Van Eysinga

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Van Eysinga
Van Eysinga
Verheffing 28 augustus 1814
Stamvader Tjalling Entez

Van Eysinga (ook: Van Humalda van Eysinga en: Burmania van Humalda van Eysinga) is een Nederlands geslacht waarvan leden sinds 1814 tot de Nederlandse adel behoren.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

De stamreeks begint met Tjalling Entez (Bolta), die vermeld wordt tussen 1492 en 1511 en na 1481 trouwde met Hack Eysinga; hun zoon Aede nam de naam van zijn moeder aan. Bij Souverein Besluit van 28 augustus 1814 werden enkele leden van het geslacht erkend als edelen van Friesland en zo opgenomen in de Nederlandse adel; bij KB van 23 december 1825 werden enkele leden van het geslacht benoemd in de ridderschap van Friesland. Een nazaat, jhr. ds. Cornelis van Eysinga (1923-2018), nam het initiatief tot heroprichting van de Ridderschap van Fryslân.

Enkele telgen[bewerken | brontekst bewerken]

Schelte (later Hessel Roorda) van Eysinga (1722-1790), grietman van Haskerland; trouwde in 1750 met Catharina Johanna Vegelin van Claerbergen (1726-1762), lid van de familie Vegelin van Claerbergen en dochter van Johan Vegelin van Claerbergen (1690-1773), grietman

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

In de Noorderplantage te Leeuwarden staat de Eysingabank, een kunstwerk van Andries Baart sr. uit 1946. Deze werd gebouwd naar aanleiding van de 80-jarige verjaardag van jkvr. Anna van Eysinga (1863-1960), dochter van Frans Julius Johan van Eysinga (1818-1901). Door de Tweede Wereldoorlog kon de bank echter pas in 1946 geplaatst worden.

Van Eysingabank