Gebruiker:Mihasi0/Web 3.0

Opgelet! Over de precieze definitie van Web 3.0 bestaat nog veel speculatie, dit artikel bestaat dus zeker niet uit vaststaande feiten.

Inleiding[bewerken | brontekst bewerken]

Web 3.0 is de benaming voor de volgende generatie van het WWW, ofwel World Wide Web (Wereldwijde Web). Het nieuwe WWW belooft overal beschikbaar te zijn, op veel verschillende apparaten te werken (Computer, GSM, Smartphone,...) en alle diensten die de gebruiker nodig heeft via het internet aan te bieden. Het zou de manier waarop we met internet omgaan helemaal veranderen, omdat de gebruiker alles via zijn browser zou kunnen doen en in theorie geen andere software meer zou nodig hebben voor alledaagse taken.

Geschiedenis van het World Wide Web[bewerken | brontekst bewerken]

Om de toekomst van iets te begrijpen is het nodig een inzicht te hebben in het verleden, en het WWW is daar geen uitzondering op. Hoewel het relatief jong is, heeft het WWW sinds de oprichting door de Engelsman Tim Berners-Lee in 1980 al enkele fases doorlopen.

Web 1.0[bewerken | brontekst bewerken]

Web 1.0 kan beschouwd worden als de geboorte en kindertijd van het internet. Oorspronkelijk was het WWW enkel een manier waarop wetenschappers snel en efficiënt gegevens met elkaar konden delen, maar toen computers betaalbaarder werden en het internet toegankelijker werd ontdekten ook de gewone gebruikers de handigheid van het WWW. De eerste versie van het WWW was niet grafisch, alles gebeurde via een terminal in tekst. Een voorbeeld van een op tekst gebaseerde browser is Lynx.

Hoewel het niet lang duurde voor grafische browsers zoals Mosaic en later Netscape opkwamen, is Lynx nog een hele tijd populair geweest. Web 1.0 draaide dus voornamelijk over tekstdocumenten op het internet. Hoewel het web geleidelijk aan grafischer werd toen steeds meer mensen toegang kregen tot het internet (en ook zelf webpagina's konden aanmaken), heeft Web 1.0 zich nooit goed geschikt voor de verspreiding van media. Tot aan de zogenaamde Dot-com Boom rond 2001, die door velen als het einde van Web 1.0 wordt beschouwd, was media op het WWW weinig vertegenwoordigd.

Web 2.0[bewerken | brontekst bewerken]

Rond 2001-2002 werden de internetverbindingen sneller en beter, waardoor men nu zonder problemen grotere hoeveelheden informatie kon doorsturen over het WWW. Dat zorgde voor de twee ontwikkelingen die het meest bepalend waren voor Web 2.0: interactie met de gebruiker en media-integratie.

Terwijl Web 1.0 voornamelijk werd gebruikt voor éénrichtingsverkeer, wordt in Web 2.0 de gebruiker veel meer betrokken. De webmaster biedt nog steeds zijn webpagina met informatie aan, maar de gebruiker heeft nu meer controle over hoe hij de pagina wil bekijken. Sommige websites staan de gebruiker toe bepaalde delen van de site te verbergen of de kleuren en lay-out aan te passen (bijvoorbeeld Gmail). Gebruikers kunnen hun mening achterlaten op sites (bijvoorbeeld op forums) of kunnen zelfs bestanden uploaden naar de webserver zodat die beschibaar worden op de site (bijvoorbeeld YouTube). Typisch aan Web 2.0 zijn weblogs en RSS-feeds, die de gebruiker op de hoogte houden van de ontwikkelingen op de site. De nadruk ligt in Web 2.0 op interactie tussen webmaster en gebruiker en tussen gebruikers onderling.

Web 2.0 leent zich ook beter voor media. De snellere internetverbindingen maken het mogelijk om niet alleen afbeeldingen, muziek en filmpjes van hoge kwaliteit beschikbaar te maken op het internet, maar ook om ze te streamen. Ook sociale netwerksites zoals Myspace en Facebook zijn niet los te denken van Web 2.0.

Semantisch Web[bewerken | brontekst bewerken]

Het WWW zit op dit moment in een fase tussen Web 2.0 en het Semantisch Web. Het Semantisch Web is een benaming voor een WWW dat door applicaties niet meer wordt beschouwd als een verzameling documenten, maar als een verzameling entiteiten. Door gebruik te maken van kunstmatige intelligentie zullen applicaties in staat zijn de inhoud van webpagina's te analyseren en begrijpen, om zo tot betere resultaten te komen.

Het Semantisch Web zal voor de gebruiker gemakkelijker en efficiënter zijn. In plaats van meerdere zoekacties te moeten uitvoeren om een taxi, een etentje en een film te boeken zal de gebruiker bijvoorbeeld alles kunnen combineren in één zoekopdracht. In Web 3.0 zullen browsers ook meer informatie over gebruikers verzamelen, om zo zoekresultanten af te stemmen op de voorkeur van de gebruiker.

De termen Semantisch Web en Web 3.0 worden vaak door elkaar gebruikt, maar er zijn elementen van het Semantisch Web terug te vinden in zowel Web 2.0 (zoekmachines zoals Yahoo!) als in Web 3.0. Het is wel zo dat Web 3.0 grotendeels semantisch zal zijn, terwijl Web 2.0 dat maar voor een klein deel is.

Morfologische verschillen[bewerken | brontekst bewerken]

De morfologische verschillen zijn die verschillen die de eindgebruikers zullen merken tussen Web 2.0 en Web 3.0.

Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

De eigenschappen van Web 3.0 kunnen als volgt worden opgesomd:

semantisch
altijd en overal verbinding met internet
software en services aangeboden over het WWW
flexibel en snel
beschikbaar op verschillende apparaten

De webbrowser zal in Web 3.0 het equivalent worden van een persoonlijke assistent. Browsers zullen terwijl de gebruiker het WWW doorzoekt meer en meer informatie over de voorkeuren van de gebruiker verzamelen om hem zo goed mogelijk te assisteren.

Informatie op het internet[bewerken | brontekst bewerken]

Niet enkel browsers, maar ook webapplicaties zullen informatie over de gebruiker verzamelen. Een klein deel van die informatie stelt de gebruiker zelf beschikbaar in de vorm van bijvoorbeeld APML, waarbij hij een persoonlijk profiel aanmaakt met zijn interesses dat kan worden gebruikt door applicaties in Web 3.0.

Het grootste deel van de informatie zal echter zonder medeweten van de gebruiker worden verzameld. In het huidige Web wordt al bijgehouden hoe vaak een gebruiker op een site komt, op welke links hij klikt, etc. Web 3.0 zal veel meer informatie verzamelen om de voorkeuren van de gebruiker te leren kennen en hem zo sneller en efficiënter in de informatie of services die hij zoekt te voorzien. Het WWW zal ook overal beschikbaar zijn, waardoor er op alle locaties profielen over de gebruiker worden opgesteld.

Technische ontwikkelingen[bewerken | brontekst bewerken]

Om Web 3.0 en een Semantisch Web mogelijk te maken, zal er een manier moeten worden gevonden om aan programma's duidelijk te maken waarover een webpagina gaat. Eén optie is gebruik maken van metadata, dat al beschikbaar is in Web 2.0 maar voorlopig nauwelijks gebruikt wordt.

URI[bewerken | brontekst bewerken]

Een URI is een manier om een document terug te vinden op het internet. Een voorbeeld van een URI is een URL, die we allemaal gebruiken om websites terug te vinden (bv http://nl.wikipedia.org). Een URI kan beschouwd worden als het adres van een webdocument. In Web 3.0 is het de bedoeling dat URI's worden uitgebreid met metadata, zodat applicaties niet enkel gegevens hebben over het adres, maar ook over de inhoud. Als men de analogie naar een flatgebouw doortrekt, kunnen applicaties in Web 3.0 niet enkel het adres ontcijferen, maar ook informatie over de identiteit en de eigenschappen van de inwoners. Wanneer men dan naar één specifieke inwoner op zoek is, kan men rechstreeks naar het appartement van de inwoner worden doorverwezen, in plaats van elk appartement te moeten afgaan.

RDF[bewerken | brontekst bewerken]

Het Resource Description Framework is een manier om metadata te beschrijven en uit te wisselen. Het RDF koppelt aan een resource (alles dat een URI kan worden toegewezen) drie specifieke eigenschappen: Resource, Property, PropertyType. Een Resource kan bijvoorbeeld een webpagina zijn, die webpagina kan dan een aantal PropertyTypes hebben, bijvoorbeeld auteur en titel. De Property voor auteur is dan de combinatie van de Resoucre en het PropertyType: bv. de auteur van webpagina http://www.document.voorbeeld is x. RDF zal vermoedelijk een belangrijke rol gaan spelen in Web 3.0.

Microformats[bewerken | brontekst bewerken]

Een ander voorbeeld van metadata is een Microformat. Terwijl het RDF vooral met XML wordt opgebouwd, worden Microformats verwerkt in de XHTML-code waaruit een webpagina is opgebouwd. Er wordt voornamelijk gebruik gemaakt van span-elementen met voorgedefinieerde class-attributen (soms ook id-, title-, rel- of rev-attributen). Een applicatie kan dan simpelweg binnen een webdocument scannen naar span-elementen met de relevante class-attributen en die analyseren.

Er zijn twee problemen met het gebruik van metadata:

Er zijn geen standaarden voor welke vorm de metadata moet aannemen. Elke webdeveloper kan zijn eigen zin doen, waardoor het moeilijker wordt om efficiënt op metadata te gaan filteren.
Metadata wordt in het huidige WWW nauwelijks gebruikt. Als men wil overstappen naar Web 3.0 door gebruik te maken van metadata, zullen alle pagina's op het WWW moeten worden aangepast zodat ze metadata bevatten.

Top-down ontwerp[bewerken | brontekst bewerken]

Een andere oplossing is gebruik maken van een top-down ontwerp. Dat houdt in dat men in plaats van elke webpagina aan te passen zodat applicaties enkel naar de juiste tags moeten zoeken, applicaties gaat bouwen die de natuurlijke taal beter kunnen begrijpen en aan de hand daarvan de inhoud van een website analyeren. De zoekmachines Hakia en Powerset zijn daar voorbeelden van.

Voorbeeld[bewerken | brontekst bewerken]

Een voorbeeld van de werking van Web 3.0 gaat als volgt. Stel de gebruiker wil een weekendje [[Parijs] boeken. Hij opent zijn browser, gaat naar zijn favoriete zoekmachine en typt in “Ik wil een weekend Parijs voor ongeveer 300 euro”. De browser geeft de voorkeuren van de gebruiker door aan de zoekmachine, de zoekmachine zoekt naar hotels, restaurants, bezienswaardigheden en vervoersmiddelen die de gebruiker zullen bevallen en stelt voor hem een pakket op met die zoekresultaten en de totale kostprijs. De gebruiker wordt ook in staat gesteld heel het pakket ineens te betalen, waarbij de zoekmachine verbinding maakt met andere applicaties op het WWW (bv de bank van de gebruiker en de applicatie die reservaties van het hotel afhandelt) en boekt de reis automatisch. De gebruiker hoeft dus zelf niet veel opzoekwerk meer te doen en bespaart daardoor een hoop tijd.