Vivienne Westwood
| Vivienne Westwood | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Vivienne Westwood in 2014
| ||||
| Volledige naam | Vivienne Isabel Swire-Westwood | |||
| Geboren | 8 april 1941, Tintwistle (Derbyshire) | |||
| Nationaliteit | Brits | |||
| Opleiding | University of Westminster Middlesex University | |||
| Beroep | Modeontwerper | |||
| Label | Vivienne Westwood Anglomania | |||
| Onderscheidingen | British designer of the Year 1990, 1991, 2006 | |||
| Bekend van | Punk | |||
| RKD-profiel | ||||
| Website | ||||
| ||||
Vivienne Isabel Swire-Westwood (Tintwistle (Derbyshire), 8 april 1941) is een Engels modeontwerpster. Ze maakte naam als de ontwerpster van het punktijdperk en groeide uit tot een van de meest vooraanstaande Britse ontwerpers. Haar voornaamste handelsmerk is het op geestig-bizarre wijze combineren van traditionele elementen.
Na een blauwe maandag op de kunstacademie, kiest ze aanvankelijk voor een carrière in het onderwijs. In 1962 trouwt ze met Derek Westwood. Ze leidt een onopvallend bestaan als moeder en onderwijzeres tot ze in 1965 Malcolm McLaren ontmoet. Onder diens invloed breekt ze met het conformisme dat tot op dat moment haar leven heeft bepaald: ze verlaat haar man en leidt met McLaren een bohemien-achtig bestaan in Londen.
In 1971 maakt ze haar eerste mode-statement door zich een wit stekelkapsel aan te meten - een haarstijl die later zal uitgroeien tot een van de iconen van de punk.
Min of meer toevallig komt McLaren op het idee om een winkeltje in rock-'n'-rollkleding te openen. 'Let it Rock at Paradise Garage' opent zijn deuren in november 1971. Omdat de originele jaren-vijftigkleding moeilijk te vinden blijkt, neemt Westwood na verloop van tijd zelf achter de naaimachine plaats. Ze drukt steeds nadrukkelijker haar eigen stempel op het winkeltje en neemt afstand van de, in haar ogen achterlijk seksistisch en racistische, 'teddyboys' die tot dan toe de klantenkring van de boetiek vormen. In het voorjaar van 1973 wordt de winkel omgedoopt tot 'Too Fast to Live Too Young to Die' en de teddyboys-mode maakt plaats voor eigentijdse, provocerende kleding.
De T-shirts met choquerende teksten blijken een succes onder opstandige Londense jongeren. Het concept wordt nog verder op de spits gedreven door de winkel een jaar later de naam 'SEX' te geven. De kleding die in 'SEX' wordt verkocht is ontworpen met een techniek die aan het situationisme is ontleend en grofweg neerkomt op: kapot maken en weer in elkaar zetten. Gescheurde kleding, veiligheidsspelden en fietskettingen worden op aanwijzing van McLaren gecombineerd met bondage- en SM-elementen. Op de diverse T-shirts zijn slogans tegen het gezag, het consumentisme en de aangepaste burger te lezen. Rond 'SEX' vormt zich een subcultuur die later onder de naam 'punk' massale navolging zal vinden.
De winkel verandert nog twee keer van naam: vanaf 1976 is het Seditionaries en vanaf 1980 World's End.
Pas wanneer de punkrage in Engeland is overgewaaid begint Westwood zichzelf als modeontwerpster te beschouwen. Onder invloed van de New Romantics-rage die in 1980 de kop opsteekt ontwikkelt ze de succesvolle collectie Pirates die het onberekenbare van de punk combineert met de pronkzucht van kostuums uit voorbije eeuwen. Ze verdiept zich uitgebreid in door haar collega's allang vergeten patronen en technieken. De straatelementen zijn afkomstig van McLaren.
In 1982 is Westwood de eerste Britse modeontwerper sinds Mary Quant die een collectie in Parijs presenteert.
In 1984 eindigt de samenwerking met McLaren - hun liefdesrelatie was enige jaren eerder al opgehouden. Tegen veler verwachting in, houdt Westwood zich daarna ook zonder McLarens promotionele ondersteuning uitstekend staande. Sterker nog: terwijl de roem van McLaren in de jaren tachtig en negentig gestaag afneemt, groeit Westwood met haar Punkature (een symbiose van punk en couture) uit tot een van de meest vooraanstaande Britse ontwerpers. Zowel in 1990 als in 1991 krijgt ze de prestigieuze 'British designer of the Year'-prijs toegekend.
In de loop der jaren verbindt ze haar naam aan ontwerpen voor onder meer Swatch, Motorola en Wedgwood en opent ze modewinkels in New York, Hongkong en Milaan.
Van 1 april tot 11 juli 2004 was in het Victoria and Albert Museum in Londen onder de naam 34 Years in Fashion een overzichtstentoonstelling van haar werk te zien.
In 1988 ontmoette Westwood bij een gastcollege in Wenen de student Andreas Kronthaler, met wie ze vijf jaar later trouwde. Zowel creatief als zakelijk ondersteunt hij haar sindsdien, en in 2016 werd hij officieel creative director van de firma.[1]
Externe link
Bronnen, noten en/of referenties
|
