Gebruiker:Cathelijnes/Kladblok

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Marja Samsom[bewerken | brontekst bewerken]

Marja Samsom is een Nederlandse kunstenaar. Haar expertise ligt bij conceptuele kunst, mediakunst en performance kunst.[1] Samsom's werk is onder andere te zien geweest in het Centraal Museum en de New York Times.

Leven & werk[bewerken | brontekst bewerken]

Amsterdam[bewerken | brontekst bewerken]

Marja Samsom haar werk begon in Amsterdam in de jaren 1970, waar zij begon met het maken van polaroids, gedrukte stills en live performances. Deze performances noemde zij 'Super-8 Movies'. Tijdens deze jaren trad Samsom veel op, onder andere in De Appel in Amsterdam. Daarnaast werd zij zowel nationaal als internationaal al snel uitgenodigd voor performances, of werd haar werk tentoongesteld. Dit gebeurde onder andere in het Centraal Museum, het Franklin Furnace Archive en in verschillende galeries. Ook heeft Samsom veel samengewerkt met Galerie Riekje Swart.[2]

Centraal in het werk van Samsom is het spelen met identiteit. In haar kunst bevraagt de kunstenaar regelmatig de artistieke identiteit. Dit doet zij al vanaf het begin van haar carrière. Marja Samsom speelt voornamelijk met de concepten van de huisvrouw en de pin-up.[3]

Voorbeelden van dit spelen met identiteit zijn Marja Samsom's 'long term performances'. In deze long term performances neemt Samsom voor langere tijd een rol op zich. In haar carrière heeft Samsom zichzelf vooralsnog verschillende rollen toegekend. De bekendsten zijn Miss Behave en Miss Kerr. Daarnaast heeft Marja Samsom onder meer ook de rollen van Madame Hulot en vacances en Marja van Marken aangenomen. Deze identiteiten komen tot op de dag van vandaag nog regelmatig terug in het werk van de kunstenaar; zo heeft Marja Samsom in 2016 nog een performance en tentoonstelling als Miss Behave neergezet.[4]

Ook zijn er feministische thema's in het werk van Samsom te zien. Zo heeft ze bijvoorbeeld een performance genaamd 'Sardine Strip' gedaan in galerie De Appel in 1976. In deze performance kleedt Samsom zichzelf uit, terwijl ze "als een sardientje" in aluminiumfolie gewikkeld is.[5] Deze en andere performances van Samsom worden over het algemeen als sensueel en feministisch gezien. Toch heeft Samsom zich nooit expliciet met het feminisme geassocieerd.

Samsom geeft in haar werk vaak geen uitleg, maar laat het publiek de werken interpreteren.

New York[bewerken | brontekst bewerken]

In de jaren 1980 verhuisde Marja Samsom naar New York omdat ze naar eigen zeggen in Nederland een plateau had bereikt.

Tevens ontmoette Marja Samsom haar echtgenoot Akiro Tasaka in New York.[6]

Samsom ging in New York door met optreden en exposeren in verschillende galeries e.d.. Daarnaast werkte zij als cateraar om haar artistieke carrière te kunnen bekostigen. Uiteindelijk begon Samsom rond 1985 in New York haar inmiddels relatief bekende The Kitchen Club. Dit begon als een plek waar zij dinertjes verzorgde voor vrienden en familie, maar groeide al snel uit tot een heus restaurant. The Kitchen Club werd een populaire plek onder kunst en modevolk - mensen als Lou Reed, Laurie Anderson, Malcolm McLaren en Catherine Deneuve kwamen er graag. Zelf zegt Samsom dat The Kitchen Club begon als "a cultural East Village Salon"[7], en later evolueerde naar "an international hubbub"[8].

The Kitchen Club werd uiteindelijk gesloten op 31 december 2010, op het 20-jarig jubileum van het restaurant. Samsom wilde zich weer meer focussen op het maken van performance kunst. Zij geeft echter tot op heden nog culinaire workshops door heel New York.[9]

Na The Kitchen Club is Marja Samsom artist in residence bij kunstinstituut The Clocktower in New York geworden. Hier heeft zij onder andere de storytelling performance en installatie Shrine ontwikkeld en verschillende shows vormgegeven. Deze shows werden uitgezonden op The Clocktower's "ARTonAIR" - Samsom heeft hier haar alias de 'Dumpling Diva' ontwikkeld. Zoals het alias doet vermoeden betrok de kunstenaar haar liefde voor koken steeds meer in haar werk.[10]

In 2015 heeft Samsom een boekje over zichzelf uitgebracht, genaamd Diary of a Forgotten Actress 1972-79. Het boekje is gecureerd door fotografen Inez van Lamsweerde en Vinoodh Matadin en bevat verschillende foto's en beelden van Samsom's werk door de jaren heen.[11]

Heden[bewerken | brontekst bewerken]

Marja Samsom woont nog steeds in New York en is als kunstenaar actief. Zo heeft Samsom in 2021 nog een performance in het Franklin Furnace archief gegeven. Ze richt zich tegenwoordig op performance kunst, storytelling en het maken van objecten.

Deze objecten horen soms bij Samsom's performances. Bijvoorbeeld de drie grote objecten van papier maché die de kunstenaar heeft gemaakt voor haar performance 'Miss Taken Identities'. Deze objecten horen zowel bij haar performance, als dat het op zichzelf staande kunstobjecten zijn. Zo combineert Samsom verschillende kunstdisciplines.

In opvolging van het boek Diary of a Forgotten Actress is onlangs een nieuw boek van Samsom verschenen. In dit boek komen het werk van Samsom, briefwisselingen met naasten en allerlei andere toevoegingen en kijkjes in haar carrière samen.[12]

Collecties[bewerken | brontekst bewerken]

Het werk van Marja Samsom bevindt zich in verschillende collecties van over de hele wereld, waaronder:

De Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed voor vroege objecten en videowerk afkomstig uit de late jaren '70.

Platform voor mediakunst LIMA.

Er zijn archiefstukken te zien in o.a. De Appel.

  1. Clocktower Org.. Geraadpleegd op 10 augustus 2021.
  2. Marja Samsom Website. Geraadpleegd op 20 september 2021.
  3. De Appel. Geraadpleegd op 24 augustus 2021.
  4. De Appel. Geraadpleegd op 10 oktober 2021.
  5. LIMA. Geraadpleegd op 3 september 2021.
  6. Marja Samsom. Geraadpleegd op 15 september 2021.
  7. (en) Marja Samsom. Marja Samsom. Geraadpleegd op 9 juli 2021.
  8. (en) Marja Samsom. Marja Samsom. Geraadpleegd op 9 juli 2021.
  9. Zandlslant. Geraadpleegd op 2 oktober 2021.
  10. ZandlSlant. Geraadpleegd op 21 september 2021.
  11. Marja Samsom. Geraadpleegd op 30 augustus 2021.
  12. Marja Samsom. Geraadpleegd op 1 november 2021.