Spermophilus
Spermophilus | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Siesel (Spermophilus citellus) | |||||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Geslacht | |||||||||||||||
Spermophilus Cuvier, 1825 | |||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||||
Spermophilus op Wikispecies | |||||||||||||||
|
Het geslacht Spermophilus (echte grondeekhoorns) is het grootste geslacht van grondeekhoorns. De soorten van dit geslacht komen voor in Europa en Azië.
Grondeekhoorns kunnen soms ziektekiemen bij zich dragen die de mens kunnen besmetten, zoals pest, en kunnen schade veroorzaken door het ondertunnelen van behuizing. Hoewel ze kunnen klimmen zullen ze weinig tijd in bomen doorbrengen.
Taxonomie[bewerken | brontekst bewerken]
Het geslacht bleek in 2009 polyfyletisch ten opzichte van de antilopegrondeekhoorns (Ammospermophilus), prairiehonden (Cynomys) en marmotten (Marmota). Hierdoor werden er verschillende geslachten met Noord-Amerikaaanse soorten grondeekhoorns afgesplitst van dit geslacht, namelijk: Callospermophilus, Ictidomys, Otospermophilus, Notocitellus, Poliocitellus, Urocitellus en Xerospermophilus. Het geslacht Spermophilus omvat nu alleen alle Europese en Aziatische soorten grondeekhoorns (op 2 Urocitellus-soorten na, die ook in Azië voorkomen).[1]
Soorten[bewerken | brontekst bewerken]
Er worden tegenwoordig 15 soorten tot het geslacht gerekend:[2]
|
|
Bronnen, noten en/of referenties
|