Pissarrachampsa: verschil tussen versies
artikel over recent ontdekt reptiel |
(geen verschil)
|
Versie van 23 jul 2011 15:07
| Pissarrachampsa Status: Uitgestorven, als fossiel bekend | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Schedel van Pissarrachampsa sera | |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||
| Pissarrachampsa Montefeltro, Larsson & Langer, 2011 | |||||||||||||||
| Typesoort | |||||||||||||||
| Pissarrachampsa sera | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Pissarrachampsa op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Pissarrachampsa is een uitgestorven geslacht van Crocodylomorpha uit de familie der Baurusuchidae. De enige bekende soort is Pissarrachampsa sera, die in 2011 aan de hand van een fossiele schedel voor het eerst werd beschreven. Hij kwam voor in het gebied van het huidige Minas Gerais, Brazilië, tijdens het late krijt.
Etymologie
De geslachtsnaam verwijst naar "piçarra", de lokale naam voor het zandsteen waarin het de fossiele resten werden gevonden, en de gelatiniseerde vorm van het Oudgriekse Χάμψαι, "champsa", wat "krokodil" betekent. De soortaanduiding "sera" is Latijn voor "te laat". Dit verwijst naar het de expeditie waarbij de fossielen werden gevonden. Ze waren bijna achtergelaten door het tijdschema. Het is ook een verwijzing naar de staat Minas Gerais, waar de fossielen werden gevonden, waarvan de vlag een spreuk van Vergilius bevat: "Libertas quae sera tamen", "vrijheid, alhoewel laat".
Beschrijving
Net als andere Baurusuchidae had Pissarrachampsa een laag en plat hoofd met een lange, dunne schedel die aan die van honden doet denken. De groep had verder grote hoektanden, naar voren gerichte neusgaten en relatief lange ledematen. P. sera was zo'n 4,5 tot 6 meter lang. Net als andere krokodilachtige dieren in zijn tijd, had Pissarrachampsa een beenpantser, ruwe botten en omvangrijke aanhechtingen voor spieren om de kaken te sluiten.
Voorkomen en ecologie
De soort werd gevonden in een gesteentelaag die waarschijnlijk hoort bij een droog en warm gebied. Hij leefde dus niet als moderne (taxonomische groep van) krokodilachtigen in het water, maar galoppeerde mogelijk met zijn lange poten tijdens zijn jacht. P. sera was dus vermoedelijk een landdier. Uit het aantal en de grootte van de tanden leidden de onderzoekers af dat het dier op dieren joeg van zijn grootte, waaronder ook dinosauriërs en andere krokodilachtige dieren.
Fylogenie
Na een fylogenetische studie kwamen de onderzoekers tot de volgende stamboom voor Pissarrachampsa:
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Bronnen
|