Nyctophilus
| Nyctophilus | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Nyctophilus gouldi | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||
| Nyctophilus Leach, 1821 | |||||||||||||
| Typesoort | |||||||||||||
| Nyctophilus geoffroyi Leach, 1821 | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Nyctophilus op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Nyctophilus is een geslacht van vleermuis uit de familie der gladneuzen dat voorkomt in Australië en op Timor, Lembata, Nieuw-Guinea, Lord Howe en Nieuw-Caledonië. Dit geslacht is het nauwst verwant aan de zeldzame Nieuw-Guinese soort Pharotis imogene. De Nyctophilus-Pharotis-groep werd vroeger gezien als een aparte onderfamilie, de Nyctophilinae, maar is nu al gereduceerd tot de geslachtengroep Nyctophilini, en genetisch onderzoek geeft aan dat Nyctophilus een clade vormt met twee andere Australische geslachten, Vespadelus en Chalinolobus (van Pharotis is genetisch niets bekend).
Het zijn kleine tot middelgrote gladneuzen. De leden van dit geslacht zijn te herkennen aan de grote oren, die op het voorhoofd verbonden zijn door een huidplooi. Deze dieren hebben, anders dan andere gladneuzen, een klein neusblad.
Dit geslacht omvat de volgende soorten:
- Nyctophilus arnhemensis (Noordwest-Australië)
- Nyctophilus bifax (Noord- en Oost-Australië en Nieuw-Guinea)
- Nyctophilus geoffroyi (Australië behalve Noordoost-Queensland)
- Nyctophilus gouldi (Zuidwest- en Oost-Australië)
- Nyctophilus heran (Lembata, Kleine Soenda-eilanden, Indonesië)
- Nyctophilus howensis (uitgestorven; vroeger op Lord Howe, Australië)
- Nyctophilus microdon (Nieuw-Guinea)
- Nyctophilus microtis (Nieuw-Guinea)
- Nyctophilus nebulosus (Nieuw-Caledonië)
- Nyctophilus timoriensis (Timor, Nieuw-Guinea en Australië)
- Nyctophilus walkeri (Noord-Australië)
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- Flannery, T.F. 1995. Mammals of New Guinea. 2nd ed. Chatswood, New South Wales: Reed Books, 568 pp. ISBN 0 7301 0411 7
- Hoofer, S.R. & Van Den Bussche, R.A. 2003. Molecular phylogenetics of the chiropteran family Vespertilionidae. Acta Chiropterologica 5(suppl.):1-63.
- Menkhorst, P. & Knight, F. 2001. A Field Guide to the Mammals of Australia. South Melbourne: Oxford University Press, x+269 pp. ISBN 0 19 550870 X
- Simmons, N.B. 2005. Order Chiroptera. Pp. 312-529 in Wilson, D.E. & Reeder, D.M. (eds.). Mammal Species of the World: A taxonomic and geographic reference. 3rd ed. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, Vol. 1: pp. i-xxxv+1-743; Vol. 2: pp. i-xvii+745-2142. ISBN 0 8018 8221 4