Naar inhoud springen

Waaierhoen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Johanraymond (overleg | bijdragen) op 19 jan 2020 om 13:27. (aanvullen)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Waaierhoen
IUCN-status: Gevoelig[1] (2012)
Waaierhoen
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Galliformes (Hoendervogels)
Familie:Tetraonidae (Ruigpoothoenders)
Geslacht:Centrocercus
Swainson, 1832
Soort
Centrocercus urophasianus
(Bonaparte, 1827)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Waaierhoen op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

Het waaierhoen (Centrocercus urophasianus) is een grote vogel uit de familie van ruigpoothoenders.

Kenmerken

Het waaierhoen is 66 tot 76 cm lang. Volwassenen hoenders hebben een lange, omhoogstaande staart en met veren bedekte poten. Volwassen mannetjes hebben bovendien een gele streep bij het oog en hebben een witte borst, een donkere bruine keel en een zwarte buik. Tijdens de balts kunnen zij twee geelachtige luchtzakken op de hals opgeblazen om zo het vrouwtje te imponeren. Volwassen wijfjes zijn gevlekt grijsbruin van kleur en hebben een lichtbruine keel en donkere buik.[2]

Leefwijze

Waaierhoenders eten voornamelijk plantaardig voedsel, maar soms ook insecten. In tegenstelling tot kippen kunnen ze geen harde zaden verteren.

Verspreiding en leefgebied

De vogel komt uitsluitend voor van het zuidelijke deel van Centraal-Canada tot de westelijk-centrale Verenigde Staten. Het leefgebied bestaat uit lage, houtige vegetatie van planten uit het het geslacht Artemisia.

Status

De grootte van de wereldpopulatie werd in 2012 geschat op ongeveer 150.000 volwassen dieren. Dit aantal gaat in aantal achteruit. In het leefgebied moet de natuurlijke vegetatie plaats maken voor graan, aardappels en andere voedselgewassen, of voor niet-inheemse grassen die het meer vatbaar maken voor natuurbranden. Ook wordt terrein ontwikkeld of intensief begraasd. Om deze redenen staat het waaierhoen als gevoelig op de Rode Lijst van de IUCN.[1]