Leo XIII-seminarie
Het Leo XIII-seminarie is een voormalig seminarie en huidige studentenresidentie in de Belgische stad Leuven. Het gebouw ligt aan de Andreas Vesaliusstraat tegenover de aula Vesalius en Groep T.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Het neogotische Leo XIII-seminarie werd tussen 1895 en 1897 gebouwd naar een ontwerp van Joris Helleputte en diens leerling Joseph François Piscador. Het seminarie werd opgericht door Désiré-Joseph Mercier, voorzitter van het Hoger Instituut voor Wijsbegeerte en later aartsbisschop van Mechelen en kardinaal. Een groot deel van de bouw werd door Armand Thiéry bekostigd. Het seminarie werd vernoemd naar de toenmalige paus Leo XIII en diende oorspronkelijk als interdiocesane huisvesting voor studenten van de priesteropleiding aan het nabijgelegen Hoger Instituut voor Wijsbegeerte.
In juli 1914 werd het seminarie onder impuls van Simon Deploige, Armand Thiéry en Antoine Tits gedurende ongeveer een jaar omgedoopt tot het noodhospitaal Sint-Thomas.[1]
Thans is het gebouw een internationale en christelijke studentenresidentie. De residentie is ingedeeld in tien gemeenschappen. De huidige president van zowel het Leo XIII-seminarie als het Heilige Geestcollege is sinds 2021 Reimund Bieringer.[2]
Galerij[bewerken | brontekst bewerken]
.jpg)
.jpg)
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- De Raeymaeker, Louis, Het seminarie Leo XII van 1892 tot 1942, Leuven, De Vlaamsche Drukkerij, 1942.
- Meulemans, Alfons, 'Oude Leuvense straten en huizen. De Tiensestraat' in Mededelingen voor de Geschied- en Oudheidkundige Kring van Leuven en Omgeving 12, nr. 1, 1972, 44-45.
- Van vicus artium tot nieuwbouw. 550 jaar Faculteitsgeschiedenis, tentoonstellingscatalogus, Leuven, Acco, 1975.
- Lefever, F.A., 'Architect Joseph, François Piscador, de late neogotieker', in Mededelingen van de Geschied- en Oudheidkundige Kring voor Leuven en Omgeving 19, 1979, 64-74.
- Smeyers, Maurits, 'Armand Thiéry. Apologie voor een geniaal zonderling', in Arca Lovaniensis 19-20, 1992.
- Priem, K., 'De kapel van het Leo XIII-seminarie', in Open Monumentendag Leuven, Leuven, 1993, 21-27.
- Uytterhoeven, Rik, Neogotiek in Leuven. Cultuurhistorische stadswandelingen, Leuven, Davidsfonds, 1997.
- Verpoest, Luc, 'Joris Helleputte. Ingenieur en architect (1852-1925)', in Monumenten en Landschappen 16, nr. 4, 1997, 25-40.
- Joris Helleputte. Architect en politicus 1852-1925, vol. 2, oeuvrecatalogus, Leuven, Universitaire Pers Leuven, 1998, 124-129, 187-190.
- Juveyns, Lambert, 'Joseph François Piscador. Een controversieel Leuvens neogotieker', in Jubileumboek, Leuven, Geschied- en Oudheidkundige Kring voor Leuven en Omgeving, Leuven, 2002, 313-378.
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 