Wereldkampioenschappen veldrijden 2023 - Vrouwen beloften

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
WK veldrijden 2023
Vrouwen beloften
Datum 5 februari 2023
Starttijd 13:05 (UTC+1) uur
Plaats Vlag van Nederland Hoogerheide, Nederland
Editie 8
Auspiciën UCI
Deelnemers 32 atleten uit 14 landen
Totale afstand 19,35 km
Rondes 6 rondes van 3,2 km + 150 m
Gem. snelheid 25,297 km/u
Temperatuur 7 °C
Weer zwaar bewolkt
Uitslag
Winnaar Vlag van Nederland Shirin van Anrooij 45'53"
2e Vlag van Verenigd Koninkrijk Zoe Bäckstedt + 33"
3e Vlag van Tsjechië Kristýna Zemanová + 1'32"
Navigatie
2022     2024
Veldrijden
Portaal  Portaalicoon   Wielersport
Wereldkampioen-
schappen veldrijden 2023
Elitemannenvrouwen
Beloftenmannenvrouwen
Juniorenmannenvrouwen
Gemengd estafette

Het wereldkampioenschap veldrijden 2023 voor vrouwen beloften werd gehouden op zondag 5 februari in Hoogerheide in Nederland.

Voorbeschouwing[bewerken | brontekst bewerken]

Voor de wedstrijd was Shirin van Anrooij de torenhoge favoriete. Tijdens het seizoen was ze een van de grote drie, die niet alleen vorig jaar op het WK-podium bij de beloften stonden, maar ook dit seizoen de winst in de elite wereldbekerwedstrijden verdeelden. Haar twee leeftijdsgenoten Fem van Empel en Puck Pieterse waren eerder in het seizoen overgestapt naar de elite. De een jaar oudere Blanka Vas had de overstap vorig jaar gemaakt. Van Anrooij koos ervoor om nog een jaartje bij de beloften te rijden.[1][2]

Wedstrijdverloop[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de start was Marie Schreiber zoals gebruikelijk het eerste in het veld. Van Anrooij zat niet bij de eersten, maar wist zich al gauw naar voren te werken. Haar versnelling bergop kon alleen worden gevolgd door Bäckstedt. In de tweede ronde sloeg Van Anrooij een gaatje, dat Bäckstedt tot ronde vier op acht seconden wist te houden. Daarna groeide de voorsprong en ging Van Anrooij onbedreigd op de zege af. Kristýna Zemanová had in de derde ronde een voorsprong opgebouwd op de rest van het deelnemersveld en soleerde naar de derde plek. Julie Brouwers werd met een tiende plek, eerste Belg.[3][4]

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Pos. Renster Land Tijd
Regenboogtrui Shirin van Anrooij Vlag van Nederland Nederland 45'53"
Zilver Zoe Bäckstedt Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk + 33"
Brons Kristýna Zemanová Vlag van Tsjechië Tsjechië + 1'32"
4 Amandine Fouquenet Vlag van Frankrijk Frankrijk + 1'53"
5 Marie Schreiber Vlag van Luxemburg Luxemburg + 2'05"
6 Line Burquier Vlag van Frankrijk Frankrijk + 2'16"
7 Leonie Bentveld Vlag van Nederland Nederland + 2'47"
8 Judith Krahl Vlag van Duitsland Duitsland + 2'56"
9 Lauriane Duraffourg Vlag van Frankrijk Frankrijk + 3'07"
10 Julie Brouwers Vlag van België België + 3'32"
11 Madigan Munro Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten + 3'40"
12 Millie Couzens Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk + 4'13"
13 Iris Offerein Vlag van Nederland Nederland + 4'14"
14 Mirre Knaven Vlag van Nederland Nederland + 4'15"
15 Lizzy Gunsalus Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten + 4'16"
16 Ella MacLean-Howell Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk + 4'35"
17 Asia Zontone Vlag van Italië Italië + 4'42"
18 Julia Kopecký Vlag van Tsjechië Tsjechië + 4'47"
19 Larissa Hartog Vlag van Nederland Nederland + 5'24"
20 Malwina Mul Vlag van Polen Polen + 5'29"
21 Olivia Onesti Vlag van Frankrijk Frankrijk + 5'41"
22 Caroline Andersson Vlag van Zweden Zweden + 5'48"
23 Katerina Hladíková Vlag van Tsjechië Tsjechië + 6'02"
24 Kiona Crabbé Vlag van België België + 6'16"
25 Carlotta Borello Vlag van Italië Italië + 6'23"
26 Maïté Barthels Vlag van Luxemburg Luxemburg + 6'44"
27 Yui Ishida Vlag van Japan Japan + 6'47"
28 Liv Wenzel Vlag van Luxemburg Luxemburg + 7'33"
29 Jacqueline Schneebeli Vlag van Zwitserland Zwitserland - 1 ronde
30 Bára Jerábková Vlag van Tsjechië Tsjechië - 1 ronde
31 Christiane Bilodeau Vlag van Canada Canada - 2 rondes
32 Kokoro Okura Vlag van Japan Japan - 2 rondes