Kleine marters
| Kleine marters | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
| Zwartvoetbunzing (Mustela nigripes) | |||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
| Geslacht | |||||||||||
| Mustela Linnaeus, 1758 | |||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||
Kleine marters op  Wikispecies
| |||||||||||
| |||||||||||
De kleine marters (Mustela) vormen een geslacht van kleine, slanke marterachtigen in de onderfamilie Mustelinae. De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus.[1] Tot dit geslacht behoren zestien soorten, waaronder hermelijn, wezel en bunzing. Het geslacht splitste zich zo'n 20 miljoen jaar geleden, in het Mioceen, af van de rest van de Mustelinae.
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Het zijn over het algemeen kleine, lange roofdieren met korte poten. De wezel is het kleinst bekende roofdier. Bij veel soorten zijn mannetjes duidelijk groter dan vrouwtjes. Een mogelijke verklaring is dat zo voedselconcurrentie tussen beide geslachten wordt vermeden. De grotere mannetjes kunnen namelijk grotere prooien aan dan de kleinere vrouwtjes, en laten meestal de kleinere prooien, waar de vrouwtjes achteraan gaan, links liggen. Een andere verklaring is dat de vrouwtjes, die voor de jongen moeten zorgen, er voordeel bij hebben om minder tijd aan de jacht te besteden, dus om lichter te zijn. Mannetjes moeten vechten voor territoria, en hebben er meer baat bij om zwaar te zijn.[bron?]
Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]
De soorten van het geslacht Mustela leven voornamelijk van muizen, woelmuizen en andere kleine knaagdieren, maar ze kunnen soorten aan die groter zijn dan zijzelf. Ook vangen ze vogels, kikkers, hagedissen, insecten en ander voedsel. Het zijn opportunistische jagers, de enige voedselspecialist is de zwartvoetbunzing, die enkel op prairiehonden jaagt.
Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]
Ze komen voor in praktisch geheel Europa, Azië en Noord-Amerika. In Latijns-Amerika komt het geslacht voor tot in Bolivia en Brazilië, en in Indonesië tot Sumatra en Borneo. Hermelijn, wezel en bunzing zijn ingevoerd in Nieuw-Zeeland. In de Benelux komen van nature vier soorten voor, namelijk bunzing, hermelijn, wezel en Europese nerts, hoewel de laatste soort door menselijk toedoen is verdwenen.
Soorten[bewerken | brontekst bewerken]
Er worden zeventien soorten onderscheiden, in negen ondergeslachten. De Amerikaanse nerts en de zeemink worden in plaats van in het aparte geslacht Neovison ook wel in Mustela geplaatst.
- Geslacht Mustela
- Ondergeslacht Cabreragale
- Ondergeslacht Cryptomustela
- Ondergeslacht Grammogale
- Ondergeslacht Gale
- Ondergeslacht Kolonokus
- Ondergeslacht Lutreola
- Ondergeslacht Mustela
- Ondergeslacht Pocockictis
- Ondergeslacht Putorius (Bunzings)
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- Wozencraft, W.C. 2005. Order Carnivora. Pp. 532-628 in Wilson, D.E. & Reeder, D.M. (eds.). Mammal Species of the World: a taxonomic and geographic reference. 3rd ed. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2 vols., 2142 pp. ISBN 978-0-8018-8221-0
Bronnen, noten en/of referenties
|