Zuidelijke Oceaan
De Zuidelijke Oceaan, ook wel Antarctische Oceaan, Zuidpoolzee of Zuidelijke IJszee genoemd, is een tamelijk recente definitie van de voormalige zuidelijke gedeelten (vanaf 60 graden zuiderbreedte) van de Indische Oceaan, de Atlantische Oceaan en de Grote Oceaan. De Zuidelijke Oceaan omringt Antarctica.
Deze oceaan wordt meestal gezien als de op drie na grootste van de vijf belangrijkste oceanen. Het is de zone waar de koude, noordwaarts stromende wateren van het Antarctische gebied zich mengen met de warmere subantarctische wateren.
Geografen zijn het nog steeds oneens over de noordelijke grens van de Zuidelijke Oceaan of zelfs het bestaan ervan en beschouwen de wateren nog steeds als deel van de Stille, Atlantische en Indische Oceaan in plaats daarvan. Anderen beschouwen de Antarctische convergentie, een oceaanzone die met het seizoen fluctueert, als de scheidingslijn in plaats van de 60e breedtegraad.[1] De Australische autoriteiten beschouwen de Zuidelijke Oceaan als liggend direct ten zuiden van Australië.
De Internationale Hydrografische Organisatie (IHO) heeft de definitie, ten zuiden van 60° zuiderbreedte, van 2000 van de oceaan nog niet geratificeerd. De laatst gepubliceerde definitie van oceanen dateert van 1953, dit is echter exclusief de Zuidelijke Oceaan.
Eigenschappen
De Zuidelijke Oceaan ligt op het zuidelijk halfrond. Hij heeft over het grootste deel een diepte van tussen de 4000 en 5000 meter met slechts beperkte gebieden met ondiep water. Het Antarctische continentaal plat lijkt over het algemeen smal en ongewoon diep, de rand ligt op een diepte van tot 800 meter, vergeleken met een wereldwijd gemiddelde van 133 meter voor een continentaal plat.
Van equinox tot equinox in lijn met de seizoensverwachtingen en dus de invloed van de zon, fluctueert het Antarctische pakijs van een gemiddeld minimum van 2,6 miljoen vierkante kilometer in maart tot ongeveer 18,8 miljoen vierkante kilometer in september, een meer dan zevenvoudige toename van de oppervlakte.
De westenwinddrift beweegt voortdurend naar het oosten. Achter zichzelf aanjagend is hij 21.000 kilometer lang in de lengte, 's werelds langste wereldzeestroom, en transporteert hij 130 miljoen kubieke meter water per seconde. Dit is 100 keer de stroom van alle rivieren van de wereld. Ten zuiden van de westenwinddrift liggen twee gyres, de Rossgyre en de Weddellgyre.
De Zuidelijke Oceaan heeft een maximale diepte van 7236 meter aan het zuidelijke eind van de Zuid-Sandwichtrog op 60°00' ZB, 24° WL.
- ↑ Pyne, Stephen J.; The Ice: A Journey to Antarctica. University of Washington Press, 1986. (A study of Antarctica's exploration, earth-sciences, icescape, esthetics, literature, and geopolitics)
· 
· 