Jonny Evans

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jonny Evans
Jonny Evans
Persoonlijke informatie
Volledige naam Jonathan Grant Evans
Geboortedatum 3 januari 1988
Geboorteplaats Belfast, Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland
Lengte 188 cm
Been Rechts
Positie Centrale verdediger
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Engeland Manchester United
Rugnummer 35
Contract tot 30 juni 2024
Jeugd
2004–2006 Vlag van Engeland Manchester United
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2006–2015
2006
2006–2007
2008
2015–2018
2018–2023
2023– 		Vlag van Engeland Manchester United
→ Vlag van België Royal Antwerp
→ Vlag van Engeland Sunderland
→ Vlag van Engeland Sunderland
Vlag van Engeland West Bromwich Albion
Vlag van Engeland Leicester City
Vlag van Engeland Manchester United
 131(4)
11(2)
18(1)
15(0)
89(5)
90(4)
1(0)
Interlands **
2006– Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland 91(4)
* Bijgewerkt op 29 juli 2021
** Bijgewerkt op 29 juli 2021
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Jonathan ("Jonny") Grant Evans (Belfast, 3 januari 1988) is een Noord-Iers voetballer die doorgaans als centrale verdediger speelt. Hij verruilde West Bromwich Albion in juli 2018 voor Leicester City, dat circa €4.000.000,- voor hem betaalde. Evans debuteerde in 2006 in het Noord-Iers voetbalelftal.

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Manchester United[bewerken | brontekst bewerken]

Evans stroomde in 2006 door vanuit de jeugd van Manchester United. Dat verhuurde hem in zijn eerste seizoen aan satellietclub Royal Antwerp. De daaropvolgende twee seizoenen werd hij vervolgens verhuurd aan Sunderland. Evans werd daar herenigd met zijn voormalig Antwerp FC-teamgenoot Danny Simpson. Dit tweetal hielp Sunderland met het winnen van de Championship, de op een na Engelse hoogste divisie. Evans werd uitgeroepen tot jeugdspeler van het seizoen.

Hij maakte zijn debuut in het eerste elftal van Manchester United op 26 september 2007 tegen Coventry City in de EFL Cup (2–0 nederlaag). Zijn debuut op Europees niveau was tegen Dynamo Kiev als wisselspeler voor Gerard Piqué. Dit was in de knock-outfase van de voorronde van de UEFA Champions League.[1] Zijn debuut in het hoofdtoernooi was op 7 december 2007 tegen AS Roma. Deze wedstrijd zou de boeken ingaan als de grootste uitslag ooit in de kwartfinale van het Europese hoofdtoernooi, namelijk 7–1. Evans kwam in seizoen 2007/08 tot twee wedstrijden in de UEFA Champions League en won deze editie na finalewinst op Chelsea. Later dat seizoen werd ook de FIFA Club World Cup gewonnen door finalewinst op CONMEBOL Libertadores-winnaar LDU Quito.

Evans werd op vrijdag 6 maart 2015 door de Engelse voetbalbond FA voor zes wedstrijden geschorst na een spuugincident, twee dagen eerder in het duel tegen Newcastle United. Hij kreeg het in die wedstrijd aan de stok met Papiss Cissé. Beide spelers bespuugden elkaar, maar dat werd niet waargenomen door de scheidsrechter. Op basis van tv-beelden kregen beiden alsnog een straf opgelegd. Cissé werd voor zeven duels geschorst en betuigde een dag na het incident zijn spijt.[2]

Evans bleef tot en met het seizoen 2014/15 actief in Manchester. Daarmee werd hij in die tijd drie keer kampioen in de Premier League, won hij twee keer de EFL Cup, drie keer de FA Community Shield, een keer de UEFA Champions League en een keer de FIFA Club World Cup.[3]

West Bromwich Albion[bewerken | brontekst bewerken]

In augustus 2015 tekende Evans een contract tot medio 2019 bij West Bromwich Albion, de nummer dertien van de Premier League in het voorgaande seizoen.[4] Dat betaalde circa €8.250.000,- voor hem aan Manchester United, dat tot €2.750.000 extra aan eventuele bonussen in het vooruitzicht kreeg.[5] Evans speelde gedurende zijn eerste seizoen dertig competitiewedstrijden voor West Bromwich Albion. In een thuiswedstrijd tegen Stoke City op 2 januari 2016 maakte hij in de blessuretijd het winnende doelpunt (2–1).[6]

Leicester City[bewerken | brontekst bewerken]

In juni 2018 activeerde Leicester City de degradatieclausule van £ 3,5 miljoen in het West Brom-contract van Evans. Hij tekende een driejarig contract bij de Foxes en maakte zijn debuut in Leicester in een 2-0 overwinning op Wolverhampton Wanderers op 18 augustus 2018. Hij scoorde zijn eerste doelpunt voor de club in een 4-1 nederlaag tegen Crystal Palace op 23 februari 2019.

Evans maakte zijn 400ste optreden in het Engelse voetbal op 12 juli 2020 en scoorde een eigen doelpunt in een 4-1 nederlaag weg tegen AFC Bournemouth in de Premier League.

Voorafgaand aan het seizoen 2022-2023 werd Evans aangesteld als aanvoerder na het vertrek van de vorige aanvoerder Kasper Schmeichel.

Terugkeer bij Manchester United[bewerken | brontekst bewerken]

Evans' contract bij Leicester City liep af aan het einde van het seizoen 2022/23, waarna hij mee ging trainen bij Manchester United. Op 18 juli werd aangekondigd dat Evans een kortetermijnovereenkomst heeft getekend waardoor hij kon deelnemen aan de oefencampagne van Manchester United in Edinburgh en San Diego.[7] Op 1 september werd bekend gemaakt dat Evans een contract voor een jaar had getekend bij de club.[8]

Clubstatistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Andere Supercup Europa Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2006/07 → Vlag van België Royal Antwerp Tweede klasse 11 2 0 0 0 0 — — 11 2
Seizoen Club Competitie Pr. League FA Cup League Cup Com. Shield Europa Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2006/07 → Vlag van Engeland Sunderland Premier League 18 1 0 0 0 0 — — 18 1
2007/08 15 0 0 0 0 0 — — 15 0
2008/09 Vlag van Engeland Manchester United 17 0 3 0 0 0 0 0 9 0 29 0
2009/10 18 0 1 0 5 0 1 0 3 0 27 0
2010/11 13 0 2 0 2 0 1 0 3 0 21 0
2011/12 29 1 1 0 1 0 1 0 8 0 40 1
2012/13 23 3 2 0 0 0 0 0 5 1 30 4
2013/14 17 0 1 0 4 1 0 0 3 1 25 2
2014/15 14 0 2 0 1 0 — — 17 0
2015/16 Vlag van Engeland West Bromwich Albion 30 1 4 0 0 0 — — 34 1
2016/17 31 2 0 0 0 0 0 0 0 0 31 2
2017/18 28 2 2 0 1 0 0 0 0 0 31 2
2018/19 Vlag van Engeland Leicester City 24 1 1 0 3 0 — — 28 1
2019/20 38 1 2 0 6 1 0 0 0 0 46 2
2020/21 25 0 3 0 0 0 5 0 0 0 33 0
Carrière totaal 351 14 20 0 23 2 8 0 31 2 436 18

Bijgewerkt tot en met 20 april 2021

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Evans maakte zijn debuut in het Noord-Iers voetbalelftal op 6 september 2006 in een met 3–2 gewonnen EK-kwalificatiewedstrijd tegen Spanje. Hij speelde het volledige duel.[9] In een interland in het kwalificatietoernooi voor het wereldkampioenschap voetbal 2010 tegen Polen (3–2 winst) maakt Evans zijn eerste en vooralsnog enige interlanddoelpunt.[10] Evans werd in mei 2016 opgenomen in de selectie van Noord-Ierland voor het Europees kampioenschap voetbal 2016 in Frankrijk, de eerste deelname van het land aan een EK.[11] Noord-Ierland werd in de achtste finale uitgeschakeld door Wales (0–1), dat won door een eigen doelpunt van de Noord-Ierse verdediger Gareth McAuley.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Engeland Sunderland
Football League Championship 1x 2006/07
Vlag van Engeland Manchester United
FIFA Club World Cup 1x 2008
UEFA Champions League 1x 2007/08
Premier League 3x 2008/09, 2010/11, 2012/13
Football League Cup 2x 2008/09, 2009/10
FA Community Shield 3x 2010, 2011, 2013
Vlag van Engeland Leicester City
FA Cup 1x 2020/21

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Jonny Evans van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jonny_Evans&oldid=66967719"