Naar inhoud springen

Wereldkampioenschap snooker 1984

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is de huidige versie van de pagina Wereldkampioenschap snooker 1984 voor het laatst bewerkt door Bitbotje (overleg | bijdragen) op 4 dec 2017 11:39. Deze URL is een permanente link naar deze versie van deze pagina.
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)

Het Embassy World Snooker Championship 1984 vond plaats van 21 april tot en met 7 mei 1984 in het Crucible Theatre in Sheffield, Engeland. Steve Davis won zijn tweede wereldtitel op rij en zijn derde in totaal.

  • Winnaar: £ 44.000,-
  • Finalist: £ 22.000,-
  • Halvefinalist: £ 12.700,-
  • Kwartfinalist: £ 6.600,-
  • Laatste 16: £ 4.350,-
  • Laatste 32: £ 2.200,-
  • Hoogste break: £ 4.000,-
  • Maximumbreak: £ 15.000,-

Hoofdtoernooi

[bewerken | brontekst bewerken]
  eerste ronde
best of 19 frames
tweede ronde
best of 25 frames
kwartfinale
best of 25 frames
halve finale
best of 31 frames
finale
best of 35 frames
                                               
 Vlag van Engeland Steve Davis (1) 10  
 Vlag van Australië Warren King 3  
   Vlag van Engeland Steve Davis (1) 13  
   Vlag van Engeland John Spencer (16) 5  
 Vlag van Engeland John Spencer (16) 10
 Vlag van Engeland Graham Miles 3  
   Vlag van Engeland Steve Davis (1) 13  
   Vlag van Wales Terry Griffiths (9) 10  
 Vlag van Wales Terry Griffiths (9) 10  
 Vlag van Malta Paul Mifsud 2  
   Vlag van Wales Terry Griffiths (9) 13
   Vlag van Canada Bill Werbeniuk (8) 5  
 Vlag van Canada Bill Werbeniuk (8) 10
 Vlag van Engeland Fred Davis 4  
   Vlag van Engeland Steve Davis (1) 16  
   Vlag van Noord-Ierland Dennis Taylor (13) 9  
 Vlag van Noord-Ierland Alex Higgins (5) 9  
 Vlag van Engeland Neal Foulds 10  
   Vlag van Engeland Neal Foulds 6
   Vlag van Wales Doug Mountjoy (12) 13  
 Vlag van Wales Doug Mountjoy (12) 10
 Vlag van Engeland Mike Hallett 4  
   Vlag van Wales Doug Mountjoy (12) 8
   Vlag van Noord-Ierland Dennis Taylor (13) 13  
 Vlag van Noord-Ierland Dennis Taylor (13) 10  
 Vlag van Engeland Joe Johnson 1  
   Vlag van Noord-Ierland Dennis Taylor (13) 13
   Vlag van Engeland John Parrott 11  
 Vlag van Engeland Tony Knowles (4) 7
 Vlag van Engeland John Parrott 10  
 Vlag van Engeland Steve Davis (1) 18
 Vlag van Engeland Jimmy White (11) 16
 Vlag van Canada Cliff Thorburn (3) 10  
 Vlag van Canada Mario Morra 9  
   Vlag van Canada Cliff Thorburn (3) 13  
   Vlag van Engeland Willie Thorne 11  
 Vlag van Engeland John Virgo (14) 9
 Vlag van Engeland Willie Thorne 10  
   Vlag van Canada Cliff Thorburn (3) 8  
   Vlag van Engeland Jimmy White (11) 13  
 Vlag van Engeland Jimmy White (11) 10  
 Vlag van Engeland Rex Williams 6  
   Vlag van Engeland Jimmy White (11) 13
   Vlag van Australië Eddie Charlton (6) 7  
 Vlag van Australië Eddie Charlton (6) 10
 Vlag van Engeland Roy Andrewartha 4  
   Vlag van Engeland Jimmy White (11) 16
   Vlag van Canada Kirk Stevens (7) 14  
 Vlag van Canada Kirk Stevens (7) 10  
 Vlag van Schotland Eddie Sinclair 1  
   Vlag van Canada Kirk Stevens (7) 13
   Vlag van Engeland David Taylor (10) 10  
 Vlag van Engeland David Taylor (10) 10
 Vlag van Canada Marcel Gauvreau 5  
   Vlag van Canada Kirk Stevens (7) 13
   Vlag van Wales Ray Reardon (2) 2  
 Vlag van Engeland Tony Meo (15) 5  
 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Silvino Francisco 10  
   Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Silvino Francisco 8
   Vlag van Wales Ray Reardon (2) 13  
 Vlag van Wales Ray Reardon (2) 10
 Vlag van Canada Jim Wych 7  

Jimmy White stond in de finale tegen Steve Davis na de eerste dag met 12-4 in frames achter. Op dag 2 won hij zeven van de eerste acht frames, waarmee hij het gat terugbracht tot 13-11. Davis bouwde daarop zijn voorsprong opnieuw uit tot 16-12, waarop White weer aansloot tot 16-15. Na 17-15 en 17-16 haalde Davis de partij definitief binnen: 18-16.

Century breaks

[bewerken | brontekst bewerken]

Opvallendheden

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Verliezend finalist Jimmy White speelde zijn eerste WK-finale en behaalde later ook die van het WK 1990, WK 1991, WK 1992, WK 1993 en WK 1994. Ook die verloor hij allemaal (vier keer van Stephen Hendry en in 1991 van John Parrott).
  • De spelers maakten tijdens het World Snooker Championship 1984 samen acht century breaks (100+ punten in één beurt). Dat was het laagste aantal sinds dat op het WK 1978.
  • Joe Johnson, John Parrott, Neal Foulds en Warren King maakten tijdens het World Snooker Championship 1984 hun WK-debuut.
  • Achtvoudig wereldkampioen 'oude stijl' Fred Davis nam tijdens het World Snooker Championship 1984 voor het laatst deel aan een WK snooker. Met een leeftijd van 70 jaar en 253 dagen werd hij daarmee de oudste WK-deelnemer ooit.[1]