Vlaamse Gemeenschap
Gemeenschap in .svg){kind=small} België
| |
|---|---|
 | |
| |
Geografie
| |
| Hoofdstad | Brussel |
| Coördinaten | 50°50'48,1"NB, 4°21'9,0"OL |
Bevolking
| |
| Inwoners | 6,2 miljoen |
| Talen | Nederlands |
Overig
| |
| Volkslied | De Vlaamse Leeuw |
Het begrip Vlaamse Gemeenschap, vroeger (voor ± 1980) ook Nederlandstalige Gemeenschap genoemd, heeft twee onderscheiden, maar nauw verwante betekenissen:
- maatschappelijk (sociaal, politiek, cultureel, ...) is het de groep of gemeenschap van de Vlamingen; die bestaat uit de inwoners van het Vlaams Gewest en de inwoners van het tweetalig hoofdstedelijk gebied die Nederlands sprekend zijn en/of die zich als Vlaming beschouwen; in deze betekenis spreken sommigen ook van de 'Vlaamse natie' zoals men kan spreken van de Schotse, Baskische of Catalaanse natie.
- institutioneel is de 'Vlaamse gemeenschap' een van de deelstatelijke instellingen in België.
Vlaanderen besliste in 1980 om de Vlaamse Gemeenschap en het Vlaams Gewest samen te voegen. Het heeft daardoor nu één Vlaams parlement en één Vlaamse regering. Hierdoor werden de gemeenschapsbevoegdheden (zoals onderwijs, cultuur, taal en welzijn) overgedragen aan bevoegde ministers van de Vlaamse deelregering. Een soortgelijke overdracht gebeurde met de gewestelijke bevoegdheden van het Vlaamse Gewest.
Strikt juridisch gesproken geldt die gemeenschapsbevoegdheid in Brussel enkel voor Vlaamse instellingen, en niet rechtstreeks voor Vlamingen. De reden daarvoor is de terughoudendheid van sommige Vlamingen en de weigering van de Franstaligen om in Brussel een subnationaliteit in te stellen: een sluitend administratief-rechterlijk statuut met behulp waarvan op eenduidige wijze bepaald had kunnen worden wie in Brussel Vlaming is en wie niet, wie er dus mag stemmen voor de Vlaamse bestuursraden en wie niet, en ook: wie er de lasten van de lokale instellingen van de eigen gemeenschap moet dragen.
Nederlands, officiële taal in Vlaanderen
De officiële taal in Vlaanderen in bestuur en administratie is het Nederlands. Het geniet als enige taal deze status in alle gemeenten van het Vlaamse gewest; in het Brussels gewest en in de federale administratie wordt die status gedeeld met het Frans. De taalfaciliteiten in sommige Vlaamse gemeenten aan de grens met het Waalse en Brusselse gewest geven beperkte ruimte voor gebruik van het Frans in lokale openbare diensten.
Sommige Vlamingen gebruiken, vooral in de omgangstaal, vaak de term 'Vlaams' in plaats van Nederlands om naar de eigen moedertaal te verwijzen. Er bestaat echter geen 'Vlaams' in de zin van een gestandaardiseerde spreek- of schrijftaal. De Vlaamse dialecten worden nergens op school onderwezen, maar worden van generatie op generatie thuis en in de omgang doorgegeven.
De taalvarianten die de Brusselse Vlamingen spreken lopen zeer sterk uiteen door de grote en voortdurende in- en uitstroom van Vlamingen. Jonge Vlamingen komen zich in Brussel vestigen; anderen trekken eruit weg. De oorspronkelijke Brusselaars, de 'Ketjes', spreken een Brabants dialect. Dit kenmerkt zich taalkundig door een Nederlandse grammatica, woordenschat en uitspraak, en kent sterke Franse invloeden. Daarnaast kent zowat elke (deel)gemeente een eigen dialect.
Op 26 april 2006 heeft het Vlaams Parlement de Vlaamse Gebarentaal erkend als taal in Vlaanderen. Deze "erkenning houdt in dat de Vlaamse overheid de Vlaamse Gebarentaal erkent als de volwaardige taal van de Dovengemeenschap in Vlaanderen. Die erkenning omvat hierbij de drie betekenissen van het woord: (1) de Vlaamse overheid bevestigt de juistheid van het feit dat de Vlaamse Gebarentaal de taal is van de Dovengemeenschap in Vlaanderen, (2) de Vlaamse overheid aanvaardt het bestaan van die taal ook op juridisch vlak en behandelt ze als dusdanig en (3) de Vlaamse overheid uit haar waardering voor deze taal."
Media
De Vlaamse Radio- en Televisieomroep is de openbare omroep voor Vlamingen. Sinds 2 decennia concurreert die met de commerciële televisieomroep (VTM) en recentelijk met enkele andere private televisiezenders en met tientallen lokale radio's. De gedrukte pers wordt gedomineerd door enkele nationale dagbladen die in heel Vlaanderen gelezen worden en een (kleiner) aantal regionale dagbladen. De Tijd (voornamelijk gericht op economie, veeleer centrumrechts gezind), De Standaard (van voormalige christelijke en Vlaamse signatuur) en De Morgen (voormalige socialistische partijkrant) profileren zichzelf als zogenaamde kwaliteitskranten. In Antwerpen (Gazet van Antwerpen) en Limburg (Het Belang van Limburg) is de regionale krant een stuk populairder dan in de andere provincies. Het Nieuwsblad en Het Laatste Nieuws zijn populaire kranten die door een brede laag van de bevolking gelezen worden.
Zie ook
· 
· 
.svg){kind=small}
