Atmosfeer van Titan: verschil tussen versies
Nieuwe pagina aangemaakt met 'De atmosfeer van Titan is immens groot en bestaat uit verscheidene gaslagen. De Satelliet (astro...' |
(geen verschil)
|
Versie van 25 feb 2018 12:29
De atmosfeer van Titan is immens groot en bestaat uit verscheidene gaslagen. De maan heeft een heel bijzondere atmosfeer, het is namelijk de dikste atmosfeer van alle natuurlijke satellieten en roteert net zoals bij Venus sneller rond de maan dan de eigen rotatiesnelheid.[1] Dit noemt men een superroterende atmosfeer.
Samenstelling
De stratosfeer van Titan is samengesteld uit 98,4 % stikstof en 1,6 % methaan met nog enkele kleine hoeveelheden spoorgassen. Deze spoorgassen komen maar met minder dan 1% voor in de stratosfeer. De spoorgassen omvatten koolwaterstoffen, in het bijzonder ethaan en daarnaast vast acetyleen, diacetyleen, propyn, ethyn, vloeibaar propaan, cyanoacetyleen, vast waterstofcyanide, koolstofdioxide, koolstofmonoxide, oxalonitril, argon en helium.
De dichte atmosfeer van Titan wordt vaak als raadselachtig aanschouwden, aangezien de atmosferen van andere vergelijkbare satellieten (zoals satellieten van Jupiter, Ganymedes en Callisto) verwaarloosbaar zijn. Hoewel velen nog steeds niet geloven in een dichte atmosfeer, hebben gegevens van recente missies fundamentele beperkingen opgeleverd voor de evolutie van de atmosfeer van Titan. Omdat Callisto en Ganymedes qua structuur vergelijkbaar zijn met Titan, is het onduidelijk waarom hun atmosferen zo verschillen met die van Titan.
Evolutie
Omdat Titans oorspronkelijke stikstof-14 met stikstof-15 verhouding beperkt was, had de atmosfeer in het begin misschien meer N2 door factoren, variërend van 1,5 tot 100 enkel in de lagere factor.[2] Doordat distikstof de primaire component (98%) is van de Titan's atmosfeer,[3] doet de isotoopverhouding vermoeden dat veel van de atmosfeer verloren is gegaan gedurende de geologische tijd.
De oorsprong van Titan's distikstof (N2) is hoogstwaarschijnlijk te verklaren via geologisch oude fotolyse van geaggregeerde en ontgaste ammoniak (NH3). Als N2 uit clathrates was vrijgemaakt, zouden Argon-36 en Argon-38 (die inertiale isotopen van het zonnestelsel zijn) ook in de atmosfeer aanwezig moeten zijn, maar geen van beide is in aanzienlijke hoeveelheden gedetecteerd.[4] De temperatuur op Titan was hoger dan 75K (-198°C), waardoor de ophoping van NH3 als hydraten werd beperkt.[5]
Huidige interpretaties suggereren dat slechts ongeveer 50% van Titans massa bestaat uit silicaten [35], met de rest voornamelijk bestaande uit verschillende soorten ijs (H2O) en ammoniak hydraten (NH3 · H2O). Ammoniak, die mogelijk de oorspronkelijke bron was van Titans atmosferische distikstof, zou maar liefst 8% van de massa van alle NH3 · H2O uitmaken.
- ↑ Wind or Rain or Cold of Titan's Night?". Astrobiology Magazine. March 11, 2005. http://www.astrobio.net/news/article1480.html. Retrieved 2007-08-24.
- ↑ (en) J.H. Waite (Jr) (2005). Ion neutral mass spectrometer results from the first flyby of Titan. Science 308 (5724): 982–986. PMID 15890873. DOI: 10.1126/science.1110652.
- ↑ A. Coustenis (2005). Formation and Evolution of Titan's Atmosphere. Space Science Reviews 116 (1-2): 171–184. DOI: 10.1007/s11214-005-1954-2.
- ↑ H.B. Niemann (2005). The abundances of constituents of Titan's atmosphere from the GCMS instrument on the Huygens probe. Nature 438 (7069): 779–784. PMID 16319830. DOI: 10.1038/nature04122.
- ↑ (en) Owen, T.C. (2006). Between heaven and Earth: the exploration of Titan. Faraday Discussions 133: p.387–p.391. PMID 17191458. DOI: 10.1039/b517174a.