Turks Open 2013

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Werk aan de winkel Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.

Het Turkish Airlines Open van 2013 is een nieuw golftoernooi van de Europese PGA Tour. Het maakt deel uit van de Final Series van de Tour. Het toernooi wordt van 7 - 10 november gespeeld op The Montgomerie Maxx Royal in Antalya. Hoofdsponsors zijn Turkish Airlines en het Ministerie van Toerisme.

Turkije hoopt dat het organiseren van dit toernooi zal bijdragen aan de kans dat de Olympische Zomerspelen 2020 in Turkije kunnen plaatsvinden.

Final Series[bewerken | brontekst bewerken]

Dit jaar heeft de Europese Tour de Final Series geïntroduceerd, die na de Perth International begint en die bestaat uit de BMW Masters (US$7.000.000) en de WGC – HSBC Champions (US$ 8.500.000) in China, dan dit nieuwe Turkish Open (US$7.000.000) en tot slot het DP World Tour Championship (US$ 8.000.000) in Dubai. Aan het laatste toernooi mogen alleen spelers meedoen die twee van de drie toernooien van de Final Series hebben meegedaan en in de top-60 van de Race To Dubai (R2D) staan. Aan spelers die alle drie toernooien spelen, is een bonus toegezegd. Voor Joost Luiten is dit het tweede toernooi, hij moest zich wegens een rugblessure terugtrekken uit de BMW Masters terugtrekken, en heeft pro-formal afgeslagen bij de WGC Champions on zo in Dubai te mogen spelen.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

Het begin van het toernooi werd drie uren uitgesteld wegens onweer en om kwart voor vijf was het al zo donker dat er niet meer gespeeld kon worden. Slechts 15 spelers hadden 18 holes gespeeld.
De publiekstrekker was het trio Henrik Stenson (R2D 1), Tiger Woods (WR 1) en Justin Rose, die in 2013 het US Open won. Alle drie stonden na tien holes onder par, maar dat stonden 61 van de 78 spelers. Robert-Jan Derksen maakte nog net een dubbel-bogey voordat hij met een tussenscore van -5 de baan af moest.
Ronde 1 werd vrijdag afgemaakt. Henrik Stenson, Darren Fichardt en Thomas Bjørn kwamen met -8 aan de leiding. Tien spelers maakten een bogeyvrije ronde.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

Steve Webster had een ronde met vijf bogeys en zakte weg. Tiger Woods scoorde 63 en steeg naar de 5de plaats en staat 1 slag achter de vier leiders. Justin Rose kwam met een ronde van -6 op de 9de plaats samen met Derksen en zes andere spelers.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

Eindelijk was het mooi weer in Antalya, blauwe lucht en weinig wind. Dubuisson begon met vier birdies en stond de rest van de dag aan de leiding. Raphaël Jacquelin begon ook met vier birdies maar maakte later nog acht birdies waardoor hij het toernooirecord verbeterde. :uiten maakte een ronde van -5 en steeg behoorlijk, Deksen zakte enkele plaatsen ondanks dat hij drie slagen onder par speelde.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

Gerholpen door een hole-in-one op hole 16 maakte Jamie Donaldson een ronde van 63 en eindigde hij op de 2de plaats achter Dubuisson, die hier zijn eerste overwinning op de Europese Tour behaalde. Dubuisson verdiende daarmee bijna € 600.000 en steeg naar de top-40 van de wereldranglijst. Derksen en Luiten werden 18de, Colsaerts 50ste.

Naam R2D WR Score R1 Nr Score R2 Totaal Nr Score R3 Totaal Nr Score R4 Totaal Nr
Vlag van Frankrijk Victor Dubuisson
49
108
67
-5
T13
65
-7
-12
T1
63
-9
-21
1
69
-3
-24
1
Vlag van Wales Jamie Donaldson
16
41
68
-4
T17
67
-5
-9
T6
68
-4
-13
T8
63
-9
-22
2
Vlag van Engeland Justin Rose
3
5
70
-2
T47
66
-6
-8
T9
67
-5
-13
T8
65
-7
-20
T3
Vlag van Verenigde Staten Tiger Woods
=
1
70
-2
T47
63
-9
-11
5
68
-4
-15
T3
67
-5
-20
T3
Vlag van Frankrijk Raphaël Jacquelin
52
143
67
-5
T13
72
par
-5
T32
62
-10
-15
T3
68
-4
-19
T5
Vlag van Engeland Ian Poulter
4
17
66
-6
T5
66
-6
-12
T1
68
-4
-16
2
69
-3
-19
T5
Vlag van Zweden Henrik Stenson
1
3
64
-8
T1
68
-4
-12
T1
69
-3
-15
T3
69
-3
-18
T7
Vlag van Zuid-Afrika Justin Walters
69
225
66
-6
T5
66
-6
-12
T1
70
-2
-14
7
69
-3
-17
T10
Vlag van Engeland Paul Casey
26
97
66
-6
T5
73
+1
-5
T32
67
-5
-10
T19
66
-6
-16
T12
Vlag van Zuid-Afrika Darren Fichardt
50
147
64
-8
T1
73
+1
-7
T17
71
-1
-8
T33
65
-7
-15
T15
Vlag van Nederland Joost Luiten
19
61
72
par
T60
70
-2
-2
T53
65
-7
-9
T25
67
-5
-14
T18
Vlag van Spanje Alejandro Cañizares
57
194
67
-5
T13
68
-4
-9
T6
66
-6
-15
T3
73
+1
-14
T18
Vlag van Nederland Robert-Jan Derksen
79
296
67
-5
T13
69
-3
-8
T9
69
-3
-11
T14
69
-3
-14
T18
Vlag van Denemarken Thomas Bjørn
9
46
64
-8
T1
72
par
-8
T9
71
-1
-9
T25
67
-5
-14
T18
Vlag van België Nicolas Colsaerts
35
58
73
+1
T67
68
-4
-3
T49
72
par
-3
T57
67
-5
-8
T50
Vlag van Engeland Steve Webster
65
182
65
-7
4
75
+3
-4
T42
75
+3
-1
T62
70
-2
-3
T59
Leider Toernooirecord DQ = disqualified R2D = Race To Dubai WR = Wereldranglijst

Spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Invitaties

Hamza Sayin en Ali Altuntas waren de beste Turkse spelers op het Turks Amateur, Sayin won en werd daarna professional, Altuntas eindigde op de 6de plaats.