toxicologie en veiligheid[bewerken | brontekst bewerken]

De stof is niet toxisch bij inname langs de mond. De zuivere stof is licht irriterend voor de huid en de ogen en irriterend voor de luchtwegen. Triclosan heeft een nadelig effect op de samentrekkingskracht van spieren, zoals de hartspier en skeletspieren.[5][6]

Het grootschalige gebruik van antibacteriële stoffen is omstreden. Microbiologen waarschuwen voor het risico van resistentievorming, zoals dat bij grootschalig gebruik van antibiotica het geval is.[7] Sommige onderzoekers vonden dat gewone huishoudzeep even efficiënt is als antibacteriële zeep als zeep met triclosan.[8]

Triclosan wordt in waterzuiveringsinstallaties voor ca. 95% afgebroken, maar een kleine hoeveelheid komt in het oppervlaktewater terecht. Daar wordt het onder invloed van licht vrij snel afgebroken (fotolyse). Een van de afbraakproducten is methyltriclosan, dat wel relatief persistent is en in oppervlaktewater en vissen is aangetroffen. Triclosan is ook een hormoonverstorende stof.