West-Indische Federatie

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
West Indies Federation
 Barbados
 Kolonie Jamaica
 Trinidad en Tobago
 Britse Benedenwindse Eilanden
 Britse Bovenwindse Eilanden
1958 – 1962
Flag of the West Indies Federation (1958–1962).svg Coat of arms of the West Indies Federation.svg
(Details) (Details)
Kaart
Map of the West Indies Federation.svg
Algemene gegevens
Hoofdstad Chaguaramas
Oppervlakte 20.239 km² (1962)
Bevolking 3.264.600 (1962)
Talen Engels
Religie(s) Christendom
Munteenheid West-Indische dollar
Geschiedenis
- 1958
Voorgaande en opvolgende staten

Barbados Barbados
Kolonie Jamaica Kolonie Jamaica
Trinidad en Tobago Trinidad en Tobago
Britse Benedenwindse Eilanden Britse Benedenwindse Eilanden
Britse Bovenwindse Eilanden Britse Bovenwindse Eilanden






Antigua en Barbuda Antigua en Barbuda
Barbados Barbados
Kaaimaneilanden Kaaimaneilanden
Dominica Dominica
Grenada Grenada
Jamaica Jamaica
Montserrat (eiland) Montserrat (eiland)
Saint Christopher, Nevis en Anguilla Saint Christopher, Nevis en Anguilla
Saint Lucia Saint Lucia
Saint Vincent en de Grenadines Saint Vincent en de Grenadines
Trinidad en Tobago (1962-1976) Trinidad en Tobago (1962-1976)
Turks- en Caicoseilanden Turks- en Caicoseilanden


De West-Indische Federatie (ook wel Britse Antillen genoemd) was een kortstondige politieke unie van Caribische eilanden, die bestond van 3 januari 1958 tot 31 mei 1962. De Federatie bestond uit gebieden die alle Britse koloniën waren. De bedoeling was dat de West-Indische Federatie een onafhankelijk land zou worden, maar voordat dit verwezenlijkt kon worden viel ze uit elkaar door interne spanningen.

Deelnemende provincies[bewerken | brontekst bewerken]

De Federatie, een staat met binnenlands zelfbestuur, bestond uit tien provincies (het zogenaamde Brits West-Indië).

De provincies van de West-Indische Federatie waren:

De hoofdstad van de staat was Chaguaramas, een stad een paar kilometer ten westen van Port of Spain, de huidige hoofdstad van Trinidad en Tobago.

De Bahama's, Bermuda, en de Britse Maagdeneilanden kozen ervoor niet deel te nemen. Brits-Guiana (Guyana) en Brits-Honduras (Belize) waren alleen waarnemende leden aan de federatie.[1]

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Inauguratie van de Federatie (22 april 1958).

De federatie werd gevormd in 1958 in een poging om aan alle onafhankelijkheidseisen in het gebied te voldoen.

Hoewel ze oorspronkelijk enthousiast werd begroet, hield de unie geen stand. De grootste provincies, Jamaica en Trinidad, overheersten al snel de federale regering, wat de kleinere provincies niet graag zagen. Dit had dan weer tot gevolg dat de grotere provincies geen deel meer wilden uitmaken van een federatie waarvan vele leden vijandig tegenover hen stonden.

In 1961 hield de premier van de Jamaicaanse provincie een referendum over onafhankelijkheid. Deze onafhankelijkheid werd goedgekeurd, en na het vertrek van Jamaica bleek al snel dat de federatie geen kans van slagen meer had. Ze viel snel uiteen, en de meeste provincies werden onafhankelijke landen, wel nog altijd met de Britse monarch als staatshoofd.

De munteenheid van de natie was de West-Indische dollar, die later werd vervangen door de Oost-Caribische dollar.

Zie de categorie West Indies Federation van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.