Stefano Mancuso

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Stefano Mancuso (Catanzaro, 9 mei 1965) is een Italiaans bioloog, hoogleraar plantkunde, en (mede-)auteur van een aantal bestsellers en tal van wetenschappelijke artikels. Zijn onderzoek naar de Waarnemings- en communicatievermogens in de plantenwereld hebben hem in de hele wereld bekendheid opgeleverd.[1]

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Naar eigen zeggen is zijn belangstelling voor planten pas op volwassen leeftijd ontstaan, tijdens zijn universitaire studies. In 2000 verhuist hij naar Firenze (Florence), en begint er les te geven aan de universiteit. In 2005 richt hij er een internationaal laboratorium voor neurobiologie op, om het gedrag van planten nader te bestuderen. In 2010 houdt hij een opgemerkte conferentie in Oxford over de manier waarop plantenwortels ondergronds navigeren, op zoek naar ruimte, water, voedingsstoffen en symbiose. In 2012 werkt hij binnen het Plantoïd-project mee aan het ontwerpen van een bio-geprogrammeerde robot die bepaalde functies van de plantenwortel imiteert. Zo zou het tuig een ontoegankelijk terrein kunnen verkennen, of een site die is gecontamineerd door een kernongeval of een bacteriologische aanval. In 2013 raakt hij wereldwijd bekend met zijn boek over de intelligentie van planten, met als co-auteur de onderzoeksjournaliste Allessandra Viola.[2] In 2014 richt hij vanuit de Universiteit van Firenze een start-up voor plantaardige mimicry, en tekent hij een concept uit voor een zelfdrijvende serre, de « Jellyfish Barge ». In 2016 wordt hij adviseur-innovatie voor de Chileense regering.

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

  • (Ed.): Signaling in Plants. met František Baluška. Springer, 2009, ISBN 9783540892274.
  • (Ed.): Waterlogging signalling and tolerance in plants. Springer, 2010. ISBN 978-3-642-10305-6
  • (Ed.): Measuring Roots : an updated approach. Springer, 2012. ISBN 978-3-642-22067-8
  • (it) Uomini che amano le piante. Giunti, 2014. ISBN 978-8809790698
  • (it) Biodiversi, met Carlo Petrini. Giunti, 2015. ISBN 978-8809815469
  • (it) Verde brillante. Sensibilità e intelligenza del mondo vegetale (2015), co-auteur Allessandra Viola
  • (de) Die Wurzeln des guten Geschmacks: warum sich Köche und Bauern verbünden müssen, mit Carlo Petrini. Kunstmann, 2016. ISBN 978-3-95614-096-9.
  • (it) Plant revolution. Le plante hanno già inventato il nostro futuro (2017)
    • (nl) Plantenrevolutie. Hoe planten onze toekomst bepalen. Uitgeverij Cossee, 2018
  • (it) L'incredibile viaggo delle plante (2018)
  • (it) Stefano Mancuso (2019), La nazione delle piante. Laterza, Bari. ISBN 9788858135815.
    • Nederlandse vertaling: Stefano Mancuso (2020), De universele rechten van de plant. Cossee, Amsterdam. ISBN 9789059369276.

Controverse[bewerken | brontekst bewerken]

In 2008 verwierp een groep van 36 Europese biologen het concept “neurobiologie”. Zij waren van oordeel dat aan planten geen intelligentie kon toegeschreven worden, aangezien ze geen localiseerbare hersenen hebben,[1] Mancuso en medestanders erkennen deze kritiek, maar wijzen op het bijzondere aanpassings- en communicatievermogen van planten, en voeren aan dat intelligentie niet noodzakelijk in hersencellen is opgeslagen. Overigens had ook Charles Darwin het nodige ontzag voor de vermogens van planten. Voorstanders van plantenintelligentie zien ook een sterke gelijkenis tussen de communicatie van planten, en het internet.[3][4]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]