Alice Verne-Bredt

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Alice Verne-Bredt rond 1920.

Alice Barbara Verne-Bredt (geboortenaam Wurm) (1864, Southampton - 1958, Londen) was een Engels pianoleerkracht, violist en componiste. Ze is bekend als innovator van percussiegroepen voor kinderen in het Verenigd Koninkrijk.[1]

Leven en carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Alice werd geboren te Southampton. Ze was het zesde kind van tien. Haar ouders waren Beierse professionele muzikanten die in de jaren 1850 emigreerden naar Engeland.[2] Haar vader was actief als organist en muziekleerkracht en was gespecialiseerd in citer, viool en piano.[3] Haar moeder was violiste en gaf Alice reeds vioolles op jonge leeftijd.[4] Tijdens haar jeugd verhuisde Alice naar Londen, waar ze de rest van haar leven spendeerde. Ze kreeg er pianoles van Robert Schumann en Clara Schumann's dochter Marie.[4]

Alice wilde zangeres worden, maar haar stem werd aangetast door buiktyfus.[1] In 1893 verengelste haar familie hun achternaam van Wurm naar Verne.[2] Alice huwde met William Bredt, een amateur-muzikant en dirigent. Het koppel speelde een grote rol in het succes van de Londense pianoschool die Alice's zus Mathilde Verne (1865–1936) stichtte in 1909.[1]

Alice nam de leiding over de juniorafdeling van de school op zich. De afdeling vergaarde enige faam omdat het een huwelijksmars voor Elizabeth Bowes-Lyon componeerde.

Werkselectie[bewerken | brontekst bewerken]

Kamermuziek[bewerken | brontekst bewerken]

  • Cello Sonate
  • Phantasie Piano Trio (1908) – winnaar van de Cobbett prijs. Een compositie voor piano, ciool en cello die op 25 januari 1912 werd uitgevoerd in de Aeolian en Bechstein hallen.[5]
  • Phantasie Piano Quartet (1908) (onuitgegeven)
  • Phantasie Piano Quintet (geen datum, onuitgegeven)
  • Piano Trio, No. 2
  • Piano Trio, No. 3
  • Wiegenlied voor viool en piano (1911)[6]

Pianomuziek[bewerken | brontekst bewerken]

  • Arrangement of Pavane: op basis van Hendrik VIII's Pavyn (1924)[7]
  • Four easy inventions for young pianists (1920)[8]
    • Musical box
    • The little drum
    • Concert study
    • The doll's promenade
  • Polacca (Polka) voor piano en orkest (en voor strijkersbegeleiding)[9]
  • Valse (1913)[10]
  • Valse Miniature voor 2 piano's (1913)[11]

Bronvermelding[bewerken | brontekst bewerken]

  1. a b c Alice Verne-Bredt. Keyboardgiants.com. Keyboard Giants. Gearchiveerd op 17 december 2014. Geraadpleegd op 16 december 2014.
  2. a b Alice Verne-Brendt. Meridian-records.co.uk. Meridian Records. Geraadpleegd op 16 december 2014.
  3. Women Composers during the British Musical Renaissance, 1880-1918. Kclpure.kcl.ac.uk. King's College University of London. Geraadpleegd op 16 december 2014.
  4. a b The instrumental music of British Women Composers in the Early Twentieth Century. Core.kmi.open.ac.uk. City University London. Gearchiveerd op 16 december 2014. Geraadpleegd op 16 december 2014.
  5. Seddon, Laura (2013), British Women Composers and Instrumental Chamber Music in the Early Twentieth Century. Ashgate Publishing, Ltd., nn. ISBN 1472402154.
  6. Alice Verne-Bredt (composer). Discography of American Historical Recordings. DAHR. Gearchiveerd op 16 december 2014. Geraadpleegd op 16 december 2014.
  7. Catalog of Copyright Entries, Part 3, Issues 5-6. Library of Congress. Copyright Office (1925), p. 528.
  8. 4 Easy Inventions for young pianists. Worldcat. OCLC. Gearchiveerd op 17 december 2014. Geraadpleegd op 16 december 2014.
  9. East End Wonder-Child. Paperspast.natlib.govt.nz. National Library of New Zealand. Geraadpleegd op 16 december 2014.
  10. Valse. Worldcat. OCLC. Gearchiveerd op 16 december 2014. Geraadpleegd op 16 december 2014.
  11. Valse miniature, for two pianos. Worldcat. OCLC. Geraadpleegd op 16 december 2014.