Lingyuanopterus
| Lingyuanopterus Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Vroeg-Krijt | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Lingyuanopterus camposi | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||
| Lingyuanopterus Xu et al., 2022 | |||||||||||||
| Typesoort | |||||||||||||
| Lingyuanopterus camposi | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Lingyuanopterus camposi | |||||||||||||
| |||||||||||||
Lingyuanopterus is een geslacht van uitgestorven pterosauriërs, behorende tot de Pterodactyloidea, dat leefde tijdens het Vroeg-Krijt in het gebied van het huidige China.
Naamgeving[bewerken | brontekst bewerken]
In 2022 werd de typesoort Lingyuanopterus camposi benoemd en beschreven door Xu Yizhi, Jiang Shunxing en Wang Xiaolin. De geslachtsnaam verbindt een verwijzing naar Lingyuan, de vindplaats, met een gelatiniseerd Oudgrieks pteron, 'vleugel'. De soortaanduiding eert de Braziliaanse paleontoloog Diogenes de Almeida Campos wegens diens verdiensten voor het onderzoek in China.
Het holotype is IVPP V 17940, gevonden in de Jiufotangformatie die dateert uit het Aptien. Het bestaat uit een plaat met een schedel, los daarvan de onderkaken, atlas en draaier. Achterste delen van de schedel ontbreken. De plaat toont ook een meer basale vis en verder braakballen.
Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]
De schedel is 306,8 millimeter lang. Dat wijst op een vleugelspanwijdte van ruwweg tweeënhalve meter.
De beschrijvers stelden enkele onderscheidende kenmerken vast. Twee daarvan zijn autapomorfieën, unieke afgeleide eigenschappen. De tandkronen zijn kort en driehoekig met scherpe snijranden beperkt tot de voorzijde en achterzijde van de spits. De symfyse van de onderkaken beslaat een kwart van de mandibula.
Daarnaast is er een unieke combinatie van op zich niet unieke kenmerken. Een interne beenplaat op de voorste bovenrand van de opgaande tak van het jukbeen richting postorbitale scheidt de oogkas van de holte eronder. De tak van het jukbeen naar het traanbeen is slank en naar voeren en boven gekromd, zich uitstrekkend over meer dan driekwart van de mazimale hoogte van de fenestra nasantorbitalis. De neergaande tak van het traanbeen naar het jukbeen is lang en slank met een scherp onderste uiteinde.
Fylogenie[bewerken | brontekst bewerken]
Lingyanopterus is in de Istiodactylidae geplaatst, in een vrij basale positie.
Het volgende kladogram toont de positie van Lingyuanopterus in de evolutionaire stamboom volgens het beschrijvende artikel.
| Istiodactyliformes |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Levenswijze[bewerken | brontekst bewerken]
Volgens de beschrijvers was Lingyuanipterus vermoedelijk een aaseter, zoals vaak geopperd voor zijn verwanten. Daarop wijzen de lange kaken en de korte afgeplatte tanden. Aan de andere kant bevattenn de gevonden braakballen visresten. Dat kan betekenen dat het aas uit vissen bestond maar suggereert een althans gedeeltelijke levenswijze als actief vangende viseter.
De mede op de plaat bewaarde vis is vermoedelijk een lid van de Peipiaosteidae.
| Bronnen, noten en/of referenties
Literatuur
|