Status Quo (band)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Status Quo
Status Quo in Bristol op 15 november 2005
V.l.n.r. Rick Parfitt, Francis Rossi, John 'Rhino' Edwards en Andy Bown
Achtergrondinformatie
Ook bekend als The Quo, Quo,
The Spectres, Traffic, Traffic Jam,
The Status Quo
Jaren actief 1962 – heden
Oorsprong Vlag van Engeland Londen
Genre(s) Rock
Hardrock
Psychedelische rock
'Boogie rock'
Label(s) Fourth Chord, Sanctuary, Eagle, Polydor, Vertigo, Pye
Bezetting
Huidige leden Francis Rossi
Andy Bown
John "Rhino" Edwards
Leon Cave
Oud-leden Rick Parfitt
John Coghlan
Alan Lancaster
Pete Kircher
Jeff Rich
Roy Lynes
Matt Letley
Officiële website
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Status Quo, ook wel bekend als The Quo of gewoon Quo, is een Britse rockband waarvan de muziek gekarakteriseerd wordt door een sterke boogie- en boogiewoogiestijl. De klassieke bezetting, ook wel Frantic Four genoemd, bestond enerzijds uit oprichters Alan Lancaster en Francis Rossi en anderzijds uit Rick Parfitt en John Coghlan. Status Quo heeft meer dan 60 hits in het Verenigd Koninkrijk behaald, meer dan welke andere rockband ook.[1] 22 singles bereikten de top tien in het Verenigd Koninkrijk.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Vroege periode[bewerken | brontekst bewerken]

De band begon in 1962 als de beatgroep The Spectres (niet te verwarren met de Australische groep The Spectres waar Bon Scott in meespeelde voordat hij bij AC/DC kwam). Rond 1967 ontdekten de bandleden de psychedelische rock en veranderden zij hun naam in 'Traffic' en niet veel later in 'Traffic Jam' (om verwarring te voorkomen met de band Traffic van Steve Winwood). Aan het eind van dat jaar trokken ze Rick Parfitt aan en noemden ze zich 'Status Quo'. De eerste grote hits waren psychedelische nummers zoals "Pictures of Matchstick Men", "Black Veils of Melancholy" en "Ice in the Sun",

Hoogtijdagen[bewerken | brontekst bewerken]

Op het album Ma Kelly's Greasy Spoon veranderde Quo zowel uiterlijk als muzikaal van stijl. Geleidelijk werd met de albums Piledriver en Hello! begin jaren zeventig een breed publiek bereikt. De band ontwikkelde een eigen kenmerkende stijl van weinig akkoorden, makkelijke teksten en een stevig ritme. De band had wereldwijd grote hits met onder andere "Mean Girl", "Paper Plane", "Caroline", "Down Down", "Break the Rules", "Whatever You Want", "Rockin' All Over the World", "The Wanderer" en "In the Army Now", maar brak nooit door in de VS. De grootste hit had de band in 1975 met de liveversie van "Roll Over Lay Down", van het album Hello! (1973).

Einde Frantic Four[bewerken | brontekst bewerken]

Het jaar 1982 stond voor Status Quo in het teken van hun twintigjarig jubileum. De band bracht een album uit getiteld: 1+9+8+2 (de som van de cijfers is 20). Drummer John Coghlan verliet de band tijdens de opname van dit album en werd vervangen door Pete Kircher. Ook Andy Bown werd toen officieel lid van Status Quo. Bown werkte toen al enkele jaren intensief mee met de band.

Op 14 mei 1982 speelde Status Quo in de N.E.C. in Birmingham. Onder het 11.000-koppige publiek bevond zich het prinselijke paar Charles en Diana. Een gedeelte van dit concert verscheen later dat jaar op een album getiteld: Live at the N.E.C.

In 1984 besloot de band te stoppen met toeren. Nog eenmaal werd een grootschalige wereldtournee ondernomen: de The End of the Road Tour. Deze werd afgesloten met een laatste optreden in Milton Keynes. Bassist Alan Lancaster verliet Status Quo en vestigde zich in Australië. Francis Rossi en Rick Parfitt werkten in 1984 mee aan de Band Aid-single "Do They Know It's Christmas?". Dit nummer, dat wereldwijd een nummer 1-hit werd, werd opgenomen om geld in te zamelen voor de gigantische hongersnood in Afrika.

Alan Lancaster kwam nog eenmaal terug toen Status Quo in 1985 Live Aid opende met "Rockin' All Over the World". Dit concert was een vervolg op de inzameling van Band Aid en werd op twee podia gespeeld: het Wembley Stadium in Londen en het JFK Stadium in Philadelphia. Hoewel op dit optreden vooral vooraf kritiek in de media werd geuit, kreeg de band het 72.000 man tellende publiek aan het meezingen en dansen. Achteraf erkenden de sceptici hun ongelijk.

Doorstart[bewerken | brontekst bewerken]

In april 1986 besloten Parfitt en Rossi, na enig juridisch getouwtrek met Alan Lancaster over de naam 'Status Quo', toch weer op tournee te gaan, ditmaal in gezelschap van John 'Rhino' Edwards op bas, Jeff Rich op drums en Andy Bown op keyboards. In augustus van dat jaar kwam een nieuw album uit: "De titeltrack". "In the Army Now" was een cover van het Nederlandse duo Bolland & Bolland. Dit nummer werd uitgebracht op single en de band had hier een van zijn grootste hits mee. In de voormalige Sovjet-Unie, waar toen de perestrojka was begonnen, verkreeg Status Quo met liveoptredens een supersterrenstatus.

Alan Lancaster gaf het Status Quo-repertoire een Australisch vervolg met zijn Lancaster Bombers. Ook John Coghlan bleef actief met het oude Status Quo-repertoire.

Na een aantal andere albums kwam Status Quo in 2002 met Heavy Traffic. Inmiddels was drummer Jeff Rich vertrokken en hij werd vervangen door Matt Letley. Met dit nieuwe album keerde Status Quo terug naar de stevige en ongecompliceerde rock uit het begin van de jaren zeventig.

Heavy Traffic werd in 2003 gevolgd door een coveralbum getiteld Riffs. Hierop waren niet alleen maar covers te beluisteren, maar ook opnieuw opgenomen klassiekers als "Caroline", "Whatever You Want", "Down the Dustpipe" en "Rockin' All Over the World".

Op 19 september 2005 bracht de band weer een album uit: The Party Ain't Over Yet. De verschijning van dit album ging vergezeld van een wereldtournee. Bovendien werd in 2005 het feit gevierd dat Francis Rossi en Rick Parfitt elkaar veertig jaar geleden daarvoor hadden leren kennen. De tournee werd in december 2005 onderbroken vanwege gezondheidsproblemen van Rick Parfitt. Aanvankelijk werd vermoed dat hij aan keelkanker leed, maar dat bleek niet het geval te zijn.

Status Quo in Lichtenvoorde Arrowrock festival, 2006

De band speelde in 2006 op het Arrow Rock Festival in Lichtenvoorde. Op 6 november 2006 kwam de eerste officiële live-dvd uit: Just Doin' It. Deze bevatte opnamen van het concert dat Status Quo in mei 2006 gaf in de 'N.E.C.' in Birmingham. Het Britse muziekblad NME riep Status Quo in 2006 uit tot de succesvolste Britse band ooit, omdat ze meer hitnoteringen (61) hadden behaald dan welke andere Britse band ook.

Op 1 juli 2007 speelde de band tijdens het Concert for Diana in het Wembley Stadium het nummer "Rockin' All Over the World". Op 27 juli 2007 trad de band op tijdens de openingsdag van het Zwarte Cross-festival in Lichtenvoorde. Op 11 augustus van dat jaar was Status Quo afsluiter van de eerste editie van Pinkpop Classic.

Het 33ste album van Status Quo verscheen op 17 september 2007 en heette In Search of the Fourth Chord, een titel die verwees naar het feit dat Status Quo regelmatig (ten onrechte) werd verweten slechts van drie akkoorden gebruik te maken. In september 2008 bracht Status Quo samen met de Duitse danceact Scooter een technoversie uit van "Whatever You Want". Begin december van dat jaar kwam de band met zijn allereerste kerstsingle, "It's Christmas Time".

In februari 2010 werd aan Rossi en Parfitt de Orde van het Britse Rijk uitgereikt voor hun bijdrage aan de popmuziek en inzet voor goede doelen. In 2011 verscheen een cd met nieuwe nummers, Quid Pro Quo.

Documentaire en reünie[bewerken | brontekst bewerken]

In september 2012 kwam de documentaire Hello Quo! van Alan G. Parker uit, waaraan ook de oud-leden van de Frantic Four, Alan Lancaster en John Coghlan, hadden meegewerkt. Lancaster en Coghlan speelden ook mee met Parfitt en Rossi tijdens een negen concerten tellende tournee in Groot-Brittannië in maart 2013. Van het concert op 17 maart werden dvd-opnamen gemaakt. In 2013 ging de speelfilm Bula Quo! in première, een actiekomedie geregisseerd door Stuart St. Paul, met Rossi en Parfitt in de hoofdrol. In maart 2014 kwam er een tweede en laatste reünie-tournee van de Frantic Four. In 2014 en 2016 verschenen twee Aquostic-albums met akoestische versies van de oude hits.

Overlijden Rick Parfitt[bewerken | brontekst bewerken]

Rick Parfitt werd op 22 december 2016 vanwege complicaties omtrent een schouderkwaal opgenomen in een ziekenhuis in het Spaanse Marbella. Twee dagen later, op 24 december, overleed hij aldaar op 68-jarige leeftijd aan de gevolgen van een infectie.[2] Ook had hij in juni van dat jaar een zware hartaanval na een optreden in de Turkse badplaats Antalya. De band maakte het overlijden van Parfitt via de eigen website bekend.

Recent[bewerken | brontekst bewerken]

Status Quo ging verder met de Ierse gitarist Richie Malone als plaatsvervanger van Parfitt. In september 2019 werd een nieuw album uitgebracht, Backbone, dat binnenkwam op nummer 28 in de Nederlandse Album Top 100. Diezelfde maand stond de band voor de tweede keer op het evenement Live in Hyde Park; samen met Westlife en hoofdact Pet Shop Boys. Tijdens de kerstaflevering van The Great British Bake-Off speelde Status Quo Rockin' All Over The World.

In Australië overleed bassist Alan Lancaster, een van de oprichters, op 26 september 2021 op 72-jarige leeftijd. Hij leed al enige jaren aan multiple sclerose waardoor de reünie van de Frantic Four slechts tot twee Britse tournees beperkt bleef.

Bezetting[bewerken | brontekst bewerken]

Voormalige bandleden
  • Rick Parfitt (zang, gitaar) – 1967 tot en met 2016
  • Roy Lynes (keyboard) – 1965 tot en met 1970
  • John Coghlan (drums) – 1963 tot en met 1981
  • Alan Lancaster (zang, basgitaar) – 1962 tot en met 1985
  • Pete Kircher (drums) – 1982 tot en met 1985
  • Jeff Rich (drums) – 1985 tot en met 2000
  • Matt Letley (drums) – 2000 tot en met 2013

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Albums[bewerken | brontekst bewerken]

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Picturesque Matchstickable Messages from the Status Quo 1968 -
Spare Parts 1969 -
Ma Kelly's Greasy Spoon 1970 -
Dog of Two Head 1971 -
Piledriver 1972 -
Hello! 1973 -
Quo 1974 -
On the Level 1975 22-02-1975 2 19
Blue for You 1976 28-02-1976 1(3wk) 15
Live 1976 26-02-1977 8 16 Livealbum
Rockin' All Over the World 1977 12-11-1977 10 9
If You Can't Stand the Heat 1978 28-10-1978 14 10
Whatever You Want 1979 20-10-1979 8 13
Just Supposin' 1980 01-11-1980 15 7
Never Too Late 1981 04-04-1981 17 7
1+9+8+2 1982 01-05-1982 5 12
Back to Back 1983 -
Live at the National Exhibition Centre (Birmingham) 1984 12-05-1984 32 5 Livealbum
The Complete Hitalbum 1985 06-04-1985 22 17 Verzamelalbum
In the Army Now 1986 20-09-1986 45 9
Ain't Complaining 1988 04-06-1988 54 4
Perfect Remedy 1989 -
Rockin' All Over the Years 1990 17-11-1990 22 13 Verzamelalbum
Thirsty Work 1994 03-09-1994 32 7
Under the Influence 1999 10-04-1999 74 2
Greatest Hits and More 2000 22-04-2000 16 7 Verzamelalbum
Heavy Traffic 23-09-2002 05-10-2002 75 2
Xs All Areas – The Greatest Hits 01-10-2004 - Verzamelalbum
The Party Ain't Over Yet... 19-09-2005 24-09-2005 65 2
In Search of the Fourth Chord 14-09-2007 22-09-2007 71 2
Top 100 25-06-2010 17-07-2010 23 7 Verzamelalbum
Quid Pro Quo 27-05-2011 04-06-2011 32 3
Album met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 200 albums Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Don't Stop 1996 11-05-1996 29 3
Whatever You Want – The Very Best Of 1997 15-11-1997 33 14* Verzamelalbum
Quid Pro Quo 2011 04-06-2011 61 3

Singles[bewerken | brontekst bewerken]

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Pictures of Matchstick Men 1968 24-02-1968 4 9 Nr. 3 in de Single Top 100
Black Veils of Melancholy 1968 04-05-1968 18 5
Ice in the Sun 1968 31-08-1968 24 7
Technicolor Dreams 1968 30-11-1968 tip -
Are You Growing Tired of My Love 1969 25-04-1968
Mean Girl 1973 23-06-1973 19 6 Nr. 14 in de Single Top 100
Down Down 1975 08-02-1975 2 11 Nr. 1 in de Single Top 100
Roll Over Lay Down (Live) 1975 12-07-1975 2 13 Nr. 2 in de Single Top 100
Rain 1976 21-02-1976 5 7 Nr. 5 in de Single Top 100
Mystery Song 1976 31-07-1976 13 6 Nr. 15 in de Single Top 100
Wild Side of Life 1977 01-01-1977 18 7 Nr. 18 in de Single Top 100
Rockin' All Over the World 1977 05-11-1977 13 7 Nr. 11 in de Single Top 100
Hold You Back 1978 17-06-1978 8 9 Nr. 6 in de Single Top 100 / Alarmschijf
Again and Again 1978 30-09-1978 10 9 Nr. 9 in de Single Top 100
Accident Prone 1979 06-01-1979 13 6 Nr. 10 in de Single Top 100
Whatever You Want 1979 06-10-1979 5 10 Nr. 5 in de Single Top 100
Runaway / Living on an Island 1979 01-12-1979 tip2 - Nr. 25 in de Single Top 100
What You're Proposing 1980 04-10-1980 7 9 Nr. 4 in de Single Top 100 / Alarmschijf
Lies / Don't Drive My Car 1980 20-12-1980 35 3 Nr. 24 in de Single Top 100
Something About You Baby I Like 1981 14-03-1981 37 3 Nr. 15 in de Single Top 100
Dear John 1982 17-04-1982 22 5 Nr. 24 in de Single Top 100
Ol' Rag Blues 1983 01-10-1983 21 4 Nr. 20 in de Single Top 100
Marguerita Time 1984 07-01-1984 tip2 - Nr. 35 in de Single Top 100
The Wanderer 1984 17-11-1984 4 9 Nr. 6 in de Single Top 100
Rock 'n' Roll 1985 26-01-1985 25 6 Nr. 20 in de Single Top 100
Rollin' Home 1986 07-06-1986 tip2 - Nr. 43 in de Single Top 100
In the Army Now 1986 08-11-1986 11 7 Nr. 15 in de Single Top 100
Anniversary Waltz (part One) 1990 17-11-1990 4 8 Nr. 5 in de Single Top 100
Anniversary Waltz (Part Two) 1991 - Nr. 66 in de Single Top 100
The Way It Goes 1999 27-03-1999 tip21 - Nr. 62 in de Single Top 100
Little White Lies 1999 - Nr. 73 in de Single Top 100
Twenty Wild Horses 1999 - Nr. 96 in de Single Top 100
Jump That Rock (Whatever You Want) 26-09-2008 - met Scooter /
Nr. 91 in de Single Top 100
Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Mean Girl 1973 - Nr. 25 in de Radio 2 Top 30
Down Down 1975 - Nr. 1 in de Radio 2 Top 30
Roll Over Lay Down (Live) 1975 - Nr. 7 in de Radio 2 Top 30
Rain 1976 - Nr. 7 in de Radio 2 Top 30
Mystery Song 1976 - Nr. 15 in de Radio 2 Top 30
Wild Side of Life 1977 - Nr. 18 in de Radio 2 Top 30
Rockin' All Over the World 1977 - Nr. 15 in de Radio 2 Top 30
Hold You Back 1978 - Nr. 16 in de Radio 2 Top 30
Again and Again 1978 - Nr. 21 in de Radio 2 Top 30
Accident Prone 1979 - Nr. 14 in de Radio 2 Top 30
Whatever You Want 1979 - Nr. 4 in de Radio 2 Top 30
Runaway / Living on an Island 1979 - Nr. 20 in de Radio 2 Top 30
What You're Proposing 1980 - Nr. 6 in de Radio 2 Top 30
Lies / Don't Drive My Car 1980 - Nr. 23 in de Radio 2 Top 30
Dear John 1982 - Nr. 17 in de Radio 2 Top 30
Ol' Rag Blues 1983 - Nr. 27 in de Radio 2 Top 30
The Wanderer 1984 - Nr. 10 in de Radio 2 Top 30
In the Army Now 1986 - Nr. 12 in de Radio 2 Top 30
Anniversary Waltz (Part One) 1990 - Nr. 7 in de Radio 2 Top 30
Anniversary Waltz (Part Two) 1991 - Nr. 20 in de Radio 2 Top 30

Radio 2 Top 2000[bewerken | brontekst bewerken]

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22 '23
Down Down - 509 262 381 418 414 381 455 563 432 496 512 675 576 681 688 792 845 820 983 811 943 890 949 1041
Ice in the Sun 1839 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
In the Army Now - 992 900 1365 1498 1692 1295 1547 1824 1545 1909 1855 1728 1556 1809 1908 - 1842 1860 1852 1542 1449 1453 1562 1786
Pictures of Matchstick Men 1379 - 1178 1764 - 1817 1819 1771 - 1984 1973 - - - - - - - - - - - - - -
Rockin' All Over the World - 763 665 710 1016 829 641 876 939 812 910 962 986 1103 1123 1344 1246 1170 1324 1384 1170 1142 1096 1236 1334
Roll Over Lay Down 167 160 89 136 172 226 150 220 328 196 295 330 372 492 442 438 599 561 581 686 631 627 667 695 687
The Wanderer - 1530 762 1881 1937 1571 1496 1798 - 1865 - - - - - - - - - - - - - - -
Whatever You Want 525 397 298 286 479 425 383 500 561 449 540 603 669 651 636 629 680 667 711 663 599 534 496 567 691

Dvd's[bewerken | brontekst bewerken]

Dvd's met hitnoteringen in de Nederlandse Music Top 30 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
 Hoogste 
positie
 Aantal 
weken
 Opmerkingen 
Pictures – Live at Montreux 2009 2009 24-10-2009 17 4
Back2SQ.1 – The Frantic Four Reunion 2013 – Live at Wembley Arena 2013 12-10-2013 6 8
The Frantic Four's Final Fling – Live at Dublin O2 Arena 2014 06-09-2014 1(1wk) 10
Aquostic – Live @ The Roundhouse 2015 18-04-2015 5 11
The Last Night of the Electrics 2017 22-07-2017 1(2wk) 18

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]