Zeeboontje
| Zeeboontje | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Echinocyamus pusillus (Müller, 1776) Originele combinatie Spatagus pusillus | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Zeeboontje, skelet | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Zeeboontje op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| (en) World Register of Marine Species | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Het zeeboontje (Echinocyamus pusillus) is een zee-egel uit de familie Fibulariidae, een familie uit de orde van de zanddollars.
Kenmerken
De maximale grootte van het sterk afgeplatte skelet is ongeveer een centimeter. De schalen van de dode dieren zijn opmerkelijk stevig. Aan de onderzijde van het kalkskelet zijn twee openingen waarneembaar: de anale - en de mondopening.
Areaal
Het noordoostelijke deel van het Atlantische gebied, van de Oostzee, de Middellandse Zee, de Azoren en tot aan de kusten van West-Afrika.
Voorkomen
Tamelijk algemeen in aanspoelsel van stranden van de Noordzee. De meeste vondsten van het Noordzeestrand zijn afkomstig van dieren die beneden de brandingszone voor de kust leven en zijn niet fossiel. Aangespoelde exemplaren zijn meestal spierwit en zijn geheel ontdaan van de stekels.
Fossiel voorkomen
Het Zeeboontje komt in het Noordzeebekken voor in mariene afzettingen die tijdens een warm klimaat zijn afgezet tijdens het Plioceen, Pleistoceen en Holoceen. In Nederland en België is deze soort plaatselijk zeer algemeen in lagen die uit het Eemien dateren.
- (nl) Engel, H., 1941. Tertiaire en Quartaire Echinodermen uit boringen in Nederland. Geologie en Mijnbouw 3: 5-17.
- (en) Engel, H., 1958. Echinocyamus pusillus (O.F. Müller). Mededelingen Geologische Stichting, NS.11: 41-42.