Shanne Braspennincx

Shanne Braspennincx
	Braspennincx in 2019.
Persoonlijke informatie
Geboortedatum	18 mei 1991
Geboorteplaats	Turnhout, België
Nationaliteit	Nederlandse
Sportieve informatie
Discipline(s)	Baanwielrennen
Specialisatie(s)	Keirin, Teamsprint
Medailleoverzicht
	Baanwielrennen
Medailles
	Baanwielrennen
Olympische Zomerspelen
Europese Spelen
Wereldkampioenschappen
Europese kampioenschappen
Portaal	Wielersport

Shanne Braspennincx (Turnhout, België, 18 mei 1991) is een voormalig Nederlands baanwielrenster. Zij was daarnaast ook nog actief op de weg. Op de baan werd ze Nederlands, Europees en olympisch kampioene.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

In 2011 won Braspennincx tweemaal brons op het Nederlands kampioenschap baanwielrennen, in de keirin en de sprint. Een jaar later won ze wederom tweemaal brons, deze keer in de keirin en de 500 metertijdrit. In Apeldoorn won ze in 2012 goud in de keirin.

Ze werd Nederlands kampioene keirin in 2013 en haalde op het Europees kampioenschap baanwielrennen in Apeldoorn tweemaal goud bij de beloften onder 23: in de keirin en de teamsprint (met Elis Ligtlee). Het volgende jaar won ze op beide onderdelen brons op het EK in Baie-Mahault op het Franse eiland Guadeloupe.^[1]

Op 22 februari, tijdens de Wereldkampioenschappen baanwielrennen 2015 in het Franse Saint-Quentin-en-Yvelines won ze de zilveren medaille op het onderdeel keirin.^[2] In juli 2015 werd Braspennincx getroffen door een hartinfarct tijdens een trainingskamp in de Verenigde Staten.^[3] In het najaar van 2015 hervatte ze haar trainingen.^[4]

Op 2 februari 2016 deed ze in RTL Late Night verslag van wat haar was overkomen.^[5] Daar sprak ze de wens uit zich alsnog te kunnen plaatsen voor de Olympische Zomerspelen van dat jaar. Uiteindelijk ging ze mee als reserverijdster. Braspennincx verbleef buiten het olympisch dorp en kwam niet in actie. Vijf jaar later, in augustus 2021, nam ze namens Nederland deel aan de Olympische Zomerspelen 2020 in Tokio. Samen met Laurine van Riessen werd ze vierde in de teamsprint.^[6] Drie dagen later, op 5 augustus, won ze goud^[7] op de keirin en werd ze de opvolgster van Elis Ligtlee.^[8]

Op 29 februari 2024 maakte ze bekend per direct te stoppen met haar sportcarrière.^[9]

Belangrijkste overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

Op de weg[bewerken | brontekst bewerken]

2009

1e etappe Omloop van Borsele
2e etappe Omloop van Borsele

Op de baan[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	NK	EK	WK	OS	Overige
2008	3 500m (junior)
2011	3 keirin 3 sprint
2012	3 500m 3 keirin				Apeldoorn: 1 keirin Wenen: 2 500m
2013	keirin 2 500m 3 sprint	keirin (U23) teamsprint (U23) met Elis Ligtlee			Apeldoorn: 1 keirin, 1 sprint
2014	2 500m 2 keirin 3 sprint	3 keirin 3 teamsprint met Elis Ligtlee			Singen: 1 keirin. Breinigsville: 1 keirin, 1 scratch Oberhausen: 2 keirin. Trexlertown: 2 sprint Roubaix: 3 keirin
2015			2 keirin		Manchester: 2 keirin, 3 sprint Cali: 2 keirin, 2 teamsprint
2016
2017		3 teamsprint			Manchester: 2 keirin Milton: 2 sprint, 3 keirin
2018	3 500m		2 teamsprint		Londen: 3 teamsprint
2019	keirin 500m 2 sprint	3 teamsprint			Europese Spelen: 2 keirin, 3 teamsprint
2021		1 teamsprint 1 sprint		1 keirin