Wereldkampioenschap snooker 2016

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Wereldkampioenschap snooker 2016
Gehouden in Crucible Theatre, Sheffield
Jaar 2016
Data 6 april - 2 mei
Sport snooker
Organisator WPBSA
Navigatie
2015     2017
Portaal  Portaalicoon   Sport

Het wereldkampioenschap snooker 2016 vond plaats van 16 april tot en met 2 mei 2016 in het Crucible Theatre in Sheffield. De Engelsman Stuart Bingham was de titelverdediger. Deze editie werd gewonnen door de Engelsman Mark Selby.

Prijzenpot[bewerken | brontekst bewerken]

De totale prijzenpot ging in vergelijking met een jaar eerder omhoog van £ 1.364.000,- naar £ 1.500.100,-.[1]

  • Winnaar: £ 330.000,-
  • Finalist: £ 137.500,-
  • Halvefinalist: £ 66.000,-
  • Kwartfinalist: £ 33.000,-
  • Laatste 16: £ 22.000,-
  • Laatste 32: £ 13.250,-
  • Laatste 48: £ 9.900,-
  • Laatste 80: £ 6.600,-
  • Hoogste break: £ 10.000,-
  • Hoogste break (kwalificatie): £ 1.000,-

Hoofdtoernooi[bewerken | brontekst bewerken]

  eerste ronde
best of 19 frames
tweede ronde
best of 25 frames
kwartfinale
best of 25 frames
halve finale
best of 33 frames
finale
best of 35 frames'
                                               
 Vlag van Engeland Stuart Bingham (1) 9  
 Vlag van Engeland Ali Carter 10  
   Vlag van Engeland Ali Carter 11  
   Vlag van Schotland Alan McManus 13  
 Vlag van Schotland Stephen Maguire (16) 7
 Vlag van Schotland Alan McManus 10  
   Vlag van Schotland Alan McManus 13  
   Vlag van Schotland John Higgins (8) 11  
 Vlag van Engeland Ricky Walden (9) 10  
 Vlag van Engeland Robbie Williams 8  
   Vlag van Engeland Ricky Walden 8
   Vlag van Schotland John Higgins (8) 13  
 Vlag van Schotland John Higgins (8) 10
 Vlag van Wales Ryan Day 3  
   Vlag van Schotland Alan McManus 11  
   Vlag van China Ding Junhui 17  
 Vlag van Engeland Judd Trump (5) 10  
 Vlag van China Liang Wenbo 8  
   Vlag van Engeland Judd Trump (5) 10
   Vlag van China Ding Junhui 13  
 Vlag van Engeland Martin Gould (12) 8
 Vlag van China Ding Junhui 10  
   Vlag van China Ding Junhui 13
   Vlag van Wales Mark Williams (13) 3  
 Vlag van Wales Mark Williams (13) 10  
 Vlag van Schotland Graeme Dott 4  
   Vlag van Wales Mark Williams (13) 13
   Vlag van Engeland Michael Holt 8  
 Vlag van Australië Neil Robertson (4) 6
 Vlag van Engeland Michael Holt 10  
 Vlag van China Ding Junhui 14
 Vlag van Engeland Mark Selby (2) 18
 Vlag van Engeland Shaun Murphy (3) 8  
 Vlag van Schotland Anthony McGill 10  
   Vlag van Schotland Anthony McGill 9  
   Vlag van Hongkong Marco Fu (14) 13  
 Vlag van Hongkong Marco Fu (14) 10
 Vlag van Engeland Peter Ebdon 2  
   Vlag van Hongkong Marco Fu (14) 13  
   Vlag van Engeland Barry Hawkins (11) 11  
 Vlag van Engeland Barry Hawkins (11) 10  
 Vlag van China Zhang Anda 5  
   Vlag van Engeland Barry Hawkins (11) 13
   Vlag van Engeland Ronnie O'Sullivan (6) 12  
 Vlag van Engeland Ronnie O'Sullivan (6) 10
 Vlag van Engeland David Gilbert 7  
   Vlag van Hongkong Marco Fu (14) 15
   Vlag van Engeland Mark Selby (2) 17  
 Vlag van Noord-Ierland Mark Allen (7) 10  
 Vlag van Engeland Mitchell Mann 3  
   Vlag van Noord-Ierland Mark Allen (7) 9
   Vlag van Engeland Kyren Wilson 13  
 Vlag van Engeland Joe Perry (10) 9
 Vlag van Engeland Kyren Wilson 10  
   Vlag van Engeland Kyren Wilson 8
   Vlag van Engeland Mark Selby (2) 13  
 Vlag van Wales Michael White (15) 7  
 Vlag van Engeland Sam Baird 10  
   Vlag van Engeland Sam Baird 11
   Vlag van Engeland Mark Selby (2) 13  
 Vlag van Engeland Mark Selby (2) 10
 Vlag van Engeland Robert Milkins 6  

Century Breaks[bewerken | brontekst bewerken]

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

  • In de kwalificaties sneuvelden twee voormalig wereldkampioenen: Steve Davis en Ken Doherty. Davis nam na deze wedstrijd afscheid als professioneel snookerspeler. Voormalig wereldkampioenen Graeme Dott en Peter Ebdon wisten zich wel via de kwalificaties te plaatsen.
  • Mitchell Mann plaatste zich voor het eerst voor het wereldkampioenschap, hij was de enige debutant.
  • Verdedigend wereldkampioen Stuart Bingham sneuvelde in de eerste ronde. Hiermee viel hij als zeventiende speler ten prooi aan wat bekendstaat als The Crucible Curse. Die houdt in dat sinds het WK in 1977 naar het Crucible Theatre verhuisde, er nooit iemand een tweede wereldtitel won in het jaar direct na zijn eerste.
  • Voor het eerst sinds 1980 verloren beide finalisten van vorig jaar hun eersterondewedstrijd.
  • Van de top acht van de plaatsingslijst haalden slechts twee spelers de kwartfinale.