Bruinkeelortolaan
| Bruinkeelortolaan IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
_Mt._Olympus,_Lesvos,_Greece,_14.04.2015_(17294601805).jpg)
| |||||||||||||
| Mannelijke bruinkeelortolaan op Lesbos, Griekenland. | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Emberiza caesia Cretzschmar, 1827 | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Bruinkeelortolaan op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De bruinkeelortolaan (Emberiza caesia) is een lid van de gorzenfamilie. De vogel broedt in de Levant en Zuidoost-Europa en is dwaalgast in West-Europa.
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De bruinkeelortolaan meet van het puntje van de snavel tot het uiteinde van de staart 16 centimeter. De soort lijkt erg op de hier inheemse ortolaan, maar heeft een rossigbruine in plaats van gele keel. De kop, hals en borst hebben een blauwgrijze kleur. De bovenzijde is grauwbruin en donker gestreept, terwijl de onderzijde rossig bruin is. De stuit is egaal rossig gekleurd.
De roep klinkt als tsip; de zang bestaat uit 3 of 4 keer pioe met de klemtoon op de laatste in de reeks.
Voortplanting[bewerken | brontekst bewerken]
Het nest wordt op de grond gebouwd, vaak aan de voet van een struik en bestaat uit een kommetje van takjes, gevoerd met fijn materiaal zoals haar. Het legsel bestaat uit 4 of 6 vuilwitte of grijsblauwe donkerder gevlekte eitjes die 19 millimeter groot zijn. Er worden per jaar twee broedsels grootgebracht.
Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]
De soort broedt in Zuidoost-Europa en een deel van Azië. Hij komt voor op de Griekse eilanden en West Turkije in het westen tot in Syrië in het oosten. Daarnaast is er een geïsoleerde populatie in Marokko. De bruinkeelortolaan broedt in het open landschap op de grens van de woestijn en op rotsachtige flanken van heuvels met spaarzaam struikgewas. Ze overwinteren in het Middellandse Zeegebied, Noord-Afrika en het Arabisch Schiereiland.
De vogel is dwaalgast in de Lage Landen. Tot 2009 zijn er twee bevestigde waarnemingen in Nederland.[2]
Status[bewerken | brontekst bewerken]
De grootte van de populatie wordt geschat op 447.000 - 920.000 individuen en is waarschijnlijk stabiel. Daarom staat de bruinkeelortolaan als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
Waarnemingen
Externe links |
· 
· 