Rainer Schoch

Rainer Schoch
Persoonlijke gegevens
Geboortedatum	Ludwigshafen
Geboorteplaats	1970
Nationaliteit	Duitsland
Wetenschappelijk werk
Vakgebied	paleontologie
Alma mater	Eberhard-Karls-Universiteit (1 oktober 1990 – 10 april 1998)

Rainer Schoch (Ludwigshafen am Rhein, 1970) is een Duitse paleoherpetoloog, conservator van het Staatlichen Museum für Naturkunde Stuttgart en professor in de paleontologie aan de Universiteit van Hohenheim.

Biografie

Leven

Schoch studeerde geologie en paleontologie aan de Universiteit van Tübingen van 1990 tot 1995 (diploma 1995) en promoveerde in 1997 op Mastodonsaurus (van de Lettenkeuper von Kupferzell). Zijn academische leraren waren Frank Westphal en Wolf-Ernst Reif. Daarna ging hij op onderzoeksverblijf naar de University of California, Berkeley, New York, Johannesburg, Moskou, Londen en Albuquerque. Van 2001 tot 2002 was hij conservator van het Museum für Naturkunde in Berlijn en docent aan de Humboldt Universiteit in Berlijn. Sinds 2002 is hij conservator van het Natuurhistorisch Museum in Stuttgart. Sindsdien deed hij onder meer onderzoek in de Verenigde Staten, China, Qatar, Siberië, Argentinië en Brazilië. Sinds 2007 graaft hij op de klassieke Zwabische dinosauriërvindplaats in het Trias van Trossingen en nabij Vellberg in Hohenlohe en organiseerde hij de Grote Staatstentoonstelling Saurier – Erfolgsmodelle der Evolution in Stuttgart in 2007. Hij is ook verantwoordelijk voor fossiele vindplaatsen zoals die in Holzmaden in het kader van monumentenbescherming in Baden-Württemberg. Schoch is mederedacteur van de tijdschriften Acta Zoologica en Palaeodiversity.

Onderzoeksthema

De systematische focus van zijn werk wordt gevormd door de vroege tetrapoden, vooral de temnospondylen. Schoch houdt zich met name bezig met vraagstukken van evolutionaire biologie, zoals de oorsprong van de ontwikkeling van larven en de evolutie van metamorfose. Hij bestudeerde de evolutie van fenotypische plasticiteit in het Paleozoïcum en amfibieën in het Trias. Hij beschreef verschillende nieuwe tetrapode geslachten (bijv. Trematolestes, Callistomordax, Madygenerpeton, Bystrowiela, Glanochthon en Scapanops). Daarnaast werkt hij ook aan diapsiden, bijvoorbeeld over aetosauriërs, rauisuchiers en Archosauriformes. Hij ontdekte het oudste bewijs van tuatara in de Beneden Keuper van Vellberg.

De geologische focus van het werk van Schoch ligt in het Laat-Paleozoïcum (Carboon, Perm) en in het Trias. Naast de wetenschappelijke opgravingen bij Vellberg leidt hij ook de verdere evaluatie van de talrijke vondsten van reptielen en amfibieën die in 1977 werden gedaan bij Kupferzell in Lettenkeuper. Op basis van vondsten van amfibieën en reptielen uit het Trias onderzoekt hij de vorming van fossiele afzettingen.

Samen met Erin Maxwell en Marta Fernandez bestudeerde Schoch een ichthyosauriër uit het Dogger van 175 miljoen jaar geleden., een geologisch tijdvenster waaruit dergelijke vondsten eerder niet bekend waren.

In 2015 beschreef Schoch samen met Hans-Dieter Sues voor het eerst het geslacht Pappochelys. De ontdekking van een ongeveer 240 miljoen jaar oud fossiel in Vellberg bij Schwäbisch Hall is van algemeen belang voor het ontstaan van schildpadden en de systematiek van alle reptielen. Hij trok wereldwijde aandacht. In 2020 werd een vroege vertegenwoordiger van de geschubde hagedissen (Velbergia bartholomaei) uit het Trias (leeftijd 240 miljoen jaar) beschreven door Schoch en collega's van de Vellberg-vindplaats. Hij kwam uit dezelfde laag als de schildpad Pappochelys die in 2015 werd gevonden. In het Trias was daar een klein meer. Ook werden er familieleden van krokodillen en vijf meter lange amfibieën gevonden.

Op basis van een nieuwe vondst kon Schoch in 2020 samen met Ralf Werneburg en Sebastian Voigt de soort Triassurus sixtelae identificeren, voor het eerst beschreven in 1978 uit het overgangsgebied van het Midden- en Boven-Trias van Kirgizië, waarvan de systematische positie was lange tijd onduidelijk, als de geologisch oudste vertegenwoordiger van de Urodela.

Onderscheidingen

In 2010 ontving hij de Friedrich von Alberti-prijs.