Overleg:Soemerisch
Onderwerp toevoegenLaatste reactie: 6 jaar geleden door Bartvs in het onderwerp Soe/umerisch
Soe/umerisch[brontekst bewerken]
Gewoon uit nieuwsgierigheid vraag ik mij af waarom het Sumer en Soemerisch is. Ik weet dat WP:BTNI hier van toepassing is, maar om consequent te blijven zou ik één schrijfwijze aanhouden. Michaelovic (overleg) 1 mei 2011 23:48 (CEST)
- Mee eens. De u/oe-controverse steekt regelmatig de kop op. Alleen hele goede taalkundigen weten raad als het niet in het groene boekje staat. S.I. ’Patio’ Oliantigna 2 mei 2011 12:54 (CEST)
- Deze is toch niet zo ingewikkeld? Soemerisch staat in wel Van Dale en Sumerisch niet. Als je consequent wilt zijn, moet Sumer dus Soemer worden. Op die spelling is niets tegen. Fransvannes (overleg) 2 mei 2011 19:50 (CEST)
- Ja maar daarbij moeten we de meest gangbare spelling in de literatuur niet vergeten. Soemer lijkt mij niet echt gangbaar. Het wordt vooral door Duitsers gebruikt. In de boeken die ik thuis heb liggen wordt het als Sumer en Sumeriërs gespeld. We laten het even rusten totdat er wat meer duidelijkheid is. Michaelovic (overleg) 3 mei 2011 10:37 (CEST)
- Door Duitsers? In het Duits? Daar geloof ik helemaal niets van. In het Duits staat oe voor een heel andere klank.
- Soemer en Sumer komen allebei voor en is geen van beide fout. Wil je de gangbaarste spelling gebruiken, dan blijft het ongetwijfeld Sumer. Wil je consequent blijven (dat wilde je aanvankelijk), dan wordt het Soemer. Of Sumerië, maar dat is weer in strijd met hogere spellingafspraken. Het kan niet allemaal tegelijk. Fransvannes (overleg) 3 mei 2011 10:58 (CEST)
- Wat het Duits betreft, dat heb ik waarschijnlijk verkeerd begrepen van iemand. Mijn vraag was ook meer uit nieuwsgierigheid, niet om actie te ondernemen. Michaelovic (overleg) 3 mei 2011 11:05 (CEST)
- De 'u'-klank (û) die voorkomt in Mesopotamische talen wordt in het Duits en Engels altijd geschreven met een Latijnse u, omdat het in die talen zo klinkt, maar in het Nederlands zouden we die klank als 'oe' romaniseren, als in 'boek'. Tot voor kort werd de 'u' in alle Mesopotamische toponiemen en eigennamen in het Nederlands steevast gescheven als 'oe'; zo schrijft de Encarta-encyclopedie Winkler Prins (1993-2002) Soemerië, Assoer, Mardoek, Hammoerabi enz. De Fransen schreven Hammourabi, omdat 'ou' in het Frans hetzelfde klinkt als 'oe' in het Nederlands en 'u' in Duits/Mesopotamische talen. De laatste decennia lijkt het vernederlandsen (en verfransen) van die Mesopotamische namen af te nemen, in ieder geval als we naar Wikipedia kijken. We schrijven hier tegenwoordig Hammurabi, Sumer, Marduk en Aššur, met het risico dat Nederlandstaligen die het lezen het gaan uitspreken als Hammúrabi en Súmer (als in muur), Mardùk en Aššùr (als in put). Datzelfde gebeurt overigens met vele landen en mensen die vandaag de dag bestaan, zoals Soedan/Sudan en Papoea/Papua (dat laatste gebied zag ik laatst in de krant in hetzelfde artikel ongegeneerd verschillende keren op beide manieren worden geschreven!). Wat nu lijkt te gebeuren is dat Mesopotamische namen allemaal met een 'u' geschreven gaan worden en daarbij de goede uitspraak in het Nederlands verloren zal gaan ten gunste van internationale spelling, en ik vrees dat we dat zullen moeten aanvaarden, tenzij we allemaal opkomen voor de vernederlandste 'oe'-spelling. Mvg, Nederlandse Leeuw (overleg) 3 mei 2011 13:33 (CEST)
- Hier wordt net een voorkeur voor de vernederlandste spellingen gegeven: zie onder meer Soedan en Oeganda. Er zijn meer dan genoeg redenen om tot een titelwijziging van de hierboven genoemde voorbeelden over te gaan.
- De 'u'-klank (û) die voorkomt in Mesopotamische talen wordt in het Duits en Engels altijd geschreven met een Latijnse u, omdat het in die talen zo klinkt, maar in het Nederlands zouden we die klank als 'oe' romaniseren, als in 'boek'. Tot voor kort werd de 'u' in alle Mesopotamische toponiemen en eigennamen in het Nederlands steevast gescheven als 'oe'; zo schrijft de Encarta-encyclopedie Winkler Prins (1993-2002) Soemerië, Assoer, Mardoek, Hammoerabi enz. De Fransen schreven Hammourabi, omdat 'ou' in het Frans hetzelfde klinkt als 'oe' in het Nederlands en 'u' in Duits/Mesopotamische talen. De laatste decennia lijkt het vernederlandsen (en verfransen) van die Mesopotamische namen af te nemen, in ieder geval als we naar Wikipedia kijken. We schrijven hier tegenwoordig Hammurabi, Sumer, Marduk en Aššur, met het risico dat Nederlandstaligen die het lezen het gaan uitspreken als Hammúrabi en Súmer (als in muur), Mardùk en Aššùr (als in put). Datzelfde gebeurt overigens met vele landen en mensen die vandaag de dag bestaan, zoals Soedan/Sudan en Papoea/Papua (dat laatste gebied zag ik laatst in de krant in hetzelfde artikel ongegeneerd verschillende keren op beide manieren worden geschreven!). Wat nu lijkt te gebeuren is dat Mesopotamische namen allemaal met een 'u' geschreven gaan worden en daarbij de goede uitspraak in het Nederlands verloren zal gaan ten gunste van internationale spelling, en ik vrees dat we dat zullen moeten aanvaarden, tenzij we allemaal opkomen voor de vernederlandste 'oe'-spelling. Mvg, Nederlandse Leeuw (overleg) 3 mei 2011 13:33 (CEST)
- Wat het Duits betreft, dat heb ik waarschijnlijk verkeerd begrepen van iemand. Mijn vraag was ook meer uit nieuwsgierigheid, niet om actie te ondernemen. Michaelovic (overleg) 3 mei 2011 11:05 (CEST)
- Ja maar daarbij moeten we de meest gangbare spelling in de literatuur niet vergeten. Soemer lijkt mij niet echt gangbaar. Het wordt vooral door Duitsers gebruikt. In de boeken die ik thuis heb liggen wordt het als Sumer en Sumeriërs gespeld. We laten het even rusten totdat er wat meer duidelijkheid is. Michaelovic (overleg) 3 mei 2011 10:37 (CEST)
- Deze is toch niet zo ingewikkeld? Soemerisch staat in wel Van Dale en Sumerisch niet. Als je consequent wilt zijn, moet Sumer dus Soemer worden. Op die spelling is niets tegen. Fransvannes (overleg) 2 mei 2011 19:50 (CEST)
- Waar komt de spelling Aššur trouwens vandaan? Is dat een of andere obscure wetenschappelijke spelling?--Zuydkamp (Drieskamp) 8 mei 2011 00:50 (CEST)
- De diakriten helpen bij transliteratie of omzetting naar een ander alfabet — hier gaat het om romanisatie — aan te geven welke tekens er in de oorspronkelijke taal resp. het bronalfabet staan. Er bestaan daarvoor verschillende stelsels.
- De stad of godheid Aššur — Akkadisch en Syrisch: ܐܫܘܪ ('Āshūr); Farsi آشور: (Āshūr); Hebreeuws אַשּׁוּר (Aššûr), Arabisch اشور: (Āshūr), Koerdisch Asûr; in Engelse romanisatie ook wel Ashur — ziet men in het Nederlands wel getranskribeerd als Aššur, Assoer, Asjsjoer, het laatste ook wel verkort tot Asjoer (IPA: [ˌɑ:ʃuʀ]). De š resp. sj zijn bedoeld om aan te geven dat het niet gaat om een s ([s]) maar om een sj ([ʃ]), als in sjaal of ja zoals in Aššur (Asjsjoer).
- Zie ook: transcriptie.
- -- bart (overleg) 24 mei 2017 21:05 (CEST)
- Waar komt de spelling Aššur trouwens vandaan? Is dat een of andere obscure wetenschappelijke spelling?--Zuydkamp (Drieskamp) 8 mei 2011 00:50 (CEST)