Naar inhoud springen

Trolleybus van Lugano

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Trolleybus van Lugano
Lugano trolleybus 121, op Hess-chassis gebouwd in 1974, Via Romeo Manzoni, achter het station, Westwaarts onderweg op lijn 4
Lugano trolleybus 121, op Hess-chassis gebouwd in 1974, Via Romeo Manzoni, achter het station, Westwaarts onderweg op lijn 4
Basisgegevens
Locatie Lugano, Zwitserland
Vervoerssysteem Trolleybus
Startdatum 25 april 1954
Einddatum 30 juni 2001
Aantal lijnen 4
Uitvoerder(s) Trasporti Pubblici Luganesi (TPL)
Netwerkkaart
Netwerkkaart van de Trolleybus van Lugano
Portaal  Portaalicoon   Openbaar vervoer

De Trolleybus van Lugano, in het Italiaans rete filoviaria di Lugano, was het trolleybusnet van de Zwitserse stad Lugano. Het vervoerbedrijf Azienda Comunale dei Trasporti della Città di Lugano (ACTL), tot 1969 Azienda Comunale del Traffico (ACT) genoemd, exploiteerde het net van 1954 tot 2001. Het laatste anderhalf jaar was de exploitatie in handen van het op 1 januari 2000 nieuw opgerichte publiek vervoerbedrijf Trasporti Pubblici Luganesi SA, afgekort TPL. De trolleybus kwam, tot de opheffing ervan in 1959, in de plaats van de in 1896 opgerichte tram van Lugano. Tussen 1975 en 1981 werd het net wezenlijk uitgebreid. De elektrische tractie werd circa twee decennia later opgeheven en vervangen door gewone autobussen. De bovenleiding werd binnen het jaar ontmanteld en was tegen de zomer 2002 volledig verdwenen.

De trolleybus van Lugano was een van de laatste trolleybusbedrijven die in Zwitserland in dienst kwam. Nadien volgden nog enkel de netten van VeveyVilleneuve in 1957 en Schaffhausen in 1966. Het net ontstond in eerste instantie door de omvorming van het tramnet naar trolleybusexploitatie, waarbij de voormalige tramlijnen gelijktijdig werden verlengd. Bijzonder aan het trolleybusnet van Lugano was de hoge spanning van de bovenleiding, namelijk 1000 volt gelijkstroom. Dit was een voortzetting van het tramnet waardoor de elektrische infrastructuur kon hergebruikt worden en de investeringskosten beperkt. Een ander voordeel was dat tussen 1954 en 1959 de trams en trolleybussen parallel aan elkaar in dienst konden blijven zonder extra infrastructurele maatregelen. Ook kon gemakkelijker gekruist worden met de bovenleidingen met de voorstedelijke spoorlijnen Ferrovia Lugano - Tesserete, Ferrovia Lugano - Cadro - Dino en Ferrovia Lugano - Ponte Tresa.

In 1963 breidde het net zich uit naar Massagno - Savosa Crocifisso (later verlengd tot Vezia) dat tot dan niet elektrisch werd bediend. Als gevolg van wijzigingen in de verkeersafwikkeling (invoering van eenrichtingsverkeer in het stadscentrum) waren er in 1972 grotere aanpassingen nodig aan de bovenleiding. Het net telde toen de volgende drie lijnen met een gecumuleerde lengte van 13,4 kilometer:

1/2 Castagnola–Centro–Paradiso Transversale lijn
3/4 Breganzona–Centro–Pregassona Transversale lijn
5/6 Centro–MassagnoSavosa Crocifisso–Vezia Radiale lijn

Door een aanpassing aan het net werd de diametrale lijn 3/4 in 1993 gesplitst waardoor ook de richtingsafhankelijke lijnnummers ophielden te bestaan.

1 Castagnola–Centro–Paradiso Transversale lijn
3 Centro–Pregassona Transversale lijn
4 Centro–Breganzona Radiale lijn, begin 1998 gewijzigd naar dieselbusbediening
5 Centro–Massagno–Savosa Crocifisso–Vezia Radiale lijn

De oorzaken voor de opheffing van het trolleybusnet waren enerzijds het overtijdse voertuigenpark en anderzijds de hoge spanning van de bovenleiding; op de markt van de gestandaardiseerde trolleybussen waren er geen fabrikanten die dergelijke voertuigen konden aanbieden. Het onderhoud aan voertuigen en infrastructuur nam in de jaren 1990 geleidelijk af. Als gevolg hiervan verleende de overheid nog slechts beperkte exploitatievergunningen en de verderzetting van de exploitatie zou afhankelijk geweest zijn van diverse voorwaarden.

Voor de trolleybus van Lugano werden in de loop van de jaren de volgende 36 voertuigen aangekocht.

Nummers Aantal Fabrikant Elektrisch gedeelte Bouwjaar Soort Opmerkingen
101–103 3 FBW / Ramseier + Jenzer SAAS (Société Anonyme des Ateliers de Sécheron) 1954 Standaardbus
104–113 10 FBW / Bosia SAAS 1960 Standaardbus Voertuig 112 vanaf 1988 rijschoolbus
114–117 4 FBW / Ramseier & Jenzer / Lepori SAAS 1966 Standaardbus
118–121 4 Volvo / Hess SAAS 1974 Standaardbus
122–125 4 Volvo / Hess SAAS 1975 Gelede bus
126–127 2 FBW / Hess SAAS 1966 Standaardbus In 1978 overgenomen van de trolleybus Altstätten - Berneck, ginds nummers 6 en 7
201–206 6 Daimler-Benz / Vetter BBC 1985–1988 Gelede bus 202 uit dienst na brand in december 1992
207–209 3 Daimler-Benz / Vetter ABB 1988 Standaardbus

De voertuigen 201 en 203–209 vertrokken na de opheffing van het net naar de Roemeense stad Brașov waar zij tot op heden nog van tijd tot tijd dienst doen. De voertuigen met nummers 101, 112, 124 en 126 zijn eigendom van de Trolleybusverein Schweiz (TVS). Dit geldt tevens voor de in 1963 gebouwde FIAT-ladderwagen met nummer 67.

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie Trolleybuses in Lugano van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.