Gong Lijiao

Gong Lijiao
	Gong Lijiao bij de Bislet Games van 2011
Volledige naam	Lijiao Gong
Geboortedatum	24 januari 1989
Geboorteplaats	Luquan
Nationaliteit	China
Lengte	1,74 m
Gewicht	110 kg
Sportieve informatie
Discipline	kogelstoten
Trainer/coach	Li Meisu
Eerste titel	Chinees kampioene kogelstoten 2006
OS	2008, 2012, 2016, 2020
Portaal	Atletiek

Gong Lijiao (Chinees 巩立姣; Luquan, 24 januari 1989) is een Chinese atlete, die is gespecialiseerd in het kogelstoten. Ze nam viermaal deel aan de Olympische Spelen, waarbij zij de vierde keer goud won. Eerder, in 2008 en 2012, had ze een bronzen medaille gewonnen. In 2017 veroverde zij in Londen de wereldtitel.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste internationale successen[bewerken | brontekst bewerken]

Gong maakte haar internationale debuut op de wereldkampioenschappen van 2007 in Osaka, waar zij zevende werd bij het kogelstoten. Deze wedstrijd werd gewonnen door de Nieuw-Zeelandse Valerie Vili met een afstand van 20,54 m.

Een jaar later nam Gong deel aan de Olympische Spelen in Peking, waar zij zich bij het kogelstoten voor de finale plaatste. Hierin werd zij met een beste stoot van 19,20 vijfde, nadat zij in de kwalificatie tot 19,46 was gekomen, de beste prestatie van een Chinese kogelstootster in meer dan een decennium, jaren later kreeg Gong voor deze prestatie een bronzen medaille. In 2009, op de WK in Berlijn, veroverde zij vervolgens met een bronzen medaille bij het kogelstoten haar eerste eremetaal op een mondiaal toernooi. Helemaal aan het einde van dat jaar, in november, werd de Chinese met 19,04 tevens Aziatisch kampioene.

Op de Aziatische Spelen van 2010 in Guangzhou in november bleek Gong niet opgewassen tegen haar landgenote Li Ling, die haar titel verdedigde. Met een winnende stoot van 19,94 bleef Li Gong, die tot 19,67 kwam, bijna 30 cm voor.

Dat ze inmiddels op mondiaal goed kon meekomen, bewees Gong in 2011 op de wereldkampioenschappen in Daegu. Met 19,97 kwam zij slechts vijf centimeter te kort om op het erepodium terecht te komen.

Olympisch brons[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de Olympische Spelen van 2012 in Londen veroverde Gong eveneens een bronzen medaille. Ze was aanvankelijk vierde geworden, maar na de uitsluiting van winnares Nadzeja Astaptsjoek vanwege doping, schoof de Chinese op naar de derde plaats.

In de jaren die volgden kwam Gong op de mondiale toernooien tot tweemaal toe op het erepodium terecht. Zowel in 2013 op de WK in Moskou als in 2014 bij de wereldindoorkampioenschappen in Sopot werd zij derde. Bij beide gelegenheden stonden de Nieuw-Zeelandse Valerie Adams en de Duitse Christina Schwanitz een hogere klassering in de weg. Wel werd zij in 2014 kampioene op de Aziatische Spelen, maar daar was het niveau bij het kogelstoten minder dan bij de twee voorgaande afleveringen.

Zilver op WK[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de WK van 2015 in Peking was Adams er niet meer bij en dus had Gong voor eigen publiek nog slechts tegenstand te duchten van Schwanitz. Met een beste stoot van 20,30 hoefde de Chinese ditmaal slechts zeven centimeter op haar rivale toe te geven en veroverde zij het zilver.

Op de Olympische Spelen van 2016 in Rio de Janiero was Gong niet in haar beste doen. Met een tegenvallende stoot van 19,39 moest zij niet alleen de nu weer wel aanwezige Valerie Adams voor laten, maar liet zij zich ook verrassen door de Hongaarse Anita Márton, die haar met 19,87 van het erepodium afhield. De titel ging intussen verrassenderwijs naar de Amerikaanse Michelle Carter, die met een nationaal record van 20,93 uit haar slof schoot en tweevoudig olympisch kampioene Adams van haar troon stootte. Dat de Chinese Schwanitz, die in Rio slechts zesde werd, ditmaal achter zich wist te houden, was de enige genoegdoening die zij overhield aan deze wedstrijd.

Wereldkampioene[bewerken | brontekst bewerken]

In 2017 greep Gong Lijiao echter eindelijk haar kans. Op de WK in Londen ontbraken zowel Adams als Schwanitz. Met een beste stoot van 19,94 hield Gong vervolgens zowel Márton als olympisch kampioene Carter achter zich en veroverde zij de titel. Het betekende het hoogtepunt in de atletiekloopbaan van de Chinese.

Titels[bewerken | brontekst bewerken]

Olympisch kampioene kogelstoten - 2020
Wereldkampioene kogelstoten - 2017
Aziatische Spelen kampioene kogelstoten - 2014
Aziatisch kampioene kogelstoten - 2009
Aziatisch indoorkampioene kogelstoten - 2008
Chinees kampioene kogelstoten - 2006
Chinees indoorkampioene kogelstoten - 2007

Persoonlijke records[bewerken | brontekst bewerken]

Outdoor

Onderdeel	Prestatie	Datum	Plaats
kogelstoten	20,58 m	1 augustus 2021	Tokio
speerwerpen	53,94 m	16 juni 2007	Cangzhou

Indoor

Onderdeel	Prestatie	Datum	Plaats
kogelstoten	19,93 m	19 maart 2011	Chengdu

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

kogelstoten[bewerken | brontekst bewerken]

Kampioenschappen

2005: 4e Chinese kamp.
2006: 1 Chinese kamp.
2007: 1 Chinese indoorkamp.
2007: 4e Chinese kamp.
2007: 7e WK - 18,66 m
2008: 1 Aziatische indoorkamp. - 18,12 m
2008: 3 OS - 19,20 m (in kwal. 19,46 m) (na DQ Natallja Michnevitsj en Nadzeja Astaptsjoek)
2009: 3 WK - 19,89 m
2009: 1 Aziatische kamp. - 19,04 m
2010: 3 IAAF Continental Cup - 20,13 m
2010: 2 Aziatische Spelen - 19,67 m
2011: 4e WK - 19,97 m
2012: 3 OS - 20,22 m (na DQ Nadzeja Astaptsjoek)
2013: 3 WK - 19,95 m
2014: 3 WK indoor - 19,24 m
2014: 3 IAAF Continental Cup - 19,23 m
2014: 1 Aziatische Spelen - 19,06 m
2015: 2 WK - 20,30 m
2016: 4e OS - 19,39 m
2017: 1 WK - 19,94 m
2021: 1 OS - 20,58 m
2022: 2 WK - 20,39 m