Portaal:Tachtigjarige Oorlog/Uitgelicht artikel/9
Aan de vooravond van de Tachtigjarige Oorlog was Lodewijk van Nassau een van de leiders van het Eedverbond der Edelen en mede-opsteller van het Smeekschrift der Edelen dat het verbond aanbood aan landvoogdes Margaretha van Parma. Het smeekschrift om een minder streng regime in de Nederlanden te voeren vond geen gehoor; koning Filips II van Spanje stuurde in reactie troepen onder leiding van de hertog van Alva.
Lodewijk voerde de troepen van Willem van Oranje aan bij de Slag bij Heiligerlee waar zijn broer Adolf sneuvelde. Hierna werd hij bij de Slag bij Jemmingen verslagen door de troepen van de hertog van Alva. Door naakt over de Eems te zwemmen wist hij ternauwernood het vege lijf te redden. Vervolgens ging hij naar Frankrijk waar hij diplomatieke diensten verrichtte voor zijn broer Willem. In Frankrijk onderhield hij ook contacten met de hugenoten, met name met hun leider, Gaspard de Coligny. In 1569 leidde hij een contingent hugenootse troepen bij Montcontour. Maar de hugenoten werden verslagen en Lodewijk moest Frankrijk ontvluchten, waarna hij in de Nederlanden weer dienst doet als legeraanvoerder. Als de Watergeuzen op 1 april 1572 Den Briel hadden ingenomen, zag hij kans om bij verrassing de stad Bergen (Henegouwen) in te nemen. Alva belegerde hierop Bergen, en bij het uitblijven van versterkingen (zijn bondgenoot Gaspard de Coligny, die met een protestants leger vanuit Frankrijk de Spanjaarden zou aanvallen, wordt in de Bartholomeusnacht vermoord) moest Lodewijk de stad opgeven. Samen met zijn broer Hendrik voerde hij vervolgens de legers aan bij Slag op de Mookerheide, waar hij sneuvelde.