Henri Decaë

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Henri Decaë
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Geboren Saint-Denis, 31 juli 1915
Overleden Parijs, 7 maart 1987
Geboorteland Vlag van Frankrijk
Jaren actief 1949 - 1987
Beroep Cameraman
Films Ascenseur pour l'échafaud
Les Quatre Cents Coups
Le Corniaud
Le Clan des Siciliens
Le Cercle rouge
(en) IMDb-profiel
(mul) TMDB-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Henri Decaë (Saint-Denis, 31 juli 1915 - Parijs, 7 maart 1987) was een Frans cameraman.

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Opleiding en eerste stappen in de filmwereld[bewerken | brontekst bewerken]

Na het behalen van zijn baccalaureaat schreef Decaë zich in aan de toenmalige École Technique de la Photographie et de Cinéma (de huidige École Louis-Lumière). Hij deed ervaring op als geluidseditor en geluidsingenieur. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij persfotograaf in het Franse leger. Na de oorlog maakte hij documentaire, commerciële en industriële korte films die hij soms zelf regisseerde.

Jean-Pierre Melville[bewerken | brontekst bewerken]

Jean-Pierre Melville, in menig opzicht een voorloper van de nouvelle vague, gaf hem zijn eerste opdracht als cameraman van een lange speelfilm: het psychologisch Tweede Wereldoorlogsdrama Le Silence de la mer (1949) naar de gelijknamige verzetsroman van Vercors. Vanaf dan werd Decaë de favoriete cameraregisseur van Melville, samen draaiden ze zeven films. De misdaadfilm Le Cercle rouge (1970), de laatste film die Decaë voor Melville draaide, was de succesrijkste van de reeks.

Nouvelle vague[bewerken | brontekst bewerken]

Samen met Raoul Coutard stond Decaë mee aan de wieg van de nouvelle vague. Hij nam met Claude Chabrol de eerste vier van diens films op, waaronder Le Beau Serge (1958) en Les Cousins (1959), de eerste twee volwaardige films van de nouvelle vague. Voor Louis Malle fungeerde hij als cameraregisseur voor vijf van diens eerste films, waaronder klassiekers als de misdaadfilm Ascenseur pour l'échafaud (1958) en het schandaal verwekkende Les Amants (1958). Hij was eveneens verantwoordelijk voor de opnames van de veel geroemde tragikomedie Les Quatre Cents Coups (1959), de eerste lange speelfilm van François Truffaut.

Andere samenwerkingen[bewerken | brontekst bewerken]

Behalve met de voornoemde cineasten van de nouvelle vague vormde Decaë verscheidene keren team met bekende cineasten als René Clément, Claude Zidi, Gérard Oury en Georges Lautner. Oury deed vijf keer een beroep op Decaë, onder meer voor de drie Louis de Funès-kaskrakers Le Corniaud (1965), La folie des grandeurs (1971) en Les Aventures de Rabbi Jacob (1973). Met Lautner werkte Decaë zeven keer samen en bezorgde hem, samen met hoofdrolspeler Jean-Paul Belmondo, in 1979-1981 de drie belangrijkste commerciële successen uit zijn carrière: Flic ou voyou, Le Guignolo en Le Professionnel.

In de loop van zijn carrière deelde Decaë nog in het succes van uiteenlopende films als Week-end à Zuydcoote (1964), La Tulipe noire (1964), The Night of the Generals (1967), Le Clan des Siciliens (1969) en Inspecteur la Bavure (1983).

Hij bracht Franse filmiconen uit de jaren zestig en zeventig zoals Alain Delon (in 9 films), Jean-Paul Belmondo (ook in 9 films), Louis de Funès, Jeanne Moreau en Brigitte Bardot meermaals voorbeeldig in beeld.

Decaë overleed in 1987 op 71-jarige leeftijd.

Filmografie[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Henri_Decaë&oldid=59548503"