AB Volvo

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
AB Volvo
Logo
Volvo logo
Beurs OMX: VOLV B
Groot­aandeelhouders Industrivärden: 8,8% van de aandelen (stemrecht: 27,8%)
ZGH: 8,2% (stemrecht: 16%)
per 30 juni 2022
Oprichting 1927
Sleutelfiguren Carl-Henric Svanberg (voorzitter)
Martin Lundstedt (president/CEO)
Hoofdkantoor Göteborg, Vlag van Zweden Zweden
Werknemers 87.686 (2022)
Producten vrachtwagens, bussen, scheepsmotoren en constructiemachines
Industrie auto-industrie
Omzet/jaar SEK 437 miljard (2022)[1]
Winst/jaar SEK 33,0 miljard (2022)[1]
Website AB Volvo
(en) Volvo investor relations
Portaal  Portaalicoon   Economie

De Volvo Group (AB Volvo) produceert vrachtwagens, bussen, scheepsmotoren en constructiemachines en tot 2014 vliegtuigmotoren. De productie van personenauto's is in 1999 afgesplitst en onder de naam Volvo Car Corporation verkocht aan Ford. Volvo Car Corporation is nu onderdeel van Geely

Activiteiten[bewerken | brontekst bewerken]

Het hoofdkantoor bevindt zich in Göteborg, Zweden. Volvo produceert zijn vrachtwagens en bussen, ruim 200.000 stuks per jaar, in 18 landen. De voertuigen worden wereldwijd verkocht in zo'n 190 landen. In 2022 was de totale omzet zo'n SEK 440 miljard, waarvan ruim 60% afkomstig was van de vrachtwagen verkopen en ruim 20% van constructiemachines.[1]

In 1981 sloeg Volvo een belangrijke slag. De Amerikaanse fabrikant White Motor Company was failliet gegaan en Volvo kocht de vrachtwagenactiviteiten in de Verenigde Staten van de curator. In 1988 bundelden Volvo en General Motors (GM) hun zware vrachtwagenactiviteiten in Noord-Amerika in de joint venture Volvo GM Heavy Truck Corporation.[2] Volvo stond op de vierde plaats in de markt voor zware vrachtwagens en GM op plaats vijf. De combinatie kwam op plaats drie, na Navistar en Paccar, maar voor Mack.[2] Volvo had 65% van de aandelen in de joint venture en droeg de bestuursverantwoordelijkheid.[2] Hieruit kwam ook een nieuw merk vrachtwagens, White-GMC. In 1997 nam Volvo het minderheidsbelang van GM in de joint venture over. Na deze actie verdween de merknaam White-GMC en de vrachtwagens werden weer verkocht als Volvo. In 2001 kreeg Volvo ook Mack Trucks in handen.

Medio 2008 nam Volvo een belang in de joint venture VE Commercial Vehicle (VECV) in India. De partner is de lokale vrachtwagens producent Eicher Motors Limited. De joint venture produceert vrachtwagens boven de 5 ton en autobussen. In 2013 opende VECV een nieuwe fabriek in Pithampur in de staat Madhya Pradesh met een capaciteit van 25.000 voertuigen per jaar. Er is daar voldoende ruimte om de productie verder te verhogen naar 100.0000 eenheden als daar behoefte aan is.

In 2012 introduceerde Volvo de Volvo FE hybrid, een milieuvriendelijke vrachtauto die door een nieuwe techniek tot 30% minder kooldioxide uitstoot en minder brandstof verbruikt.[3]

In januari 2014 kreeg Volvo toestemming om een belang van 45% te kopen in de Chinese vrachtwagen producent Dongfeng Commercial Vehicles (DFCV).[4] In 2011 verkocht Dongfeng 186.000 vrachtwagens waarvan zo'n 140.000 zware en middelzware vrachtwagens die onderdeel gaan uitmaken van DFCV. Volvo betaalde 5,6 miljard renminbi voor dit belang.

De Volvo Group heeft een controlerend belang in Samsung Heavy Construction uit Zuid-Korea.

In december 2019 werd de verkoop bekendgemaakt van UD Trucks aan de Japanse branchegenoot Isuzu Motors.[5] De overname is onderdeel van een strategische samenwerking tussen de twee fabrikanten. De overnamesom is 250 miljard yen (ruim 2 miljard euro). UD Trucks had in 2018 een omzet van omgerekend 2,3 miljard euro en is niet winstgevend. Deze transacte is op 1 april 2021 afgerond. Volvo nam UD Trucks in 2007 over van Nissan Motor voor 834 miljoen euro, het had daarvoor al 19% van de aandelen in handen.[6]

Volvo heeft zich ten doel gesteld vanaf 2040 alleen nog voertuigen te leveren die geen koolstofdioxide (CO2) meer uitstoten door de verbranding van fossiele brandstoffen. Het bedrijf verwacht dat de overgrote meerderheid elektrisch zal worden aangedreven maar een deel zal nog worden uitgerust met verbrandingsmotoren die biobrandstoffen of andere niet-fossiele brandstoffen zullen gebruiken. In 2030 wil Volvo al minstens 35% volledig elektrische voertuigen verkopen.[7]

Eigenaren[bewerken | brontekst bewerken]

In 1993 kocht de Franse automaker Renault een belang in Volvo toen beide bedrijven vergeefs een fusie wilden aangaan. In 2001 werd het belang vergroot toen Renault zijn vrachtwagenactiviteiten, inclusief Mack Trucks, aan Volvo verkocht. Het was lange tijd de grootste aandeelhouder met ruim 20% van de aandelen in het beursgenoteerde bedrijf. In oktober 2010 verkocht Renault zo'n twee derde deel van zijn aandelenbelang in Volvo tot 6,8%.[8] Op 13 december 2012 maakte Renault bekend de resterende aandelen in AB Volvo te verkopen.

Per jaareinde 2014 was de grootse aandeelhouder het Zweedse Industrivärden met 7,1% van de aandelen, maar met 22% van het stemrecht. Cevian Capital was nummer twee met 5,4% van de aandelen en 13,4% van het stemrecht.

In december 2017 kocht het Chinese Zhejiang Geely Holding Group (ZGH), al eigenaar van Volvo Cars, een aandelenbelang van 8,2% in AB Volvo. ZGH heeft zo'n 3,25 miljard euro betaald voor het aandelenpakket en is met de aanschaf de grootste individuele aandeelhouder van het bedrijf geworden.[9] Cevian Capital was de verkoper van het pakket.

Op 30 juni 2022 was Industrivärden de grootste aandeelhouder met 8,8% van de aandelen en 27,8% van het stemrecht en ZGH stond op de tweede plaats met 8,2% van de aandelen en 16% van het stemrecht.[10]

Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Volvo produceert de laatste jaren ruim 200.000 vrachtwagens en autobussen. In 2009 daalden de verkopen en winst scherp als een gevolg van de financieel economische crisis. Europa is de grootste afzetmarkt en vertegenwoordigt ongeveer 40% van de omzet van het bedrijf en Noord-Amerika staat op de tweede plaats met ruim een kwart van de omzet.[1]

In juli 2016 kregen vijf Europese vrachtwagenbouwers een boete van 2,9 miljard euro.[11] De Europese Commissie oordeelde dat de fabrikanten verboden prijsafspraken hebben gemaakt.[11] Volvo kreeg een boete van 670 miljoen euro of circa 6,3 miljard Zweedse kronen.[11] Het onderzoek naar de vijf begon in januari 2011 en ze produceren samen 90% van alle middelgrote en zware vrachtwagens in Europa.[11]

Hieronder een overzicht van de productie en financiële resultaten van het bedrijf sinds 2004.

Jaar[12] Vrachtwagen-
productie
Bus-
productie
Omzet
(× SEK miljoen)
Netto-
resultaat
(× SEK miljoen)
Aantal
werknemers
2004 193.220 8.232 211.076 9.907 81.080
2005 214.379 10.675 240.559 13.108 81.860
2006 219.931 10.360 258.835 16.318 83.190
2007 236.356 9.916 285.405 15.028 101.700
2008 251.151 9.937 303.667 10.016 101.380
2009 127.681 9.857 218.361 −14.685 90.208
2010 179.989 10.229 264.749 11.212 90.409
2011 238.391 12.786 310.367 18.115 98.162
2012 224.017 10.678 303.647 11.258 98.717
2013 200.274 8.910 272.622 3.802 95.533
2014 203.124 8.759 282.948 2.235 92.822
2015 207.475 8.825 312.515 15.099 88.464
2016 190.424 9.553 301.914 13.223 84.039
2017 202.402 9.393 334.748 21.283 87.104
2018 226.490 8.426 390.834 25.363 92.129
2019 232.769 9.731 431.980 36.495 95.575
2020 166.841 6.215 338.446 20.074 87.492
2021 202.458 4.522 372.216 33.243 82.540
2022 232.558 5.815 437.479 32.969 87.686

Merken en vestigingen[bewerken | brontekst bewerken]

Volvo Trucks zusterondernemingen in de Volvo Groep omvat Renault Trucks, Mack Trucks, Dongfeng en Eicher.

In 2022 verkocht de groep 232.000 vrachtwagens, hiervan waren er 145.000 van het merk Volvo. Verder werden 59.000 voertuigen van Renault verkocht en 27.000 Mack's.[1] Er werden 1200 elektrische vrachtwagens van deze drie merken verkocht (2021: 371). De deelnemingen verkochten samen nog eens 148.000 stuks, waarvan 87.000 van Dongfeng Commercial Vehicles en 61.000 in India onder het Eicher label.

Producten[bewerken | brontekst bewerken]

Type Trucks[bewerken | brontekst bewerken]

Volvo FMX in Rønne

De Volvo vrachtwagens worden gemaakt in Göteborg (Zweden) en Gent (België).

Huidige modellen
Oude modellen

Bussen[bewerken | brontekst bewerken]

Volvo 8700 6x2 in dienst van Connexxion

Busbouwer Volvo maakte in april 2016 bekend in de nabije toekomst te stoppen met de verkoop van dieselbussen en zich volledig richten op de bouw van elektrische, hybride en elektrische hybride bussen.[13]

Stadsbussen[bewerken | brontekst bewerken]

Streekbussen[bewerken | brontekst bewerken]

Touringcars[bewerken | brontekst bewerken]

Oudere modellen[bewerken | brontekst bewerken]

Historische modellen[bewerken | brontekst bewerken]

Volvo-vrachtwagens van 1928 tot 1969
Klasse 1920-1929 1930-1939 1940-1949 1950-1959 1960-1969
8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9
Licht LV40 LV60 LV76 Spitsneus L340 Snabbe F82
Middel LV71 LV81 Rondneus Brage F85
Middelzwaar LV66 Langneus Viking F86
Zwaar Titan F88
Volvo LV63, 1929
Volvo N88
Volvo F88-49T, 1970

Jaren 70[bewerken | brontekst bewerken]

Jaren 80[bewerken | brontekst bewerken]

Jaren 90[bewerken | brontekst bewerken]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Volvo van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.