Werner Ostendorff
| Werner Ostendorff | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
SS-Obersturmbannführer Werner Ostendorff
| ||||
| Geboren | 15 augustus 1903 Koningsbergen, Oost-Pruisen, Duitse Keizerrijk | |||
| Overleden | 1 mei 1945 Bad Aussee, Stiermarken, Oostenrijk | |||
| Rustplaats | Kerkhof Bad Aussee, Stiermarken, Oostenrijk[1][2][3] | |||
| Land/zijde | .svg){kind=small} Weimarrepubliek.svg){kind=small} nazi-Duitsland
| |||
| Onderdeel | .svg){kind=small} Reichswehr Luftwaffe Allgemeine-SS SS-Verfügungstruppe Waffen-SS
| |||
| Dienstjaren | 1925 - 1945 | |||
| Rang |   SS-Gruppenführer en Generalleutnant in de Waffen-SS | |||
| Eenheid | Stoßtrupp 14[4][5] Vrijkorps Detachement Lyck Mei 1919 - Juli 1920[4][5] 1. Preussische Infanterie-Regiment 2[6]/5 november 1923 - 1 maart 1924[6]/1 april 1927[4] Nachrichtenzug/1./IR 1[4] 1 april 1927 - 30 april 1927[6] Jäger Regiment 1 SS-Junkerschule Bad Tölz 1 oktober 1935 - 1 april 1938[6] SS-Standarte "Germania" 15 februari 1937 - 10 april 1937[6] | |||
| Bevel | 4/I./SS-Standarte 3 1 april 1938 - 17 augustus 1938[7] Nachrichtenzug/II./IR 1 1 juli 1932 - 30 september 1932[4][6] 17. SS-Panzergrenadier-Division Götz von Berlichingen 30 oktober 1943[8]/ 1 november 1943 - 15 juni 1944[4]/ 17 juni 1944[8] 17. SS-Panzergrenadier-Division Götz von Berlichingen 21 oktober 1944[8] - 15[8]/21 november 1944 Chef/Generale Staf/ Heeresgruppe Oberrhein 2 december 1944 - 22 januari 1945[4][9][10] 2. SS-Panzer-Division Das Reich 29 januari 1945[11]/ 10 februari 1945[4][9][10] - 9 maart 1945[11][4][9][10] | |||
| Slagen/oorlogen | Tweede Wereldoorlog | |||
| Onderscheidingen | Zie decoraties | |||
| ||||
Werner Ostendorff (Koningsbergen, 15 augustus 1903 - Bad Aussee, 1 mei 1945) was een Duits generaal van de Waffen-SS tijdens de Tweede Wereldoorlog (SS-Gruppenführer). Hij was een van de jongste commandanten van de Waffen-SS, toen hij overleed was hij pas 41 jaar.
Militaire carrière
[bewerken | brontekst bewerken]Werner Ostendorff begon zijn militaire carrière op 5 november 1925[12], toen hij bij het Jäger Regiment 1 kwam. Hier zou hij blijven tot maart 1934, tot hij naar de Luftwaffe ging. Hij was een bekwame piloot en kreeg de kans om in Rusland te dienen tijdens een uitwisselingsproject tussen Duitsland en de Sovjet-Unie.
Op 1 oktober 1935 kwam Ostendorff als officier bij de SS en werd naar de SS-Führerschule gestuurd in Bad Tölz. Tijdens de invasie van Polen, op 1 september 1939, was Ostendorff stafofficier van de Panzer Division Kempf. Tot juni 1942 had hij het commando over een kleine eenheid met de naam Kampfgruppe "Ostendorff", hij ontving het Duits Kruis in goud voor zijn acties met deze eenheid. Vervolgens werd hij stafchef van Paul Hausser en diende hij in Charkov en Koersk.
Op 23 november 1943, inmiddels bevorderd tot generaal-majoor, kreeg hij het bevel over de nieuw gevormde 17. SS-Panzergrenadier Division Götz von Berlichingen, waarmee hij vocht tijdens de slag in Normandië. Nadat hij gewond naar Duitsland was gegaan, keerde hij in 1944 terug bij de divisie. In november raakte hij nogmaals verwond en werd ontheven uit zijn functie. Na zijn herstel werd Ostendorff aangesteld als commandant van de 2. SS-Panzer-Division Das Reich, hij voerde het bevel van 29 januari tot 9 maart 1945. Hij raakte voor een derde keer gewond, ditmaal in Oostenrijk en stierf in een veldhospitaal op 1 mei 1945.[13]
Familie
[bewerken | brontekst bewerken]Op 7 oktober 1935 trouwde Ostendorff met Eva Berseck. Het echtpaar kreeg twee zonen en een dochter.[4][9]
Carrière
[bewerken | brontekst bewerken]Ostendorff bekleedde verschillende rangen in zowel de Allgemeine-SS als Waffen-SS. De volgende tabel laat zien dat de bevorderingen niet synchroon liepen.
| Datum | Reichswehr | Luftwaffe | Allgemeine-SS | Waffen-SS |
|---|---|---|---|---|
| 2[14] - 5 november 1925[4][12] | Schütze | — |
— |
—
|
| 1 april 1926[4][12][14] | Offizieranwärter | — |
— |
—
|
| 1 augustus 1927[4][12][14] | Gefreiter | — |
— |
—
|
| 1 oktober 1927[4][12][14] | Unteroffizier | — |
— |
—
|
| 1 augustus 1928[4][12][14] | Fähnrich | — |
— |
—
|
| 1 augustus 1929[4][12][14] | Oberfähnrich | — |
— |
—
|
| 1 mei 1930[14] - 1 juni 1930[4][12] |
Leutnant | — |
— |
—
|
| 1 juli 1933[15][12][14] | Oberleutnant | — |
— |
—
|
| 1 juli 1933[14] - 1 maart 1934[12] |
— |
Oberleutnant | — |
—
|
| 1 maart 1934[14] | — |
DLV-Schwarmführer | — |
—
|
| 1 oktober 1935[15][16][12][14] | — |
— |
SS-Obersturmführer[4] | —
|
| 5 maart 1935 (met RDA vanaf 1 juli 1933[14]) |
— |
Oberleutnant | — |
—
|
| 30 januari 1936[15][4][16][12][14] | — |
— |
SS-Hauptsturmführer | —
|
| 1 juni 1939[15][4][12][5] | — |
— |
SS-Sturmbannführer | —
|
| 13 december 1940[15][4][12][5] | — |
— |
— |
SS-Obersturmbannführer der Waffen-SS[5] |
| 1 maart 1942[15][4][12][5] | — |
— |
— |
SS-Standartenführer der Waffen-SS[5] |
| 20 april 1943[15][4][17][9][5] | — |
— |
— |
SS-Oberführer der Waffen-SS[5] |
| 20 april 1944[15][4][9][5] | — |
— |
SS-Brigadeführer | Generalmajor in de Waffen-SS |
| 1 december 1944[15][4][5] | — |
— |
SS-Gruppenführer | Generalleutnant in de Waffen-SS |
Lidmaatschapsnummers
[bewerken | brontekst bewerken]- NSDAP-nr.: 5081143[4] - 4 691 488[17][4] (lid geworden 1 mei 1937)
- SS-nr.: 257 146[16][17] (lid geworden 1 oktober 1935)
Decoraties
[bewerken | brontekst bewerken]Selectie:
- Ridderkruis van het IJzeren Kruis (nr.488) op 13 september 1941[5] als SS-Sturmbannführer en Operatie officier van de SS-Division "Reich"[18][19][15][4][17][12]
- Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof (nr.861) op 6 mei 1945[5] als SS-Gruppenführer en Generalleutnant van de Waffen-SS en Commandant van het 2. SS-Panzer-Division "Das Reich" (Postuum)[4][20][19][15][21][22]
- Duits Kruis in goud (verlening 129/1.) op 5 juni 1942[5] als SS-Standartenführer in Kampfgruppe SS "Reich"[4]
- IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse (23 juni 1940[12][4][19][23]) en 2e Klasse (19 mei 1940[12][4][19][23])
- SS-Ehrenring[17][5]
- Ehrendegen des Reichsführers-SS[16][17][5]
- Gewondeninsigne 1939 zilver in 1944[4][5]
- Hij werd eenmaal genoemd in het Wehrmachtsbericht. Dat gebeurde op:
- 29 juli 1944[19][4][24][5]
- (de) Fellgiebel, Walther-Peer. Die Träger des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939–1945 – Die Inhaber der höchsten Auszeichnung des Zweiten Weltkrieges aller Wehrmachtsteile. Friedberg, Duitsland: Podzun-Pallas. 2000, ISBN 978-3-7909-0284-6.
- (de) Scherzer, Veit. Die Ritterkreuzträger 1939–1945 Die Inhaber des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939 von Heer, Luftwaffe, Kriegsmarine, Waffen-SS, Volkssturm sowie mit Deutschland verbündeter Streitkräfte nach den Unterlagen des Bundesarchives. Jena, Duitsland: Scherzers Miltaer-Verlag. 2007, ISBN 978-3-938845-17-2.
- (de) Thomas, Franz. Die Eichenlaubträger 1939–1945 Band 2: L–Z. Osnabrück, Duitsland: Biblio-Verlag. 1998, ISBN 978-3-7648-2300-9.
- (en) Kursietis, Andris J. (1999). The Wehrmacht at War 1939-1945; The Units and Commanders of the Ground Forces during World War II. Aspekt, 257, 264. ISBN 90-75323-38-7. Geraadpleegd op 26 juli 2021.
- (en) Kursietis, Andris J. (2015). The Fallen Generals; The Destruction of the German Officer Corps in World War II and its aftermath. Uitgeverij Aspekt, Nederland, pp. 51. ISBN 978-9461536051. Geraadpleegd op 26 juli 2021.
- (de) Die Wehrmachtberichte 1939-1945; Band 3 1.Januar 1944 bis 9.Mai 1945. Gesellschaft für und Bildung mbH, Köln (1989), pp. 181. ISBN 3-89340-004-4. Geraadpleegd op 26 juli 2021.
- (en) Yerger, Mark C (1999). Waffen-SS Commanders: The Army, Corps and Divisional Leaders of a Legend: Kruger to Zimmermann: The Army, Corps and Divisional Leaders of a Legend: Krüger to Zimmermann. Schiffer Military History, Atglen, 136, 138. ISBN 978-0764307690. Geraadpleegd op 12 september 2021.
- (de) Schulz, Andreas, Dieter Zinke (2008). Die Generale der Waffen-SS und der Polizei Band 3 LA-PL. Biblio Verlag, Bissendorf, 431, 432, 433, 434 436. ISBN 3-7648-2375-5. Geraadpleegd op 13 april 2023.
- ↑ (en) Find A Grave: Werner Ostendorff. Geraadpleegd op 14 januari 2020.
- ↑ (en) World War II Graves: Ostendorff, Werner. Geraadpleegd op 14 januari 2020.
- ↑ (en) Graves of World War II personalities. Geraadpleegd op 14 januari 2020.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah Tixier 2019, p.SS GRUF OSTENDORFF.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Schulz 2008, p.432.
- ↑ a b c d e f Schulz 2008, p.433.
- ↑ Schulz 2008, p.434.
- ↑ a b c d Kursietis 1999, p.264.
- ↑ a b c d e f Yerger 1999, p.138.
- ↑ a b c Schulz 2008, p.436.
- ↑ a b Kursietis 1999, p.257.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Yerger 1999, p.136.
- ↑ Kursietis 2015, p.51.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Schulz 2008, p.431.
- ↑ a b c d e f g h i j k (de) Lexikon der Wehrmacht: Ostendorff, Werner. Geraadpleegd op 14 januari 2020.
- ↑ a b c d (de) Dienstaltersliste der Schutzstaffel der NSDAP van 01.12.1937. p.78-79. Geraadpleegd op 26 juli 2021.
- ↑ a b c d e f Dienstalterliste der Schutzstaffel der NSDAP (SS-Oberst-Gruppenführer - SS-Standartenführer) 30. Januari 1944. p.28.
- ↑ Fellgiebel 2000, pp.330, 499
- ↑ a b c d e TRACESOFWAR: Ostendorff, Werner. Geraadpleegd op 14 januari 2020.
- ↑ Fellgiebel 2000, pp.103, 482
- ↑ Geen bewijs van de toekenning aan Werner Ostendorff kan worden gevonden in het Duitse Nationaal Archief. De onderscheiding werd op onrechtmatige wijze gepresenteerd door SS-Oberstgruppenführer Sepp Dietrich. De datum is overgenomen uit de aankondiging van de 6. SS-Panzerarmee. Het volgnummer "861" werd toegekend door de Vereniging van Ridderkruis Ontvangers Register (AKCR).
- ↑ Scherzer 2007, p. 162
- ↑ a b Thomas 1998, p.133
- ↑ Die Wehrmachtberichte 1939-1945; Band 3 1989, p.181.