Hamerkikker
| Hamerkikker IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2021) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Hamerkikker (Limnodynastes peronii) | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Limnodynastes peronii Duméril & Bibron, 1841 | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Hamerkikker op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De hamerkikker[2] (Limnodynastes peronii) is een kikker uit de familie Limnodynastidae.
Naamgeving[bewerken | brontekst bewerken]
De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Duméril en Gabriel Bibron in 1841. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Cystignathus peronii gebruikt.[3] De soortaanduiding peronii is een eerbetoon aan de Franse natuuronderzoeker François Auguste Péron (1775 - 1810).
Uiterlijke kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Deze bruingroene kikker met donkere lengtestrepen over zijn flanken heeft lange, krachtige achterpoten. De lichaamslengte bedraagt 3 tot 6,5 cm.
Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]
Het voedsel van deze in hoofdzaak terrestrische kikker bestaat voornamelijk uit insecten en andere ongewervelden. In de winter en bij droogte graven ze zich in.
Tijdens het paarseizoen in het voorjaar en de zomer lokken de mannetjes een partner aan door middel van klikkende geluiden. Een legsel bestaat meestal uit 700 tot 1000 eieren, die worden afgezet in een drijvend schuimnest, waarna de eieren snel uitkomen. Het nageslacht groeit daarna snel.
Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]
Deze soort komt endemisch voor in oostelijk Australië.[4] De habitat bestaat uit vochtige gebieden, zoals moerassen, ondergelopen graslanden, poelen en vijvers. Hij brengt de meeste tijd door in holen en komt alleen naar boven als het flink geregend heeft.[5]
Bronvermelding[bewerken | brontekst bewerken]
|